californication & sex: a case study

20 πράγματα που μου έμαθε για το σεξ το Californication

1. όλοι έχουν πάντα όρεξη για σεξ
2. οι άντρες είναι πάντα έτοιμοι για σεξ. πάντα. έτοιμοι. για. σεξ.
   
3. οι γυναίκες έχουν πάντα την καλή διάθεση να σου πάρουν μια πίπα
4. καθώς επίσης και να συμμετάσχουν σε κάθε πιθανό συνδυασμό τριου
5. οι γυναίκες δεν έχουν κανένα απολύτως αισθητικό κριτήριο σχετικά με το ποιους πηδάνε
6. ένα αμυδρό χαμόγελο είναι ικανό να ρίξει στο κρεβάτι οποιονδήποτε και οπουδήποτε, ανεξαρτήτου οικογενειακής κατάστασης, φύλου ή ακόμα και σεξουαλικού προσανατολισμού
7. οι παντρεμένες γυναίκες σχεδόν πάντα απατούν τον άνδρα τους αφού πρώτα τις έχει απατήσει εκείνος
   
8. οι παντρεμένοι άνδρες απατούν σχεδόν πάντα την γυναίκα τους [και όχι απαραίτητα με μια μικρότερη όπως άλλες σειρές και ταινίες μας έχουν κατά καιρούς πείσει]
9. ο καλύτερος τρόπος για να εκδικηθείς κάποιον για κάτι που σου έκανε κάποια στιγμή στην ζωή σου είναι να πηδήξεις την γυναίκα ή τον άνδρα του/της
   
10. όλοι έχουν πάντα όρεξη για σεξ
11. όσο πιο τραγική είναι η κατάσταση που βιώνει κανείς τόσο αυξάνεται η επιθυμία του για σεξ
12. ο μύθος την γυναικείας αποτρίχωσης είναι απλά μύθος στο LA το ίδιο και η σιλικόνη
    
13. δεν θα μπορούσε κάνεις να ισχυριστεί το ίδιο και για την ανδρική [αποτρίχωση]
    
14. σε μια ευαίσθητη και τρυφερή εφηβική ηλικία ΚΑΙ τα αγόρια πειραματίζονται σεξουαλικά με τους φίλους τους
15. αλλά με κάποιον παρανοϊκό τρόπο ακόμα παραμένουν straight
16. οι πορνοσταρ και οι βίζιτες είναι κατά βάθος αξιοπρεπή κορίτσια που στο τέλος της νύχτας σου αφήνουν τα λεφτά στο κομοδίνο άμα ήσουν καλός μαζί τους
17. είναι απολύτως οκ μια κόρη να λέει στον μπαμπά της ότι κανένας γκόμενος δεν την αφήνει ούτε να του πάρει πίπα
    
18. είναι απολύτως οκ ο άνδρας σου ή γκόμενος σου ή έστω κάποιος που απλά έκανες σεξ μια τυχαία νύχτα να κάνει σεξ με μια άλλη γυναίκα και εσύ να τον δεις ή να στο πει ή να το μάθεις ή να είσαι η μαμά/αδελφή/δίδυμη/γιαγιά/πρώην της
19. επίσης, κατά 95% θα συνεχίσεις να είσαι μαζί του σαν να μην συνέβη πότε τίποτα το τρομερό
20. κατά πάσα πιθανότητα θα κάνετε και τρίο ή παιδί ή θα ανταλλάξετε παρτενέρ
    

Lana Del Rey

η επόμενη μου δήλωση ίσως προκαλέσει μαζική υστερία και αυτοκτονίες σε όσους βάζουν το ipod τους για να πάνε μέχρι στην τουαλέτα, αλλά ομολογώ ότι music in not my thing lately. και όταν λέω lately, άσε με να το τοποθετήσω χρονικά: θυμάσαι τότε που δεν υπήρχε η lady gaga και ο justin bieber και η μουσική είχε πραγματικό ήχο, από πραγματικούς ανθρώπους, που έπαιζαν πραγματικά όργανα? ε κάπου εκεί έχω μείνει και να σου πω την αλήθεια μου δεν θέλω και να συγχρονιστώ.
φυσικά, δεν υπάρχουν μόνο υπεραναπτυγμένα βρέφη με περουκίνια και αμφιβόλου φύλου τραγουδιάρες που κάνουν την κάθε Βέρα Λάμπρου σε κάθε χιλιόμετρο του εθνικού μας δικτύου underdressed, αλλά όπως και να το κάνουμε οι επιλογές σου είναι 1) ότι άκουγες από το γυμνάσιο και μετά, 2) ότι παίζουν τα ραδιόφωνα ή 3) ότι ακούει το twitter. σαφέστατα επιλέγω να ακούσω ότι άκουγα στο γυμνάσιο.
δεν είναι τυχαίο που σε κάθε πάρτι, όταν ακούγονται οι πρώτες νότες από το common people τα επίπεδα γονιμότητας χτυπάνε κόκκινο. αλλά αυτό θα το αναλύσω μια άλλη φορά.

