the kids are all right (with spoilers )

όταν μαθαίνεις ότι η ταινία αφορά ένα ζευγάρι λεσβιών που ζουν στην καλιφόρνια με τα δυο τους παιδιά και παριστάνουν την φυσιολογική οικογένεια δεν μπορείς πάρα να πέσεις στην παγίδα να αμφισβητήσεις κατά πόσο όλο αυτό θα μπορούσε να συμβεί στην πράξη, χωρίς πχ το δεύτερο παιδί να κρεμαστεί στα 14 ως θύμα bullying και το πρώτο παιδί, ο γιος, να γίνει φτερού.
οκ παραδέχομαι ότι δεν ήμουν τόσο καχύποπτη όταν πάτησα το play αλλά νομίζω αυτό οφείλετε στο ατέρμονο tolerance και φυσικά acceptance που έχω απέναντι στους ομοφυλόφιλους και ειδικά στις γυναίκες που πραγματικά πιστεύω ότι μπορούν να δημιουργήσουν μια φυσιολογική οικογένεια που η απουσία ανδρικού προτύπου δεν θα έχει κανένα απολύτως αντίκτυπο στην ζωή και την ψυχολογία των παιδιών τους.
elton john εσύ δεν βρίσκεσαι πουθενά μέσα σ' αυτή την κατηγορία λυπάμαι.
τέλος πάντων μια ταινία που θα μπορούσε να έχει δανειστεί τον τίτλο αν όχι και το σενάριο από το σίριαλ του mega "με δυο μαμάδες", δεν ξέρω αν σου θυμίζει κάτι, εμένα πάντως η κόρη της ρώπα και της μέντη μου δημιουργούσε τόσα πολλά νεύρα που ήθελα να την χτυπήσω ανάμεσα στα φρύδια. εξίσου ενοχλητικός ήταν και ο γκόμενος της και πολύ χαίρομαι που το highlight της καριέρας του ήταν το ελληνικό πλοίο της αγάπης.
με δυο μαμάδες λοιπόν, δυο παιδιά από τον ίδιο δότη που τα κυοφόρησαν ξεχωριστά η μια και η άλλη με διαφορά λίγων χρόνων. η μια γιατρός και πολύ structured και οργανωτική (η annette benning είναι αυτή) ο "άνδρας" του σπιτιού, ο κουβαλητής, η κλασσική λεσβία με τα αμάνικα jean πουκάμισα και τα κοντά μαλλιά και η "χίπισα" julianne moore η "γυναίκα" του σπιτιού που παράτησε την όποια καριέρα θα έκανε (δεν προβλεπόταν να κάνει καμία σπουδαία από τα συμφραζόμενα) για να κάτσει στο σπίτι μαζί με τα παιδιά και να λύνει όλα τους τα προβλήματα με reiki. δυο παιδιά, μια κόρη 18 χρονών που περνάει το τελευταίο της καλοκαίρι πριν το κολέγιο, η τέλεια κόρη με τους τέλειους βαθμούς που ποτέ δεν κάνει λάθη και ποτέ δεν παρεκκλίνει της πορείας της, που ποτέ δεν ξεφεύγει και τα κάνει όλα by the book και είναι απόλυτα ευτυχισμένη με αυτό, και ο υιός με το όνομα "lazer", 15 χρονών, ένα εντελώς φυσιολογικό παιδί που πίνει κάνα μπάφο που και που και αυτό είναι ότι πιο σοβαρό έχει κανείς να του προσάψει.
μια οικογένεια που όλες οι straight οικογένειές θα ζήλευαν, με ένα σπίτι που θα μπορούσε να είναι άνετα στα mtv cribs.
ώσπου σκάει ο mark ruffalo [ένας ηθοποιός που ποτέ δεν συμπάθησα] και γίνεται το κομμάτι που φαινομενικά λείπει στις ζωές των τριών (εκ των τεσσάρων) μελών της οικογένειας αυτής.
γίνεται ο φίλος που ο γιος ποτέ δεν είχε, ο out of the box χαρακτήρας που η κόρη πάντα θα ήθελε να είχε και ένα ζωντανό stap on που φαίνεται να λείπει από την julianne moore.
αν ήταν ανέκδοτο θα ήταν ο τύπος που μπήκε σε ένα σπίτι έφαγε από το ζεστό φαΐ της κατσαρόλας, τελείωσε όλο το νερό στον θερμοσίφωνα, πήρε το τηλεκοντρόλ και έβαλε αυτό που εκείνος ήθελε να δει στην τηλεόραση και στο τέλος, γάμησε και την γυναίκα του σπιτιού. το μήνυμα της ταινίας είναι πως ακόμα και με την επιφανειακή αλλαγή που έφερε ένας άνδρας σε αυτή την γυναικοκρατούμενη οικογένεια, ακόμα και με τις εμπειρίες που προσέφερε σε κάθε μέλος της οικογένειας ξεχωριστά, στο τέλος όλοι κατάλαβαν πως δεν υπάρχει τίποτα πιο σημαντικό απ' το να παραμείνει η οικογενείας τους ενωμένη και ως έχει.
ο χαρακτήρας που υποδύεται ο mark ruffalo στην συγκεκριμένη ταινία είναι το κλασσικό παράδειγμα αυτού που σε κάποια δεδομένη στιγμή της ζωής σου πιστεύεις ότι σου λείπει και πως μόνο αποκτώντας το θα ολοκληρωθείς, και αφού το αποκτήσεις καταλαβαίνεις τελικά ότι η ζωή σου είναι τέλεια ακριβώς έτσι όπως είναι, απλά θέλεις ένα μικρό reminder από καιρό σε καιρό για να την επαναπροσδιορίσεις.
φυσικά αυτή η γαμάτη ομάδα-οικογένεια που με πολύ αγάπη έχουν δημιουργήσει αυτές οι δυο γυναίκες ήταν ένα τρομερό δέλεαρ για τον mark που στα 30τόσα του χρόνια συνειδητοποιεί πως δεν θέλει να καταλήξει ένας πενηντάρης με εφήμερες σχέσεις και απλά αποφασίζει να "κλέψει" μια οικογένεια που του έρχεται έτοιμη, κουτί και στο πιάτο του. με εκβιαστικές κινήσεις προσπαθεί να πάρει τον ρόλο του πατέρα από την annette benning, αλλά φυσικά αυτή του η προσπάθεια δεν έχει κανένα αποτέλεσμα αφού ουσιαστικά όλοι του γυρίζουν την πλάτη και στο τέλος κανείς δεν τον λυπάται.
εξαιρετική ταινία και το όλο νόημα της οικογένειας και την ενότητας με άγγιξε πολύ.
να την δείτε!