Κυριακή 10 Απριλίου 2011

το 4 το καλο

4 μέρες ατόφιο καθισιό δεν τις λες και λίγες. για την ακρίβεια ο μόνος χαρακτηρισμός που τους ταιριάζει είναι θεόσταλτες.
μέσα σ' αυτές τις 4 μέρες λοιπόν φχαριστήθηκα επιτέλους πράγματα που όλο τον υπόλοιπο καιρό έκανα βιαστικά: έβγαζα βόλτα τον σκύλο μου και ξεχνιόμουν στο πάρκο μαζί του, έκανα ποδήλατο μέχρι που ο δεξιός μου μηρός κόντεψε να ανοίξει στα δυο αλλά έφτασα για πρώτη φορά μέχρι το γκάζι, σε λιγότερο από μια ώρα (!!!), πήγα για μια φορά στο μπαλέτο σαν άνθρωπος στην ώρα μου, και την μια μέρα κιόλας πήγα και πολύ νωρίτερα γιατί είχαμε παράσταση (λεπτομέρειες παρακάτω), φυσικά φχαριστήθηκα το σπίτι μου και αντίθετα με όλες τις άλλες φορές που τρέχω πανικόβλητη και καθαρίζω κιόλας, δεν έκανα απολύτως καμία δουλειά, με αποτέλεσμα το σπίτι να είναι σαν στάβλος, αλλά δεν με νοιάζει καθόλου. να εντάξει ένα credit νοικοκυροσύνης μου το δίνω για όλα τα πλυντήρια που έβαλα, ρούχα που είχα μαζευτεί στα laundry baskets (έχουμε κι απ΄αυτά) προ αμομνημονεύτων, πλύθηκαν, καθαρίστηκαν, απλώθηκαν και στέγνωσαν. τώρα το "μόνο" που μένει μέχρι πάλι να φορεθούν είναι να σιδερωθούν. ευτυχώς τα περισσότερα είναι χειμωνιάτικα. κάθισα στο σπίτι μου, κοιμήθηκα, ξεκουράστηκα, πήγα βόλτες, έφαγα ότι δεν είχα φάει δέκα μήνες μαζί σε τρις μέρες, γιόρτασα τα γενέθλια του κωνσταντίνου, του πήρα τούρτα την οποία διάλεξα με την ησυχία μου, το ίδιο και τα κεράκια, είδα φίλους που είχα να δω αιώνες, έμεινα όλη μέρα έξω, έφυγα από το σπίτι μου στις δυο το μεσημέρι και γύρισα στη μια το βράδυ έχοντας πάει και σινεμά, διασκέδαση που δεν υπήρχε καθόλου στο πρόγραμμα τους τελευταίους μήνες.
ήταν 4 συγκλονιστικές μέρες!

---------------------- ------------------------------- -------------------

η παράσταση στο μπαλέτο πήγε εξαιρετικά, και όπως συμβαίνει με όλα τα πράγματα στην ζωή που τα περιμένεις πως και πως, την ώρα που συμβαίνουν δεν τα καταλαβαίνεις καθόλου και όταν τελειώνουν νομίζεις ότι κράτησαν περίπου πέντε δευτερόλεπτα. οπότε αν με ρωτήσεις αν το φχαριστήθηκα θα σου πω όχι, γιατί το άγχος ήταν τόσο πολύ που σαν μονάδα μέτρησης είχε προσθέσει στα πόδια μου έναν τόνο στο ένα και άλλον έναν στο άλλο, με αποτέλεσμα να μην βλέπω την ώρα να τελειώσουμε και επίσης ο πόνος και το άγχος να τα κάνω όλα και σωστά, είχε παραμορφώσει τελείως το πρόσωπο μου, με αποτέλεσμα σε όλες τις φωτογραφίες να είμαι σαν το τρολ. το όλο feeling όμως ήταν φανταστικό και χάρηκα πάρα πολύ που το μοιράστηκα με τους τρις πιο σημαντικούς ανθρώπους στην ζωή μου, τους γονείς μου και τον κωνσταντίνο.

--------------------- ---------------------------------- ---------------

σε άλλα νέα, μιας και είπα ότι πήγα σινεμά, το γυρίζω πάλι λίγο σε σινεφιλικό το πόστ. είδα το sucker punch που μου άρεσε τελικά πολύ. περνάς ωραιότατα μιάμιση ώρα μέσα στο σινεμά και το μυαλό σου ταξιδεύει κάπου στον χωροχρόνο όπου τα κορίτσια ντύνονται με φανταστικά κεντημένους κορσέδες, φοράνε γκλίτερ και ψεύτικες βλεφαρίδες, πολεμάνε ρομπότ, ναζί γερμανούς και κινέζικους δράκους με δεκάποντα και διχτυωτά καλτσόν και τα κάνουν όλα τέλεια χωρίς να τους χαλάσει καμία από τις δυο κοτσίδες τους.
φυσικά και τις ζήλεψα καθώς είναι γνωστή η λατρεία μου για οτιδήποτε μουσικοχορευτικό με γυαλιστερά κοστούμια.
επίσης τέλειωσα την "βιβλιοθήκη των νεκρών" του Γκλεν Κούπερ, ένα αστυνομικό μυθιστόρημα που άμα το διάβαζα στις καλοκαιρινές διακοπές θα το είχα τελειώσει περίπου σε 26 ώρες. αν ο κώδικας ντα βίντσι είναι μέσα στο τοπ 5 των βιβλίων σου, τότε να το διαβάσεις like pronto. αν ο κώδικας είναι μέσα στο τοπ 50 των βιβλίων σου, τότε να τελειώσεις αυτό που διαβάζεις τώρα, ίσως και το επόμενο στην λίστα σου, και μετά αυτό.

-------------------- ------------------------------------- -------------

τελευταίο και καλύτερο νέο είναι πως ο κωνσταντίνος βρήκε δουλειά, μια αλλαγή που όλοι μας περιμέναμε πως και πως να συμβεί και να που έγινε τελικά αβίαστα και εύκολα (τελικά) όπως όλα τα καλά. δεν ήταν καθόλου εύκολη διαδικασία, κυρίως γιατί χτυπήσαμε πολλές πόρτες που πάντα υπολογίζαμε ότι θα άνοιγαν διάπλατα και είναι έξτρα απογοήτευση στην πορεία να βλέπεις ότι κάτι τέτοιο τελικά δεν ισχύει. τέλος πάντων, τέλος καλό όλα καλά, και εγώ έχω τρομερό άγχος για αύριο που είναι η πρώτη του μέρα, λες και στέλνω το παιδί μου πρώτη μέρα στο σχολείο.
ουφ!

καλή κυριακή και καλή εβδομάδα σε όλους!