εκεί που θέλω να καταλήξω είναι η Lana Del Rey, που όπως ήδη [ελπίζω] να ξέρεις αυτό δεν είναι καν το πραγματικό της όνομα. αγαπητέ φαν της. όπως τα πάντα πάνω της, εκτός από την φωνή της [ελπίζω].
αρνούμαι πεισματικά να ακούσω ότι ποστάρει ο κάθε κουλός συμμαθητής που ένας θεός ξέρει γιατί είμαστε φίλοι διαδικτυακά ενώ ποτέ δεν ανταλλάξαμε ούτε καλημέρα και κατά πάσα πιθανότητα με μισεί στην πραγματική ζωή, μέχρι τον κάθε καλιαρντό στυλίστα στους τοίχους τους στο facebook, και όταν ξέσπασε η μαζική υστερία με την Lana [btw, αυτό το όνομα, γιατί? εννοώ... αλήθεια, γιατί?] εγώ αγνοούσα ακόμα και την εξωτερική της εμφάνιση. πολύ αργότερα έκανα την σύνδεση της φωνής με "αυτό το κορίτσι με το λουλουδένιο στεφάνι στα μαλλιά". ακόμα πιο αργά άκουσα και την μουσική που ναι! μου άρεσε πολύ. είδα και 1-2 video clip και μπορώ επίσημα να παραδεχτώ ότι είναι το επόμενο καβλάκι του πλανήτη και είναι 100% politically correct αυτός ο χαρακτηρισμός.
η Lana βέβαια, όπως και κάθε νέο ή και παλιό αστέρι αυτού του συστήματος, που σέβεται τον εαυτό του, είναι ένα πολύ προσεκτικά διαλεγμένο, μεθοδευμένο και κατευθυνόμενο προϊόν. γεγονός που μου αρέσει αλλά μου την σπάει κιόλας: πιστεύω ότι πίσω από όλους τους καλλιτέχνες του κόσμου υπάρχει μια τεράστια ομάδα ανθρώπων. σε κάποιους κάνουν καλά την δουλειά τους, και σε άλλους είναι απλά άχρηστοι και πρέπει να απολυθούν επειγόντως.
αυτό που δεν μπορώ να καταλάβω όμως, και είναι και η μαγεία του πράγματος αν θέλεις, είναι πως σκατά σκέφτονται και λένε "τώρα εμείς στην Lana θα βάλουμε ψεύτικα νύχια σιλικόνης και θα το κάνουμε την νέα μόδα" και από εκεί που όλοι έκραζαν τα ψεύτικα νύχια σιλικόνης, ξαφνικά, αρχίζουν να λένε "θεϊκό το μανικιούρ της Lana, θέλω και εγώ!". μεγάλη αδικία για την Παπαρίζου αυτό κατά την γνώμη μου καθώς θα έπρεπε να έχει τα πρωτεία στο λανσάρισμα του νύχι στριπτιτζούς.
τέλος πάντων απ΄ότι φαίνεται καλά το πάνε μέχρι τώρα για την νέα [???] Nancy Sinatra... για να δούμε.

The Girl With the Dragon Tattoo US version

λοιπόν χτες είδα το κορίτσι με το τατουάζ το αμερικάνικο το οποίο περίμενα πολύ καιρό και από την ώρα που ανακοινώθηκε είχα μεγάλη αγωνία για το πως θα είναι.
καταρχάς είμαι τεράστια φαν των βιβλίων και των Σουηδικών ταινιών, ντάξει την τρίτη Σουηδική δεν την έχω δει ακόμα, αλλά νομίζω μπορώ να έχω ολοκληρωμένη άποψη.

