Τετάρτη 28 Σεπτεμβρίου 2011

Το Γαλα (που δεν μεγαλωνει γερα παιδια)

χμμ Το Γάλα ε?
δεν είμαι φαν του ελληνικού κινηματογράφου κυρίως γιατί οι περισσότερες ταινίες είναι σαν να τις έχει σκηνοθετήσει ο Σεφερλής και επίσης μισώ το γεγονός ότι σε κάθε ελληνική ταινία πρέπει να ακούω σαράντα χιλιάδες φορές όλες τις παραλλαγές της λέξης "μαλάκας" και να βλέπω άντρες με φλοράλ πουκάμισα και καδένες να κακοποιούν τις γυναίκες τους.
με λαμπρές εξαιρέσεις τον κυνόδοντα και την Στρέλλα πριν λίγα χρόνια, όλα τα υπόλοιπα παραδείγματα ήταν άκρως απογοητευτικά. και θα εξακολουθούν να είναι, αν πρωταγωνιστούν ο Ζουγανέλης, η Παπουτσάκη, η Ντορέτα Παπαδημητρίου και η Ζέτα Δούκα μαζί ή/και συνδυαστικά.
τέλος πάντων.
δεν περίμενα φυσικά ότι Το Γάλα θα ήταν κάτι αντίστοιχό, εξάλλου η επιτυχία του στο θέατρο το καθιέρωσε σαν μια από τις καλύτερες παραστάσεις των τελευταίων χρόνων και ποια είμαι εγώ να το αμφισβητήσω. αυτό που θέλω να πω είναι πως δεν πήγα χτες στην αποκλειστική προβολή που οργάνωσε η ODEON για τους φίλους της από το twitter με το σκεπτικό ότι θα δω άλλη μια τέτοιου είδους ταινία. αλλά ότι δεν περίμενα με τίποτα να δω αυτό που είδα τελικά, δεν το περίμενα.
καταρχάς να πούμε στην ODEON ευχαριστώ για την πρωτοβουλία αλλά και για την πρόσκληση, να πούμε καλορίζικο το νέο σινεμά στον ήδη busy πολυχώρο του Gazarte, να πούμε στον Όμηρο Πουλάκη να χωρίσει να έρθει να με βρει γιατί πολύ τον αγαπώ. θα έχω κανονίσει να χωρίσω και εγώ.
δεν θα σας πω το στόρι γιατί λίγο πολύ όλοι το ξέρετε κι αν δεν το ξέρετε να πάτε να το μάθετε βλέποντας την ταίνια η οποία είναι φανταστική και με έκανε για ένα νανοδευτερόλεπτο να νιώσω περήφανη που αυτή η καταπληκτική παραγωγή βγήκε από αυτή την χώρα. μετά συνέχισα να την μισώ. την χώρα. θέλω να βρω τον/την σκηνογράφο και να του/της σφίξω το χέρι για την φανταστική δουλειά που έκανε- UPDATE: μόλις διάβασα στην κριτική του Τιμογιαννάκη για Το Γάλα ότι την σκηνογραφία την έχει κάνει η Εύα Νάθενα και επειδή την ξέρω και προσωπικά νιώθω έναν ακόμα λόγο αφενός να αναφέρω το όνομα της και αφετέρου να ξαναπώ άλλη μια φορά τα συγχαρητήρια μου. πρώτη φορά άκουσα σε ελληνική ταινία κανονικό ήχο και ηθοποιούς να μιλάνε καλά ελληνικά και όχι να ακούγονται σαν να είναι από κάπου πολύ πολύ μακριά. και ας ήταν από την Ρωσία. ο Λευτέρης που κατά πάσα πιθανότητα θα τον βλέπουμε πολύ συχνά ακόμα, Προμηθέας Αλειφερόπουλος είναι το όνομα του, που ξεχνιέται το ίδιο δύσκολα με το ταλέντο του. η μάνα Ρήνα δεν-έχω-λόγια να την περιγράψω. Όμηρε Πουλάκη σε αγαπώ. το είπα αυτό ήδη ε?
να πάτε να το δείτε. αύριο βγαίνει στο σινεμά, πραγματικά μην το χάσετε.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου