διαβάζω στην αγγλική Vogue Ιουνίου για ένα event που έτρεξε πριν κάποιες μέρες στο Λονδίνο, το street lights (9-15 Μαΐου) στο οποίο συνέβη το εξής συγκλονιστικό: τον προηγούμενο Οκτώβριο, η Carol Wooton, σε μια στιγμή που απ' ότι φαίνεται θα αλλάξει τον τρόπο που τα καταστήματα κοσμημάτων διακοσμούν τις βιτρίνες τους, σκέφτηκε να "δέσει" μαθητές από τα δυο καλύτερα βρετανικά πανεπιστήμια τεχνών, μαζί με πασίγνωστους (και πανάκριβους) οίκους κοσμημάτων και αυτό που θα προέκυπτε από την συνεργασία να γίνει η βιτρίνα του κάθε καταστήματος, του αντίστοιχου οίκου, στην Bond str. τις μέρες που θα διαρκούσε το street lights.
φοιτητές από τα τμήματα σχεδίασης κοσμημάτων (goldsmithing, silversmithing, metalwork and jewellery) των Royal College of Art και Central Saint Martins συνεργάζονται με τους Chanel, Chaumet, Boucheron, De Beers, Cartier, Tiffany, Chopard και όλων των άλλων που ξέρεις, και ανοίγουν τις πόρτες των δημιουργικών και σχεδιαστικών γραφείων τους, και τα αυτιά των CEO και window displayers τους με 39χρονη εμπειρία, σε νέα παιδιά με ιδέες και φαντασία για να τους ξεσκουριάσουν και να τους φυσήξουν νέους αέρηδες στα ήδη φουσκωμένα πανιά τους.
μετά από έρευνες που λένε ότι μια βιτρίνα έχει μόνο 3 δευτερόλεπτα χρόνο για να κερδίσει ή όχι τον περαστικό, οι φοιτητές σκέφτηκαν από οπτικές ψευδαισθήσεις που θα κάνουν τον κάθε έναν που θα περνάει έξω να φαίνεται σαν να φοράει κοσμήματα του οίκου, μέχρι 3D installations με διαμάντια (Harry Winston), και λιοντάρια σε φυσικό μέγεθος που θα κρατάνε στο στόμα τους μια LED οθόνη στην οποία όσοι στέκονται απέξω θα φαίνονται σαν να φοράνε βασιλικές τιάρες (Garrard). φυσικά όλοι οι creative directors και designers των οίκων έχουν αγκαλιάσει με τόσο ενθουσιασμό το όλο project που οι προτάσεις για συνεργασία μετά το πέρας του event έχουν ήδη πέσει στους περισσότερους φοιτητές. κάποιοι οίκοι που δεν μπόρεσαν φέτος (όπως ο Graff) δεσμεύονται να συμμετέχουν του χρόνου, σε κάτι που απ' ότι φαίνεται θα γίνει θεσμός. γεγονός που όλοι ελπίζουν να συμβεί, καθώς το όλο εγχείρημα δίνει μια απίστευτη insight και hands on γνώση σε όλους τους φοιτητές για ότι πρόκειται να ακολουθήσει στην μετά πανεπιστημιακή ζωή τους, με ευκαιρία να συνεργαστούν και να γνωρίσουν υπό τις καλύτερες συνθήκες τα μεγαλύτερα ονόματα στην παγκόσμια αγορά κοσμήματος. από την άλλη, αυτή η συνεργασία αποδείχθηκε τρομερά ευρηματική και ευεργετική και για τους οίκους κοσμημάτων μιας και οι περισσότεροι σχεδιαστές και window displayers δηλώνουν ότι έχουν στερέψει από ιδέες και το μόνο feeling που μένει μετά από κάθε δημιουργικό meeting που έχουν με τα team τους είναι αυτό της βαρεμάρας (!!!).
ακόμα και masters στις βιτρίνες κοσμημάτων όπως ο οίκος Tiffany που έχει αποτυπώσει στις βιτρίνες του από μινιατούρες γαλλικών κήπων τύπου Βερσαλίες, και installations πουλιών που "τραβάνε" διαμαντένια κολιέ από το πάτωμα.
είναι περιττό φυσικά να αναφέρω ότι από τον 4o κιόλας μήνα δημιουργίας αυτού του project, ο δήμαρχος του Λονδίνου θέλησε να υποστηρίξει το όλο εγχείρημα καθώς όπως είπε "θα είναι μια καταπληκτική ευκαιρία να προβληθεί το ταλέντο των νέων".
ο κος. καίσαρης, ο οίκος λαλαούνη, ο βιλδιρίδης ή η έλενα μακρή-λυμπέρη δεν ξέρω μήπως έχουν κάποια παρόμοια ιδέα ή το αντίστοιχο τμήμα κάποιου ελληνικού πανεπιστημίου μήπως θα ήθελε να διοργανώσει κάτι τέτοιο?
αλλά μωρέ φοβάμαι ότι όλα θα γίνουν τόσο σοβαρά, επαγγελματικά, με ακρίβεια και συνέπεια, με διάθεση και πραγματικό βήμα στα νέα παιδιά (που σίγουρα θα έχουν πρωτότυπες ιδέες) και οι ελληνικές εταιρίες θα είναι πολύ ανοιχτοχέρες στο budget τους που ίσως να γίνει καλύτερο από αυτό του Λονδίνου και θα τους πάρουμε την λάμψη... άσε που άμα γίνει, όλοι θα το υποστηρίξουν και κανείς δεν θα πετάξει λάσπη και κακία από το πρώτο κιόλας δευτερόλεπτο, που θα είναι κρίμα να ρισκάρουμε να χαλάσουμε αυτό το κλίμα ευγενής άμιλλας.
αυτό που ζηλεύω δεν είναι ούτε το Λονδίνο, ούτε η ιδέα, ούτε το κατά πόσο είναι εύκολο ή δύσκολο, ενδιαφέρον ή αδιάφορο, σχετικό ή άσχετο να συμβεί κάτι τέτοιο εδώ. αυτό που πραγματικά ζηλεύω είναι ότι αν συμβεί ποτέ κάτι τέτοιο εδώ, θα το διοργανώσουν πάλι οι ίδιοι και οι ίδιοι μαλάκες, θα καλεστούν πάλι οι ίδιοι και οι ίδιοι ψευτοσελέμπριτις, θα το καλύψει το ενημερωτικό μαγκαζίνο του σταρ και το όλο θέμα θα γίνει πάλι μια καρικατούρα όπως οτιδήποτε συμβαίνει τελικά στην πόλη "μας".
α! και για να μην σας βάλω στον κόπο να αναζητήσετε από που μετέφρασα, αντέγραψα, απέδωσα ή ότι σκατά νομίζετε ότι έκανα αυτό το κείμενο, σας δίνω και το απαραίτητο credit για να είμαστε και σωστοί. "είμαστε"?
Wooton Carol, UK Vogue, June 2011, p. 79-81
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου