Τρίτη 9 Οκτωβρίου 2012

Gossip Girl s06e01

όλη μέρα περίμενα την κατάλληλη ώρα να γαμωπατήσω το γαμωplay να δω το νέο γαμωεπεισόδιο για να έρθει ετούτη η στιγμή φίλη κυριώς αναγνώστρια, να πω ένα γιγαντιαίο WHAT THE FUCK ήταν αυτό???
η μόνη λέξη που άναβε και έσβηνε πάνω από το κεφάλι μου και μέσα στο μυαλό μου όλη την ώρα που κράτησε το επεισόδιο ήταν "seriously", όχι δηλαδή seriously, αυτό ήταν ότι καλύτερο μπορούσατε να κάνετε και να σκεφτείτε και να μας παραδώσετε μετά από ένα καλοκαίρι αναμονής σαν πρώτο επεισόδιο τελευταίας σεζόν?
είμαι και έξαλλη αλλά κυρίως απαρηγόρητη.
ας τα πάρουμε όμως από την αρχή. για άλλη μια φορά, και όπως ήδη ξέρετε, έχει και γαμώ τα σποίλερς μέσα όποτε μην κοτέψετε εάν δεν έχετε το s06e01του Gossip Girl φυσικά.

 η Blair βρίσκετε στο Παρίσι για άλλη μια φορά, αυτή την φορά όμως όχι για να ξεπεράσει τον Chuck με τον οποίο apparently έχει ξεσκιστεί ανελέητα σε ένα πτωχό μοτέλ στο Monte Carlo απ' όπου και αποφάσισαν ότι he bets for them και she's all in. και καλά τώρα λογοπαιγνιάκια της κακιάς και την μαύρης ώρας για να δικαιολογήσουν τα αεροπορικά για Μοντε Καρλο. τέλος πάντων, εκεί κάνουν μια συμφωνία ότι μέχρι να πετύχουν ότι θέλουν και οι δυο από την ζωή τους [ο μεν να καταστρέψει τον πατέρα του, η δε να πατήσει χάμω τις Olsen twins και όλο το σινάφι της μοδιστρικής τέχνης και να αναλάβει τον οίκο μόδας της μητέρας της και φυσικά να τον απογειώσει] δεν μπορούν-για-άλλη-μια-γαμημένη-φορά να είναι μαζί γιατί αποσπούνται τα πουλάκια μου και έχουν και τον μαλάκα τον Bart Bass να φυσάει την καυτή του ανάσα στα λαιμά τους και που να κάνουν προκοπή. παρόλα αυτά, στο κλασικό ενσταντανέ πλέον στην λιμουζίνα μας δείχνει ότι την Harry Winston την κοτρόνα [δεν ξεχνώ] της την έδωσε και την πήρε όλο χαρά και εκεί σε ένα κρεσέντο Sex and the City αλά Aidan εποχή, η Blair σαν άλλη Carrie Bradshaw το φοράει κολιέ αντί για κοτρόνα στο δάχτυλο.
και αυτά σχετικά με το ειδυλλιάκι που όλοι περιμέναμε να δούμε.
αμ δε.
σε ένα παράλληλο σύμπαν και εκεί που είπαμε από το τέλος της προηγούμενης σεζόν ότι θα ψοφολογήσει επιτέλους η αλόγα η Σερίνα και θα ησυχάσουμε, όχι μόνο δεν συμβαίνει αυτό, αλλά σε κοτζάμ 40λεπτo επεισόδιο αλλάζει μόνο δυο outfits, αντιλαμβάνεστε το σκάνδαλο φαντάζομαι. καλά δυο αλλάζει όλα κι όλα και η Blair και το δεύτερο αυτό το πουά, καλύτερα να μην το βλέπαμε ποτέ. η Σερίνα λοιπόν, ναι οκ αφού τα βρόντηξε και εξαφανίστηκε και έκανε τις μαλακίες της πάλι με ναρκωτικά υψηλού επιπέδου όπως και η ίδια άλλωστε, βρέθηκε με άλλη ταυτότητα και ξεκάθαρα άλλο σετ βυζιών σε μια νεοϋορκεζικη επαρχιακή πόλη [ποιος χέστηκε πως τηνελένε] με καινούργιο γκομένακι [ένα κλασσικό θρεφτάρι Αμερικάνικης σχολικής ταινίας που πηδάει την αρχιμαζορέτα, αυστηρή αναπαραγωγή άριας φυλής κτλ], καινούργια κατά φαντασία ζωή και φυσικά καινούργιο και ακόμα πιο κατά φαντασία όνομα. Σαμπρίνα από 'δω και πέρα και καμία σχέση με το δικό μας λαϊκό και τσευδό κορίτσι παρά μόνο στους βαθμούς του ντεκαπάζ και του πλαστικού χειρουργού. με τα πολλά, πέφτει συναγερμός από την μάνα της πρώην Σερίνα-νυν Σαμπρίνα, η οποία παρεπιπτόντως ανανέωσε τους όρκους της με τον Bart Bass και είναι πάλι παντρεμένη μαζί του και φυσικά για άλλη μια φορά η πλουσιότερη μαλακισμένη στο Upper East Side, τον ταπεινό Rufus ούτε να τον χέσει ούτε να τον κλάσει, η οποία, συνεχίζω, όλο το καλοκαίρι με τις ανανεώσεις γαμών και την γραφειοκρατία καταλαβαίνεις χρυσό μου, που να προλάβει να γνοιαστεί-αναρωτηθεί-ενδιαφερθεί που στον διάβολα είναι η κόρη της. όχι. περίμενε να γυρίσει από τις διακοπές της και τότε να ψιλογνοιαστεί, αλλά μην φανταστείς ότι σκίστηκε και κάνας πόντος από κάνα καλσόν.
όχι δα. ζαμέ.
 πέφτει το σήμα για την εξαφανισμένη πρώην Σερίνα-νυν Σαμπρίνα και τρέχει η γνωστή ομάδα διάσωσης για πάσα νόσο και πάσα μαλακιά, παρεούλα με την Georgina αυτή την φορά, τζα σας έλειψα? κανένα μωρό η Τζωρτζίνα, κανένας άνδρας να την αναζητάει, κανένας να την ψάχνει, στις Ιταλίες έτρεχε με τον βαριόμοιρο τον Νταν ΠΟΥ ΝΑΙ ΧΡΙΣΤΟΥΛΗ ΜΟΥ ΚΟΥΡΕΥΤΗΚΕ και η μόνη του έννοια μετά το κόψιμο καούκας είναι να γράψει βιβλίο χορηγία σπονσοράσισμα από την Τζωρτζίνα με όλες τις αλήθειες για το Upper East Side με ονόματα και διευθύνσεις αυτή την φορά. χέστηκε η φοράδα σταλώνι I know.

 η πρώην Σερίνα-νυν Σαμπρίνα ξεφτιλίζετε για άλλη μια φορά μπροστά στο νέο γκομενάκι και όλοι αντιδρούν εντελώς φυσιολογικά όταν του αποκαλύπτεται ότι τόσους μήνες δεν είχες ιδέα πως με λεν και από που κρατάει η σκούφια μου, να λοιπόν τώρα ξέρεις, οκ? οκ! τόσο απλά και δεν άνοιξε ούτε ρουθούνι. κατά τα άλλα γίνεται ένα μπέρδεμα εκεί με έναν γάμο που όλοι νομίζουν ότι είναι της πρώην Σερίνα-νυν Σαμπρίνα και θέλουν/ΠΡΕΠΕΙ σώνει και καλά να τον σταματήσουν, ότι τους πέφτει λόγος δηλαδή και έτσι θα γίνει, και εκεί που πάνε να τον σταματήσουν ξαφνικά, δεν είναι της πρώην Σερίνα-νυν Σαμπρίνα, αλλά ενός άσχετου gay ζευγαριού. κρίμα και λιγουρευόμουν τα κουφέτα. Oh well.

 η Blair αγαπούλα και μεγαλόκαρδη της λέει αϊ μαρή θα σε συγχωρήσω πάλι κακό χρόνο να 'χεις και της ανοίγει την μεγάλη αγκαλιά της, η πρώην Σερίνα-νυν Σαμπρίνα την κλάνει μες τα μούτρα ότι τύπου κοιτά να δεις, μπαλόνια μας τα 'χεις κάνει τόσα χρόνια, σε βαρέθηκα. η Blair ανώτερη αλλά με σύνδρομα κατωτερότητας της λέει εντάξει so be it, αλλά bitch, Manhattan is mine και το νου σου. η άλλη σου λέει έτσι είσαι μωρή, ενώ δεν είχα σκοπό να γυρίσω, τώρα θα γυρίσω και θα φέρω και το γκομενάκι μαζί και θα σε ξεκατινιάσω.
και κάπως έτσι τελειώνει το επεισόδιο.
την αναμονή για το επόμενο να μην σας την συζητήσω, έχω από τώρα κατουρήσει τα βρακιά μου.

σημειωσούλες: 1) ξέχασα να σας πω ότι το Ivy επιστρέφει εκεί κολλημένο και αυτό στην αποστολίτσα του, να καταστρέψει δηλαδή την Lilly, ένας θεός ξέρει γιατί, αλλά έχει μαζί του και στο παιχνίδι την Lola, αυτό το αυτιστικό που είναι ανιψιά της Lilly, που είχε λυσσάξει να μπει στο Upper East Side και μπού-χου τα ξαδέλφια μου δεν με παίζουνε, και όταν μπήκε και είδε τα χάλια του λέει απαπα εγώ? ξεπαρεού από 'δω χάμω. το Ivy λοιπόν ρίχνει τα πανούργα δίχτυα του στον Rufus και ο Rufus φυσικά όπως λέει και το όνομα του κάθετε σαν τον ρούφους με ανοιχτό το στόμα και τα αρπάζει. καλό το αστείο μου με το ψαράκι ε? δεν μπορείς να πεις.
2) δεν μπορώ με τίποτα να εξηγήσω αυτό το αστείο που συμβαίνει με το μαλλί της Blair που μου την θέλουν πριγκίπισσα, αλλά της ξαπλώστρας. αυτό το κακό με το μαλλί παραλίας που της λανσάρουν από την προηγούμενη σεζόν πρέπει επειγόντως να σταματήσει. δεν γίνεται χρυσή μου να μου φοράς το lip gloss που από την λάμψη του γκρεμίζονται αεροπλάνα και τα κολιέ σου και τους ταφτάδες σου και το μαλλί να είναι λες και γυρνάς video clip στην Venice beach. αποφασίστε τέλος πάντων.
3) πολλά καινούργια ύποπτα καρακτέρς εμφανίστηκαν με πολύ πανουργία στο βλέμμα και βαριέμαι μόνο στην ιδέα.

Κυριακή 7 Οκτωβρίου 2012

Gossip Girl S06 Promo Video


ΚΑΛΕ, αύριο ξεκινάει ο 6ος και τελευταίος κύκλος της αποκλειστικής σχέσης αγάπης-μίσους-λατρείας μου και δεν έχετε πει κουβέντα ακόμα?
STOP THE PRESS: ο Νταν κουρεύτηκε παιδιά!!!!!

Σάββατο 6 Οκτωβρίου 2012

τρια ΓΙΟ για το αμερικανικο ονειρο

αυτό που στην Αμερική μπορείς ακόμα με τις μπούρδες να φτιάξεις το βιός σου, ακόμα δεν μπορώ να το χωνέψω. δηλαδή οτιδήποτε ξέρεις για το Αμερικάνικο όνειρο ρε γαμώτι μου, είναι ακόμα αλήθεια. τι Detroit και τι κρίση και τι recession μου λες εσύ, το μόνο που αλλάζει είναι ο διαχωρισμός των κοινωνικών τάξεων. χωρίς να πιστεύω πια ότι υπάρχει μεσαία τάξη, η κατάταξη παγκοσμίως είναι είτε πεινάς και δεν έχεις στον ήλιο μοίρα, είτε είσαι απλώς οκ, με μια προοπτική λίγο καλύτερη για κάποιους, με μια μικρή αβεβαιότητα για κάποιους άλλους. εν ολίγοις, οι μόνοι που έχουν βγει εντελώς από το παιχνίδι είναι οι ζάμπλουτοι που μεταξύ μας αμφιβάλλω και αν τελικά υπήρχαν, τουλάχιστον στον βαθμό που προβαλλόντουσαν σε εμάς.
πως μου 'ρθε όλο αυτό νυχτιάτικο? καταρχάς διάβασα ένα σχετικό άρθρο στην Athens Voice [όχι δεν το γύρισα στον αντίπαλο δέος αν αυτό σκέφτηκες, αμέσως μην χάσεις. αυτή η "εφημερίδα" βρέθηκε μπροστά μου την ώρα του μεσημεριανού, αυτή ξεφύλλισα] για τους... κάτσε να δεις πως τους περιέγραφε ακριβώς... α ναι! "οι φτωχοπλούσιοι" που μου θύμισε τόσο πολύ το "χλιδάνεργοι" σαν φριχτός λαϊκισμός εν όψη κρίσης, τότε, που ξέρασα και μόνο στην ιδέα άλλης μιας τέτοια κάστας καθόλα δημιουργημένης από τα [αμφί]λεγόμενα free press.
τέλος πάντων, με αφορμή αυτό το άρθρο και με το νέο αγαπημένο μου thingy αυτές τις μέρες, όχι αυτό καλέ, αλλά το a beautiful mess, ένα site δεν αδελφών από το Springfield του Missouri το οποίο είναι ένα παντελώς άχρηστο DIY εγχειρίδιο με λίγη μόδα μέσα από άποψη τι φοράνε οι αδελφές, λίγη ομορφιά επίσης από την άποψη του πως χτενίζονται και βάφονται οι αδελφές και αρκετή μαγειρική. μην φανταστείς καμία Βέφα, πρόχειρες σαλάτες, ντιπ, γλύκα και πολλά πρωινά σαν κι αυτά που μόνοι οι Αμερικάνοι ξέρουν να φτιάχνουν.
το βασικό στοιχείου του site και το σημείο κλειδί αν θέλεις στην επιτυχία του είναι οι φανταστικές φωτογραφίες, το σωστό photoshop και το ολόσωστο στήσιμο. μια τριλογία που κυριαρχεί σε οτιδήποτε Αμερικάνικο που στην θέα του και μόνο μπορεί να φτάσεις σε οργασμό. ακόμα και όταν μιλάμε για ένα stripped καλαμάκι.
κατά τα άλλα, τα DIY projects τους είναι από αδιάφορα έως τι-σκατά-σκεφτόσουν-μωρή-κουλή-όταν-αποφάσισες-να-κάνεις-ένα-lion-hoodie ? πράγματα που για μας είναι τόσο εξωγήινα να τα κάνουμε και να τα κατανοήσουμε, όσο ο οργασμός με το καλαμάκι που έλεγα παραπάνω. σε κάθε περίπτωση, όση χρηστικότητα του λείπει τόσα scroll down κάνεις. έχω ξενυχτήσει άπειρες ώρες τις τελευταίες μέρες σε αυτό και πιο πρόσφατα στα προσωπικά blogs των δυο αδελφών, εκ των οποίων η μια μετακομίζει σε νέο σπίτι και έτσι ταυτίζομαι λίγο.