ακριβώς όπως μια κοπέλα που έλεγε στον φίλο της όταν φεύγαμε από την αίθουσα "μου άρεσε πολύ περισσότερο από το Σουηδικό, εσένα?" και πριν προλάβει ο αρσενικός να απαντήσει του λέει "βέβαια ο Μικαελ και η Λισμπετ δεν μου άρεσαν καθόλου".
χμμμ τότε τι σου άρεσε κοπελιά σε μια ταινία στην οποία δεν σου άρεσαν καθόλου οι πρωταγωνιστές?!
αυτό θα παραμείνει μάλλον μυστήριο για όλους.

στο λοιπόν, φανταστική η αμερικάνικη, κράτησαν το περιβάλλον της Σουηδίας για τα γυρίσματα γιατί πιθανότατα δεν υπάρχει πουθενά αλλού στον πλανήτη τόσο "σκοτεινό" με την "κακός χαρακτήρας" έννοια του όρου μέρος για να γυριστεί μια τέτοια ταινία και πολύ καλά κάνανε. κάπου διάβασα ότι οι ηθοποιοί είχαν μια προφορά και καλά Σουηδική και ότι ήταν λάθος αυτό κτλ εγώ το βρήκα καταπληκτικό, καταρχάς και γιατί δεν μου φάνηκε ούτε και καλά, αλλά ούτε και καλά Σουηδική. ήταν απλά μια βαριά προφορά που συναντάτε όσο Βορειότερα ανεβαίνεις και αυτό είναι γεωγραφικό γεγονός. τρομερή ατμόσφαιρα, τρομερά τοπία, τέλεια locations για τα σπίτια και τα flash backs που έκανε ήταν τόσο ακριβή χρονολογικά από άποψη μόδας και διάθεσης ακόμα και χρώματος του φιλμ που ήταν επιτέλους σαν να έβλεπα ότι είχα φανταστεί διαβάζοντας το βιβλίο. βέβαια το σπίτι του Μάρτιν και ο θάλαμος βασανιστηρίων στο κάτω επίπεδο ήταν πολύ state-of-the-art απ' ότι και ο δόλιος ο Stieg* ενδεχομένως να είχε φανταστεί, αλλά όλα αυτό το έκανε ακόμα πιο γοητευτικό και ανατριχιαστικό.
επίσης, δεν μπορώ να μην σχολιάσω τα καταπληκτικά ρούχα του Daniel Graig, που εμένα δεν μου αρέσει γενικά σαν ηθοποιός [ούτε άνδρας μέχρι την στιγμή φυσικά που παντρεύτηκε την μοναδική Rachel Weisz] αλλά εδώ δεν είχε μόνο ενδιαφέρον, αλλά ήταν και αστείος. ποιος να μας το 'λεγε, I know, I know. φανταστικά ρούχα επίσης και η Rooney Mara η οποία ήταν ελαφρώς πιο γλυκιά από την Σουηδή προκάτοχο της και στο έκανε ακόμα πιο δύσκολο να την δεις να τραβάει όλα αυτά που τραβάει. επίσης συγκλονιστικό styling, boarderline λεσβιακό, όπως και η ίδια, και θες να μάθεις και κάτι? η H&M σε συνεργασία με τη στιλίστρια της ταινίας έκανε ολόκληρη σειρά από ρούχα τα οποία μην απορείς γιατί δεν τα είδες ΠΟΤΕ εδώ στην ψωροκώσταινα που μένεις. η Robin Right [που δεν μπορώ με ΤΙΠΟΤΑ να την συνηθίσω χωρίς το Penn σαν κατάληξη στο επώνυμο της] ήταν μαγική, όσο γερασμένη πρέπει, όσο sexy πρέπει, ΠΟΛΥ ΚΑΛΥΤΕΡΗ από την Σουηδή Erica.
βέβαια, το φινάλε μου το άλλαξε λίγο ο Φιντσερ, τι λίγο δηλαδή, του γάμ*σε την μάνα και δεν κατάλαβα ποτέ γιατί το έκανε αυτό. θέλω να πω ήταν πολύ ξεκάθαρο τι γινόταν στο βιβλίο και στην Σουηδική ταινία και δεν βρήκα λόγο για αυτή την τόσο σημαντική αλλαγή.
γενικότερα a must see and read!!!!

*να σου πω εδώ για την ιστορία [είμαι σίγουρη ότι το έχω αναφέρει ξανά παλιότερα] ότι ο Stieg Larsson πέθανε πολύ πριν δει την τεράστια επιτυχία των βιβλίων του καλά-καλά, πόσο μάλλον να γίνονται και Χολιγουντιανή ταινία. sob.

