Τρίτη 14 Ιουνίου 2011

Ascot 2011 (ή αλλιως: το καρναβάλι του ριο)

τι να τα κάνεις τα oscar γλυκιά μου άμα σου κάνουν εγγλέζικη πασαρέλα όλα τα σούργελα της γηραιάς αλβιώνας, με κάτι ακαθόριστα πράγματα στο κεφάλι τους, που τα λένε για καπέλα και καμώνονται κιόλας ποιανής θα' ναι το πιο ωραίο. εγώ θα σου πω ποιο είναι το πιο ωραίο, βάστα μαζί μου και κράτα σημειώσεις τι κοστούμι θα ράψεις για τις απόκριες που έρχονται.

ο βασιλιάς και η βασίλισσα του καρναβαλιού ή του κεφιού, ολίγον 50's, ολίγον μπεμπέκα, καθόλου δεν σου βγήκε το πουά το κόκκινο χρυσό μου, αλλά τι να λέμε τώρα. τσάμπα το ύφασμα που ξόδεψε ο χυτήρογλου να σε ντύσει.


περιμένοντας τις εμφανίσεις της βασιλικής οικογένειας που είναι και το μαστ σι σε κάτι τέτοια κουλά νεοπλουτίστικα σαν το άσκοτ, η εν λόγω κυρία έφαγε τόσο πολύ ηλιόσπορο, τσικι τσικι ήρθε και ρίζωσε στα μέσα της το φυτό και να σου πετάχτηκε δεύτερο κεφάλι. αυτά παθαίνουν οι περίεργοι.


ακόμα προσπαθώ να καταλάβω την έμπνευση του σχεδιαστή αλλά και του μοντέλου για αυτό το τερατούργημα. ίσως αν το έχουν σχεδιάσει τα toys r us και το φοράει για να βοηθήσει κανα ίδρυμα να το καταλάβω. αλλιώς μου τα πήρε και μου τα σήκωσε τα μυαλά ο ανεμόμυλος.

σου λέει η άλλη που ντύθηκε καρουζέλ καλύτερη είναι? πως θα κάνω εγώ την διαφορά? θα ντυθώ καλέ νεκρή, μα πως δεν το είχα σκεφτεί χρυσό μου. βάζω τις καμαριέρες και τρεις μέρες με παστώνανε για να βγει το λευκό το πεθαμενατζίκο και για να δείξω ότι είμαι και πολύ χιπ φοράω και το γυαλί το κουλό το αλλιώτικο το διαφορετικό. illesteva αν δεν με απατά η μνήμη μου.

τετρακόσια πενήντα χρόνια πριν ήταν το κορίτσι του μαη. σήμερα στάχτες και αποκαΐδια.

σου λέει εδώ το αδελφάτο, από το να ξοδευόμαστε σε φιλιπ τρέϊσι και μαλακίες δεν ξηλώνουμε την μπορντούρα του καναπέ της θείας ευτυχίας. να καμωθώ εγώ το γείσο για το καπέλο και ότι περισσέψει το δίνω στην μισητή μου αδελφή για στρίφωμα. δεν πετάγομαι και μέχρι το άσκοτ που θα' ναι και οι άλλες οι μισότρελές να τους δείξω τι έσιαξα? φύγαμε σου λέει, να τα μας τώρα.

μωρ'συ το παγόνι το δόλιο το ζωντανό δεν το λυπήθηκες και μου το ξεπουπούλιασες? φτερό δεν του μείνε και είναι και περίοδος ζευγαρώματος τώρα. πάει σινκλ θα μου μείνει.

καλά εδώ τα χτικιά, ιδικά το αριστερό, μετά το κράξιμο που φάγανε στο γάμο για τα εκτρώματα επί κεφαλής είπαν να το κρατήσουν χαμηλό το καπελοπροφίλ και κλασικό συνάμα. δεν το 'ξερα ότι η neve campbell είναι τριτόσογο με τον πρίγκιψ. τι? δεν είναι η neve campbell αυτή δεξιά? μνηστητιμουκύριε.

κυρία μεσοαστική με κρίση ταυτότητας, λίγο κύριος, λίγο κυρία δεν ήξερε ακριβώς η γυναίκα τι κουτάκι να τικάρει στο "φύλο" και είπε να λύσει τα μάγια με ένα καπέλο ατόφιο την ουρά του πρώτου αρσενικού πετεινού στο κοτέτσι.

κάποτε ήμουνα πουλί και μ' αγαπούσανε πολλοί. με έμφαση στο κάποτε γιατί η κυρία εδώ έχει συγχωρεθεί προ αμομνημονεύτων, αλλά κάποιος ξέχασε να της το μεταφέρει. πιο πιθανό να καταλάβεις είναι να ζωντανέψει το πουλί στο γείσο, παρά να αλλάξει έκφραση και πλευρά αυτή. το φρύδι τατουάζ δέκα λίρες στις νοτιοαφρικάνες στο elephant and castle.

εδώ, άλλο ένα θεοσχωρέστο party animal, μάλλον αλκοολικός αν κρίνω από τα μισοτελειωμένα cosmopolitan στο καπέλο του. είχε και γενέθλια εκείνη την μέρα που μας άφησε χρόνους. κατά πάσα πιθανότητα πήγε από ηλεκτροπληξία καθώς το σύρμα που φορούσε στο χέρι μπλέχτηκε στα καλώδια της ΔΕΗ και να' σου ένα οικοδομικό τετράγωνο χωρίς telly και αυτός στον άλλο κόσμο.