δηλαδή τι λίγο, ο βασικός λόγος που μου ήρθε η έμπνευσή αυτών των αράδων που διαβάζεις τώρα είναι αυτός: ο σύζυγος είναι μουσικός της μαύρης και της κακίας ώρας σε ένα συγκρότημα που τώρα παίρνει λίγο τα πάνω του και κάνει κάποια μικρά live ανά την Αμερική. τρέχουν σαν τους άμοιρους από 'δω και από 'κει και κυνηγάνε το χαμένο όνειρο. η σύζυγος και έτερον ήμισυ του a beautiful mess είναι blogger προφανώς, διαθέτει με την αδελφή της ένα μαγαζί με cupcakes στην πόλη τους, σχεδίασε μια collection με ρούχα [μην τα συζητάς καλύτερα] για το modcloth και παράλληλα έγραψε και ένα βιβλίο με την αδελφή της. με αυτά τα δυο μηνιάτικα λοιπόν να το θέσω έτσι ωμά ωμά και ελληνικά, του συζύγου και το δικό της, που πραγματικά δεν μπορώ ούτε κατά προσέγγισή να υπολογίσω πόσο μπορεί να είναι [εδώ να μου πεις έβγαλαν λεφτά στην Ελλάδα από το blogging κάποιοι αστικοί μύθοι] αγόρασαν ένα σπίτι σαν αυτά που ζούσαν ο Macaulay Culkin και το κορίτσι του στην ταινία "Το Κορίτσι Μου". ένα σπίτι που κραυγάζει "είμαι το Αμερικάνικο όνειρο κοίταξε με, καμάρωσε με και θανατηφόρα ζήλεψε με".
θεωρώ πως όλο αυτό είναι εντελώς άξιο απορίας σε μια Αμερική η οποία υποτίθεται ότι καταρρέει από λεπτό σε λεπτό και πως το χιλιοξεφτυσμένο Αμερικάνικο όνειρο ανήκει μόνο σε στοίχους των Lynyrd Skynyrd.
bottom line δεν υπάρχει, μην περιμένεις το τσιτάτο μου για να βγάλεις τα συμπεράσματα σου. εξάλλου στην εποχή που ζούμε τι σκατά συμπεράσματα να βγάλεις πέραν από το βασικό: οπουδήποτε μακριά από 'δω τόσο το καλύτερο. κάτι που δεν πιστεύω πια ότι ισχύει να σου πω την αλήθεια μου γιατί τώρα πια περισσότερο από ποτέ πιστεύω ότι όλο αυτό που γίνεται είναι περισσότερο προϊόν κακοδιαχειριζόμενου marketing παρά πραγματικότητα επαληθευμένη από αριθμούς. φυσικά και ήμαστε μέσα στα σκατά. διόρθωση: ξεχειλίζουμε απ' αυτά. αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι η καθημερινότητα μας έχει αλλάξει τόσο όσο ώστε να έχουμε σημαντικά προβλήματα επιβίωσης. σαφέστατα και υπάρχουν πολλοί εκεί έξω που όντως έχουν, αλλά με τον έναν ή με τον άλλο τρόπο "αυτοί" πάντα είχαν έτσι δεν είναι? να σου πάλι η θεωρία με τις κοινωνικές τάξεις ή την ανυπαρξία τους. πφφφ