Gossip Girl season 05 episode 11

σήμερα θα γράψω πολλά ποστς οπότε δέστε την ζώνη σας, βαρέστε και καμία παραίτηση άμα λάχει, γιατί έχω πολύ υλικό λέμε.
[προσοχή, σχετικά με την παραίτηση ουδέν λάθος αναγνωρίζεται μετά την αποχώρηση από το ταμείο. ξεκαθαρίζω.]

λοιπόν ποστ νούμερο 1. Gossip Girl mofo και όποιος δεν γουστάρει το κλείνει επί τόπου γιατί θα πέσε πολύ φτυάρι και πολύ spoiler επίσης.

αυτό το ρημάδι το ενδέκατο επεισόδιο του πέμπτου κύκλου το περίμενα πως και πως. ίσως όσο δεν έχω περιμένει άλλο επεισόδιο άλλης σειρά ποτέ. βέβαια, τώρα που σχεδόν τελειώνω τον τέταρτο κύκλο Californication και θα πρέπει να βλέπω τον πέμπτο παράλληλα με Αμερική δεν ξέρω αν θα μπορώ να ισχυριστώ το ίδιο.
τέλος πάντων, Gossip Girl σχολιάζουμε σήμερα. το δέκατο επεισόδιο ανέβηκε κάποια στιγμή μέσα στα Χριστούγεννα και το ενδέκατο έπρεπε να το περιμένουμε μέχρι τις 16 Ιανουαρίου, καταλαβαίνεις τι σημαίνει αυτό αγαπημένη φαν έτσι δεν είναι? ειδικά από την στιγμή που το δέκατο είχε τελειώσει με τον πιο γαμάτο-γάματα τρόπο στην ιστορία των χριστουγεννιάτικων διακοπών.
τι το 'θέλα?!
πόσο μαλακία ήταν θα σε αφήσω να το κρίνεις και η ίδια αν θέλεις να συνεχίσεις να διαβάζεις παρακάτω. ή στα σχόλια αν το είδες.

καταρχάς ο Νταν πρέπει όπως και δήποτε να κάνει κάτι με τα μαλλιά του [hint: λέγεται "κούρεμα" ή/και κλάδεμα] γιατί έχει πάψει να θυμίζει άνθρωπο, πόσο μάλλον το αγόρι που κάποτε αγάπησα. αυτονόητα, πλέον, ΝΟΤ. επίσης πρέπει να σταματήσει να το παίζει θύμα και ο κακομοιρούλης της υπόθεσης γιατί μας τα έχει ζαλίσει.
και να αποφασίσει τελικά πια γουστάρει: την Μπλερ ή την Σερινα?
φυσικά δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ως προς το ποια θα έπρεπε [ναι αυτό το μπλογκ τάσσεται φανατικά υπέρ της Μπλερ! όποιος έχει κάτι να πει επ' αυτού καλύτερα να σωπάσει για πάντα].
λοιπόν στο ζουμί, δέκατο επεισόδιο η Μπλερ και ο Τσακ επιτέλους λένε σ' αγαπώ, μ' αγαπάς τι θα γίνει με μας, και εκεί που πάμε να πιστέψουμε ότι θα δέσει τελικά το γλυκό και θα μας αφήσουν στην μιζέρια μας, γκρεμοτσακίζονται σε τροχαίο με την λιμουζίνα τους, φυσικά, και στο νοσοκομείο μαθαίνουμε [στο ενδέκατο πλέον επεισόδιο καθώς το δέκατο σταματάει εκεί ακριβώς που η Λιλι υπονοεί πως ίσως ο Τσακ και να μην τα καταφέρει τελικά... drum roll at it's best] πως τελικά και οι δυο τους τα κατάφεραν αλλά το μωρό της Μπλερ όχι. οπότε πάει αυτό το μυστήριο τρένο για το ποιος είναι ο πατέρας και συνεχίζουμε να βλέπουμε την Μπλερ να φοράει φανταστικά ρούχα γιατί με την "εγκυμοσύνη" την ντύνανε σαν τσουβάλι με πατάτες. οτ κουτούρ μεν. τσουβάλι με πατάτες δε.
η Μπλερ μας στιλάτη πάντα ακόμα και με την ποδιά σημαία του Greys Anatomy, με βελούδινη ρόμπα, αφού μαθαίνει ότι έχασε το μωρό, τελευταία της νότα λογικής είναι να ζήσει ο Τσακ και αφού οι γιατροί δεν της δίνουν πολλά περιθώρια για αυτό, τι είναι το πιο λογικό που μπορεί να κάνει? να πάει να προσευχηθεί.
και κάπου εκεί αρχίζει η επιστημονική φαντασία και τελειώνει η πραγματικά φαντασία.
και αρχίζει ο εμετούλης.
κανονικά νομίζεις ότι θα κάνει συμφωνία με τον διάβολο, αλλά που τέτοια τύχη?! αρχίζει να προσεύχεται και μάλιστα υπόσχεται στο υπερπέραν ότι άμα γίνει καλά ο Τσακ, αυτή θα τηρήσει την υπόσχεση της να παντρευτεί τον μαλακοΓάλλο. έτσι για να τυρρανάει εμένα το έκανε. ως δια μαγείας εκείνη την ώρα εμφανίζεται μια νοσοκόμα η οποία την ενημερώνει πως ο κύριος Μπας επιθυμεί να την δει. μπίνγκο.
από τότε η Μπλερ ξαφνικά γίνεται Ελένη Λουκά και προσπαθεί να κρατήσει την υπόσχεση της να μείνει μακριά από τον Τσακ καθώς πιστεύει ότι εκείνη είναι η πηγή του κακού για ότι συνέβη, και πως αν είναι μαζί, ότι πάθει ο Τσακ οποιαδήποτε στιγμή στην ζωή του, θα φταίει αυτή. ξέρω τι λέξη σου έρχεται στο μυαλό, μια είναι και λέγετε: ΤΡΕΛΕΣ.

κάπου μέσα σ' όλη την παραζάλη της πρόβας του νυφικού στην οποία εμφανίζεται και το κοριτσάκι από το The Ring, εεε συγνώμη, εννοώ η Βερα Γουανγκ,
και τα μυστικά ραντεβού της Μπλερ και του Νταν, γιατί φυσικά ο Νταν είναι ο μόνος που ξέρει για τον όρκο που έδωσε η Μπλερ και την τρέχει σε εκκλησίες και εξομολογητήρια να βρει την άκρη της με τον θεό, ο Τσακ με τον μαλακοΓάλλο πιστεύουν ότι η Μπλερ τους απατάει και τους δυο με τον Νταν και εκεί που πάνε να δημιουργήσουν μεγάλο σκάνδαλο, μεγάλο σκάνδαλο να σκάσει και εμάς λίγο το χειλάκι μας, μπαίνει στην μέση η Σερινα η οποία λέει τι άλλο? ότι εκείνη βγαίνει ΞΑΝΑ με τον Νταν και στην ουσία η Μπλερ τους κάνει πλάτες. αν υποψιαστώ ότι θα περάσω άλλη μια σεζόν με αυτούς τους δυο κουλούς να προσποιούνται ότι κάνουν σεξ θα τις κόψω.

τέλος πάντων, άκρη δεν βγήκε, ο Τσακ έξαλλος που δεν μπορεί να καταλάβει τι συμβαίνει, η Μπλερ στην κοσμάρα της που θέλει τον Τσακ αλλά δεν μπορεί να είναι μαζί του γιατί ο κακός θεούλης θα τους τιμωρήσει, ο Γάλλος, καλά κοσμάρα νούμερο δυο, και για τους άλλους ποιος νοιάζεται βασικά.
τέλος, αυτό το επεισόδιο δεν είχε ούτε μια ατάκα από το Gossip Girl γιατί υποτίθεται ότι η Νέα Υόρκη και το απερ ιστ σαιντ την έχουν κάνει πέρα και δεν την παίζουν πια.
αλλά στο τέλος μας το πετάει το xo xo και μας κλείνει πονηρά το μάτι.
εμετούλης mode ON.

σε περίπτωση που νομίζεις ότι δεν θα το ξαναδώ κάνεις μεγάλο λάθος. δεν σου έχω πει ότι είμαι μεγάλη μαζόχα? α κακώς!

ΥΓ ξέχασα να σου πω το υπεραστείο που ειπώθηκε: η Τζένη είναι στο Λονδίνο και σπουδάζει μόδα και κάνει παρέα με την Alexa Chung.

pre-fail 2012

δεν θα μπλεχτώ στα φασιονίστικα μονοπάτια να σχολιάσω τις καινούργιες συλλογές γιατί υπάρχουν άλλες και άλλες που το κάνουν τόσο πολύ καλύτερα από μένα.
άλλες πάλι όχι, αλλά αυτό δεν έχει καμία σημασία αυτή τη στιγμή.
τέλος πάντων. για τις χρυσές σφαίρες βέβαια, δεν ξέρω αν θα μπορέσω να αντισταθώ γιατί πολύ μου αρέσουν αυτά τα "κοίτα τι φοράει αυτή θε μου" και όλα αυτά τα καλιαρντά. όρκο λοιπόν δεν παίρνω ότι δεν θα διαβάσεις για δεύτερη φορά λίγο κόκκινο χαλί.
άλλο είναι το θέμα μου όμως σήμερα, έτσι που έριχνα ένα βλέφαρο στα pre-fall του '12, γιατί του '11 τα είχαμε ξεφτιλίσει κάτι ωραίες εποχές, και συγκεκριμένα στα ρούχα της Stella McCartney που υπό κανονικές συνθήκες συμπαθώ και εκτιμώ πολύ.
αλλά αγάπη μου, τι είναι αυτά που θα μας πασάρει φέτος και όλες οι φασιονίστριες θα πάθουν παραλήρημα πάλι "divine", και "divine" ενώ είναι μια μαλακία και μισή.
τι δεν με πιστεύεις? ορίστε δες και από μόνη σου και πες μου ειλικρινά αν στα χαρίζανε, τι θα φόραγες?




really now Stella? Really?

Φωτογραφίες από LDNFashion

flirting sucks

αν ήμουν single θα βαριόμουν αφόρητα την ζωή μου και το όλο ανύπαρκτο πλέον flirting. μιλάμε η κατάσταση είναι εντελώς τραγική. ίσως ακόμα πιο τραγική από τότε που έχω να βρεθώ σε μπαρ ή σε εξωτερικό χώρο για γκομενισμό [ποτέ μεταξύ μας δεν το έκανα αυτό, αλλά εννοώ να βρεθώ σε εξωτερικό χώρο και να παίζει το μάτι μου].
κοίτα τώρα είναι και ένας λόγος παραπάνω να προστεθεί στην ανικανότητα των ανδρών να στην πέσουν σαν να είναι κάτι εντελώς φυσιολογικό. μια φυσιολογική εξέλιξη του με βλέπεις, σε βλέπω, με βλέπεις, σε βλέπω... που πλέον καταλήγει με μαθηματική ακρίβεια... στο πουθενά ενώ η φυσική του κατάληξη θα έπρεπε να είναι τουλάχιστον σε ένα ραντεβού αν όχι κατευθείαν στο κρεβάτι. βέβαια όπως έλεγα και πιο πριν, οι άνδρες που ως γνωστόν βαριούνται την ζωή τους έχουν να πατήσουν και στην κρίση-ανεργία και σου λέει που να την τρέχω τώρα για ραντεβού και ποτά με ένα 5ευρώ στην τσέπη, ενώ ως γνωστόν οι γυναίκες είναι τρελά χαρούμενες και με μια βόλτα που θα καταλήξει σε μια πλατεία με μπύρα από το περίπτερο ΑΝ η παρέα είναι ενδιαφέρουσα και αξίζει τον κόπο να φας τον ψόφο και να το παίζεις 14ων με την μπύρα στο χέρι και το δεκάποντο. oh well.
αγόρια, μπείτε στο ψητό επιτέλους, grow up και διεκδικήστε ότι αγαπάτε, μόνο έτσι θα γίνει δικό σας.
άντε γιατί μας έχει φάει η μαλακία.