η συμμορία του λουλακί ξαναχτύπησε στο άσκοτ. αυτές όλο τις μαντρώνουν και τους περνάνε ζουρλομανδύες, αλλά πως ξεφεύγουν κάθε φορά από τα σωφρονιστικά είναι το μέγα μυστήριο της scotland yard.
α η αφίσα από το μικρό μαγαζάκι του τρόμου σε 2011 version. φυτό θανατηφόρο σε θέλω με έναν όρο.

ότι μου έμεινε από το γκοφρέ που είχα αγοράσει στα παιδιά μου για να τυλίξουν τα αυγά στο κυνήγι του θησαυρού, το έφερα από' δω, το πήγα από 'κει, το έσιαξα, το στρωσα, στάθηκε, βγήκα. κλικ φωτογράφε, φτου σου δεν μου στάθηκε.

ουδέν σχόλιο η γραφούσα έμεινα αλάλου και αφώνου γωνία.

άγρια ορχιδέα το επόμενο καπέλο μας, μάζεψε και λίγο τύπου σπανιόλικα τα μαλλιά από κάτω, ότι κουκούλι δηλαδή, που θα αναδυθεί αργότερα η πεταλούδα, πολύ στην μεταφορά μας το πάει το σύνολο. οι νόμοι της φυσικής σηκώνουν τα χέρια ψηλά για το πως στέκεται αυτό εκεί πάνω καμαρωτό.

μιλώντας για φυσική, ο νεύτωνας στριφογυρίζει αδιάκοπα στον τάφο του, κάτι του φταίει αλλά δεν μπορεί να προσδιορίσει ακριβώς τι είναι. ο αϊνστάιν κάπου κλαίει γοερά και το ακέφαλο σώμα της μαρίας αντουανέτας χτυπάει την πόρτα της σοφίας κόπολα και ζητάει εκδίκηση. θέλει δυο scroll down για να απολαύσεις μεγαλείο.

καρουζέλ με αλογάκια φτιαγμένα από ψωμί σου λέει μην μας αργήσουν να μας σερβίρουν και μου 'ρθει καμία λιγούρα, να έχω μα τσιμπήσω κάτι πρόχειρο. σιγά μην καταλάβει κάνεις ότι λείπει τ' αλογατάκι.
οι γλυκούλιδες

Δευτέρα 13 Ιουνίου 2011

λιγο απο το πριν

μια μέρα και λίγο παραπάνω χρειάστηκε για να θυμηθώ πως είναι η ζωή χωρίς.
χωρίς σκυλιά, υποχρεώσεις, μαζέματα, καθαρίσματα, πρωινό ξύπνημα, δουλειά, υποχρεώσεις ρε παιδί μου. μια μέρα και λίγο παραπάνω μου πήρε για να ξεκουραστώ και να θυμηθώ πως είναι να ζεις μες τον έρωτα, κάπου μακριά, εσύ κι αυτός, χωρίς "θόρυβο".
ένας γάμος στο Αίγιο με χιλιάδες μέτρα ταφτά, τόνους λακ και μπούκλες κάγκελο, νύχια με στρασάκια, παραδοσιακά χωριουδάκια που χρέωναν το παγωτό μηχανής 2,90 και για 3 κοκκινιστά, μια πατατοσαλάτα, έναν γαύρο και ένα κατεψυγμένο καλαμάρι πληρώνεις 56 ευρό, ήταν η αφορμή για όλα τα παραπάνω.
και εκεί που πίστευα ότι δεν υπάρχουν πια άνθρωποι στην ηλικία μου που παντρεύονται στην κεντρική εκκλησία της πλατείας, με παπά που τηλεφωνεί το πρωί του γάμου και απειλεί πως δεν θα τελέσει το μυστήριο εάν το ζευγάρι δεν έρθει εντός του τέταρτου που αυτός έχει διάλειμμα για να καταθέσει (οικειοθελώς κατά τα άλλα) 25 ευρό για την ανέγερση του ναού ή για το φιλόπτωχων ταμείο, ήρθε αυτό το μισό ΣΚ για να με διαψεύσει. και πάλι.
ανδρικά νύχια μεγαλωμένα λίγο παραπάνω στο μικρό δάχτυλο προσπαθούσαν να με πείσουν ότι όχι η συμφωνία δεν ήταν για 50 το βράδυ αλλά για 60, και πως όχι το δωμάτιο το είχε κλείσει το ζευγάρι μόνο για το σάββατο, παρόλο που ο γάμος τους θα γίνει την κυριακή. γονείς με παιδιά στο πίσω τραπέζι συζητούσαν κατά πόσο το facebook είναι επικίνδυνο και όχι. πολλά αδέσποτα. πολλά τσόκαρα, κυριολεκτικά και μεταφορικά. πολύ κακός καιρός, μα είναι δυνατόν να βρέχει ακόμα??
φύσηξε ένας αέρας ξεκούρασης και ανανέωσης. το νου μου τώρα στον ιούλιο. γάμος στην ιταλία. ελπίζω εκεί να γλυτώσουμε τουλάχιστον τους ταφτάδες.
επίσης, αν με δεις κάπου εκεί έξω, να ξέρεις ότι φέτος κάνω μόδα τα τσόκαρα. κυριολεκτικά.