Πέμπτη 4 Οκτωβρίου 2012

κανονες οδικης αρχιδομαλακιας

γκαντέμη ελληνάρα γρουσούζη σε μισώ τόσο πολύ που προσπαθείς να μου κάνεις κλύσμα το "σωστό" σου λάθος και απαξιώνεις παγκόσμιους κώδικες οδικής εν προκειμένω συμπεριφοράς. αλλαγή λωρίδας σε μια Γαλατσίου πιο τίγκα πεθαίνεις [συχνό το φαινόμενο, οδηγοί απαραίτητα προετοιμασμένοι και συμφιλιωμένοι με την ιδέα ότι το γαμήσι προβλέπεται από πάραπολύ έως "δεν την παλεύω άλλο, φτάνει"]. φλας πουθενά. του παίζεις λίγο φώτα, που στην επίσης παγκόσμια οδική γλώσσα σημαίνει "είσαι μαλάκας. αλλά ας μην το κάνουμε θέμα". στο επόμενο φανάρι σκάει δίπλα μου με κατεβασμένα ντέλα τα παράθυρα και όλα τα τάματα και τα σταυρουδάκια να κάνουν γκλικι-γκλον από δίπλα, επίπεδο συγκέντρωσης στο ύφος του μαλάκα υπό το μηδέν. φοράω ακουστικά και ενώ μανουριάζω ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ στο να τα βγάλω aka να ακούσω τις κλαπαρχιδιές του ίσως και κάνα γαμωσταύρι έτσι γιατί προφανώς έχει νεύρα, τον αναγκάζω λέει να επαναλάβει το πολύ σοβαρό που μου είπε την πρώτη φορά που φόραγα τα ακουστικά και με λέει κουφή. το επόμενο πολύ σοβαρό επιχείρημά του ήταν "τι μου παίζεις φώτα λες και βρισκόμαστε στην εθνική". η λογική μου λιγοψυχάει αλλά βρίσκει το κουράγιο, πολύ ευγενικά να του πει "βασικά, όταν αλλάζουμε λωρίδες, φροντίζουμε να ενημερώνουμε τους γύρω μας με τα φλας". "και τι με πέρασες για μεθυσμένο? δεν είδα?", "εσύ είδες, εγώ [σε] είδα?" από το να γίνει καμία στραβή, απλά βγάλε ένα φλας for future reference και for fucks sake δηλαδή αρχοντοχωριάτη μου.
αρχοντοχωριάτης-λογική σημειώσατε 10-0.
είναι κάποιο άνθρωποι που ομολογουμένως κάνουν τα λόγια και τις λέξεις και τις προτάσεις και τα ουσιαστικά και τα επίθετα να φαίνονται πολύ λίγα μπροστά στην βλακεία που τους κυβερνάει. αλλά αυτός εκεί, να έρθει να ζητήσει τα ρέστα, να κάνει τον μικρότσαμπουκά του, να πατήσει και το γκάζι μετά ότι εκνευρισμένος, να γυρίσει σπίτι, να γαμωσταυρίσει την γυναίκα του ή την μάνα του [διόλου σπάνιο φαινόμενο στις μέρες μας] και μετά να ρίξει και ένα ρέψιμο για εξιλέωση.
αχ σας μισώ τόσο πολύ και ναι δεν το κρύβω θέλω να εξαφανιστείτε από προσώπου γης όλοι εσείς οι τάχα μου έξυπνοι, οι τάχα μου μάγκες, οι τάχα μου πολλά βαρύ και όχι, ή ακόμα καλύτερα θα ήθελα να έχω εφαρμόσει την θεωρία μου με το μπαστούνι του baseball και να πουλάω τρέλα αβέρτα.
καλά δεν στην έχω πει την θεωρία-μεγαλύτερη-φαντασίωση-μου-στον-πλανήτη? χαμός! άκου, θέλω να αγοράσω ένα μπαστούνι του baseball λοιπόν, όπως το Αμέρικα φυσικά όπου όλα λύνονται μαγικά στην όψη και την απειλή αν θέλεις ενός μπαστουνιού, και σε όποιον μου κουνιέται να βγαίνω από το αμάξι μου τάχα μου σχιζοφρενείς, να ανοίγω το πορτ-μπαγκαζ και με ύφος χιλίων κυβικών αρχιμαλακά να βγάζω το μπαστούνι μου και να βαράω ντουγρού προς το μέρος του. είμαι σίγουρη ότι στην όψη θα χεστούν οι περισσότεροι και εκεί που θα με παρακαλάνε με κλάματα να τους λυπηθώ [όλα αυτά μες την μέση του δρόμου ε? κανένα φανάρι] θα του πετάω το τσιτάτο μου χαρωπή [έχω σκεφτεί το "η βία δεν είναι λύση", "η Λία δεν είναι Βίσση" ή μπορεί να χρησιμοποιήσω κάτι του στυλ "πες όχι στα ναρκωτικά", θα αυτοσχεδιάσω] και θα τους κάψω τον εγκέφαλο.
αυτό.
τι εννοείς δεν είναι brilliant?