χρυση ευκαιρια my ass

είναι κάποιες φορές που ακούς αυτό το φριχτό κλισέ ότι "μ' αυτά τα μυαλά που κουβαλάμε πως να μην φτάσουμε σ' αυτό το χάλι" και παρόλο το τσιτάτο δεν μπορείς παρά να συμφωνήσεις.
σε ένα παράλληλο σύμπαν, εγώ που τώρα είμαι άεργη [στρατηγική επιλογή λέξης once more] και βασικά ermmm, κάθομαι, ψάχνω για σπίτι ή αλλιώς, κοιτάω τι παίζει στην αγορά για όταν θα έρθει η ώρα πάλι να νοικιάσω. το τι έχουν δει τα μάτια μου στις αγγελίες δεν περιγράφετε. το τι νομίζει ότι πουλάει ο κάθε ένας δεν έχει κανένα ρεαλιστικό αντίκρισμα και κοστολογείτε με την όποια λογική του λολοστεφανή.
να πω ότι υπήρχε ένα κριτήριο σύμφωνα με την περιοχή να το καταλάβω. να πω ότι τα σπίτια κοντά σε μετρό [το κοντά βέβαια είναι άλλο καπέλο, αλλά ας συμφωνήσουμε σε ένα universal "κοντά"] θα ήταν ίσως πιο ακριβά από εκείνα στου διαόλου την μάνα, επίσης να το καταλάβω. να πω τέλος ότι η παλαιότητα εκτιμάτε λιγότερο από τα νεόδμητα, να πω ναι ρε πούστη μου, καλά στην κοπανάει την τιμή ένα σπίτι του '11.
αλλά ένα σπίτι του '70?
με πια λογική ρε φίλε νοικιάζεις το χρέπι σου που οι τοίχοι του έχουν αναστενάξει, που 'χουν περάσει από 'κει μέσα από τον Παπαφλέσσα μέχρι την θεία μου την μαριγούλα, και είναι και ημιυπόγειο, όσο ένα νεόδμητο στην πένα και με πόρτα ασφαλείας? τρέλες.
επίσης, καλά αυτή την απορία την κουβαλάω από την Αγγλία, άλλη παράνοια εκεί με τα σπίτια, πως είναι δυνατόν να νοικιάζεις ένα σπίτι χωρίς να φροντίζεις τουλάχιστον η κατάσταση του να είναι αξιοπρεπής? εγώ αν ήμουν ιδιοκτήτρια θα ντρεπόμουν να πατήσει ένας καινούργιος άνθρωπος του όποιου μάλιστα θα έπρεπε και να του πουλήσω κιόλας το σπίτι, και οι τοίχοι να είναι πράσινοι από την μούχλα και η τουαλέτα έξω στον ακάλυπτο. κάνε μια ανακαίνιση, βάψε κάνα τοίχο, βάλε ένα κούφωμα της προκοπής, άλλαξε καμία πρίζα. ήμαρτον δηλαδή.
και προς θεού, απλά μαθηματικά είναι φίλε: η προσφορά και η ζήτηση να είναι σε ισσοροπία.

marketing 101

που λες σκέφτομαι εδώ και πολύ καιρό αυτό το ποστ, αλλά δεν το έγραφα γιατί τις περισσότερες φορές δεν ήξερα πως να το χειριστώ. καλοσύνη δεν μου έβγαινε, συμπάθεια επίσης. να μου πεις αυτές δεν ήταν πότε οι αρετές σου! καλά τα λες. ΑΛΛΑ αυτό δεν ήξερα πως να το χειριστώ. τελικά βρήκα τον τρόπο. αστεία και μόνον αστεία.
σήμερα το πρωί στο χιλιοστό φανάρι της διαδρομής μου μέχρι το πλησιέστερο μετρό χρειάστηκε να κάνω τα κάτωθεν τουλάχιστον χίλιες φορές: να βάλω σε λειτουργία τους υαλοκαθαριστήρες παρόλο που δεν έβρεχε, να αρνηθώ πεισματικά να μου καθαρίσουν τα τζάμια κάνοντας κάθε είδους παντομίμα μέσα από το αυτοκίνητο, να πω "καλημέρα", "καλά!", "εσύ?" και "χρόνια πολλά" σε τουλάχιστον εφτά τελείως άγνωστους ανθρώπους, να αγνοήσω πεισματικά άλλους τόσους και να αρνηθώ να αγοράσω από χαρτομάντιλα μέχρι πιγκαλ για το μπάνιο μου ή ότι άλλο ευφάνταστο [πραγματικά δεν υπάρχει όριο] έχουν.
αυτοί οι άνθρωποι που είναι εκεί, παντού ΕΚΕΙ έξω και σε [ψυχ]αναγκάζουν να αισθάνεσαι εκατομμύρια συναισθήματα όσο περίπου διαρκεί ένα φανάρι μέχρι να γίνει πράσινο μου έχουν γίνει βραχνάς πάρα πολύ καιρό τώρα. όλο τους σκέφτομαι, καλά και να 'θέλα ας πούμε να μην τους σκεφτώ δεν θα μπορούσα, τους βλέπω πιο συχνά απ' ότι το είδωλο μου στον καθρέφτη. όλο τους σκέφτομαι που λες και άκρη δεν βγάζω.
σοβαρά τώρα, εγώ αν ήμουν διευθυντής πωλήσεων στα Έβερεστ ας πούμε, θα ζήλευα φριχτά το απίστευτο μάρκετινγκ που βρίσκεται πίσω απ' αυτό το παρανοϊκό κατά τα άλλα εμπόριο ανθρώπων. είναι παντού. τέτοιο penetration ούτε τα αηδιαστικά σποτάκια των Τζάμπο δεν έχουν καταφέρει να κάνουν. είναι εκεί ακόμα και αν δεν υπάρχουν φανάρια [σημάδι ότι θα σηματοδοτηθεί σύντομα ο δρόμος], είναι εκεί ακόμα και όταν βρέχει για να σου καθαρίσουν τα τζάμια ή τα μπροστινά φανάρια, είναι εκεί με μείον χίλιους και συν πεντακόσιους κάθε μέρα και κάθε εποχή.
αν αυτό δεν είναι το νούμερο ένα πετυχημένο distribution αλήθεια δεν ξέρω τι άλλο μπορεί να είναι.
οι δαιμόνιοι που τους διαχειρίζονται θα πρέπει να προσκληθούν για ταχύρρυθμα από πανεπιστήμια και αγορές μπας και τους κάνουν κάνα μάθημα πώλησης ή/και εφευρετικότητας.
όχι ντάξει για να μιλήσουμε και λίγο σοβαρά, αν δεν θέλουν το μπιζνες πλαν τα Έβερεστ μπορούν να το πουλήσουν στα Γκούντις ας πούμε, ή έστω να το πάρει ο Χόντος. αλλά αυτός από penetration δεν το λες ότι έχει πρόβλημα. σε κάθε περίπτωση αυτό το φαινόμενο πρέπει να μελετηθεί επειγόντως.

κατά τα άλλα έξαλλη είμαι έξαλλη με όλους αυτούς τους ταλαίπωρους που να μου πεις οκ τι σου φταίνε? οι περισσότεροι δεν θέλουν καν να είναι εδώ και οι άλλοι μισοί μισούν κάθε δευτερόλεπτο της μίζερης κατά τα άλλα ζωής τους, άρα είναι μόνο για λύπηση, στοργή και προδερμ. δεν αντιλέγω. αλλά είναι και κάτι άλλοι τόσο επίμονοι που πραγματικά μου έρχεται να παίξω μπουνιές με την τσίμπλα στο μάτι. άσε που άμα είσαι και λίγο απότομη σου ρίχνουν κατάρες στην ακατάληπτη γλώσσα τους και δεν είναι τώρα να μπλέκεις μ' αυτά τα πράγματα. εδώ σου λέει πίνουν ακόμα αίματα για να εξαγνίσουν τις ψυχές τους και πηδάνε παρθένες για να θεραπευτούν από το AIDS. καλά αυτό συμβαίνει στην Αφρική και ουδεμία σχέση έχει με Πακιστάν μεριά αλλά είπα να προβάλω λίγο τις εγκυκλοπαιδικές μου γνώσεις.
για να μην τα πολυλογώ, δεν ξέρω πως να τους χειριστώ. να τους λυπηθώ και να τους δώσω λεφτά γιατί αν δεν μαζέψουν τόσα όσα μπορεί να περνάνε άλλα δράματα μετά? να τους αγνοήσω και να προσποιούμαι ότι τίποτα δεν συμβαίνει έξω από το τζάμι μου? να μην κάνω τίποτα από τα παραπάνω, αλλά τι?

καλά μυαλά

έχω ξεχάσει πως είναι να μην δουλεύεις [στρατηγική επιλογή λέξεων έναντι του "να είσαι άνεργος"] που από την λύσσα μου να κάνω ότι έχω στερηθεί τα τελευταία χρόνια, θα κάνω τα πάντα σε μια μέρα και μετά θα πάθω αμόκ απραξίας. για πάντα.
επίσης, εγκεφαλικά λειτουργώ ακόμα σε mood δουλεύω-πληρώνομαι-άρα καταναλώνω, και κοιτάω από ενοικιάσεις σπιτιών [ευτυχώς σε τιμές που μπορώ να διαθέσω και ως πωλήτρια στο Ζαρα] σε παπούτσια See by Chloe στο theoutnet.
μετά από ένα mini poll στο twitter όπου οι περισσότερες τρελές με παροτρύνατε even, να τα αγοράσω, ακόμα με το λίγο μυαλό που μου έχει μείνει κάνω δεύτερες σκέψεις του στυλ αυτά τα 200 ευρώ μια μέρα θα μου φανούν πολύ χρήσιμα, αλλά δεν είναι ότι το έχω αποφασίσει και 100%.

πρώτη εργάσιμη μέρα του 2012 κατά τα άλλα. για σας. χα χα χα.