ποπ goes the world

φανταστική ιστορία με πραγματικά φανταστικά γεγονότα και φανταστικούς πραγματικούς πρωταγωνιστές.

νέα κοπέλα κλείνει την τηλεόραση αηδιασμένη. έχει μόλις τελειώσει το πρώτο επεισόδιο του νέου ριάλιτι εγκλεισμού και εκείνη έχει ξεράσει τα άντερα της σε έναν κουβά δίπλα της. λίγο η χθεσινή πίτσα, λίγο ο κουβάς με το παγωτό, πολύ η αηδία από το τηλεοπτικό σκουπίδι που μόλις της σερβίρανε, ανακατώθηκε και τα ξέρασε όλα. πέφτει στο κρεβάτι και σκέφτεται τι ωραία που θα ήταν να έχει έστω και λίγη φαντασία, λίγη έμπνευση να μπορούσε να αποτυπώσει γραπτώς την αηδία της. ξαφνικά της έρχεται στο μυαλό η γνωστή τηλεκριτικός αθηναϊκής εφημερίδας, η ποπ ντάιαμοντ, που βγάζει χολή και δηλητήριο προς όλες τις κατευθύνσεις όταν κάτι δεν της αρέσει. η νέα κοπέλα ζηλεύει και πριν αποκοιμηθεί φαντασιώνεται ότι το πνεύμα έμπνευσης της ποπάρας την εγκαταλείπει και μπαίνει για λίγο μέσα στην ίδια.
ω πνεύμα αθάνατο πηγαίας έμπνευσης, θάρρους και αγνού τηλεοπτικού δηλητηρίου της ποπ ντάιαμοντ, βρες με, μπες μέσα μου και στοίχειωσε με για πάντα, σε προσμένω.
σε ένα παράλληλο σύμπαν, κάπου στο κολωνάκι, γνωστή τηλεκριτικός που διασκεδάζει με την παρέα της σε γνωστό στέκι μεταφέρετε επειγόντως στο πλησιέστερο νοσοκομείο έπειτα από μια επιληπτική κρίση που πολλοί αποδίδουν στον συνδυασμό ηρεμιστικών χαπιών με αλκοόλ.

από χτες το βράδυ νιώθω μια πολύ περίεργη αίσθηση στο λαιμό μου, σαν να είχα αφήσει ανοιχτό το παράθυρο και να μπήκε μέσα (μου) ένα ρεύμα. έχω μια ακατανίκητη επιθυμία να κράξω τους πάντες και τα πάντα και να μην αφήσω τίποτα όρθιο. δεν αναγνωρίζω τον εαυτό μου και απορώ από μου ήρθε αυτός ο δυναμισμός. λες?
και μιας και σκέφτηκα γάτες θέλω να κάνω επίσημη καταγγελία στον στυλίστα του μέγκα τσάνελ για τα αηδιαστικά ρούχα που επέλεξε να φορέσει στην κατά τα άλλα σιχαμένη ευγενία μανωλίδου. λευκό κάπρι παντελονάκι για χειμερινή σεζόν 2010?? μα καλά που πας αγάπη μου με την τσέπη να φωσφορίζει από μέσα και μόνο το χρώμα της κιλότας να παραμένει στην φαντασία μας? εμφάνιση νούμερο δυο με μοβ λεβαντί τοπ με μισό ώμο έξω και στον άλλο μισό η άρτα και τα γιάννενα υπό την μορφή λέλουδου?
*αποδοκιμαστικό χτύπημα γλώσσας στον ουρανίσκο*
ευτυχώς η προσπάθεια από την πλευρά του μεγάλου καναλιού να προσεγγίσει τα ριάλιτι προγράμματα γίνεται με λίγο περισσότερο κλας απ' ότι συμβαίνει σε ένα άλλο, αντίπαλο κανάλι, τον άλφα με τον μεγάλο αδελφό.
μετά από δυο επεισόδια έχω μόνο μια εικόνα στο μυαλό μου απ' αυτό το τέρας και η εικόνα αυτή είναι τα γιγαντιαία βυζιά, μασκότ, σήμα κατατεθέν και σημαία της εκπομπής. σίγουρα πρωταρχικός ρόλος επιλογής μεταξύ των γυναικών που δήλωσαν συμμετοχή με σκοπό να αυξήσουν το κασέ της βίζιτάς. και εδώ παρατηρούμε ότι ο στυλίστας του παίγνιου δεν μπόρεσε να αντισταθεί στο κιτς και στην βλαχομπαρόκ επιλογή γυαλιστερού-συνθετικού υφάσματος που καλύπτει μόνο τα απαραίτητα, αλλά αφήνει την ρώγα να πηγαίνει χαρωπή παραδώθε σε κάθε ψυχολογικό και όχι μόνο σκαμπανέβασμα αυτής που το φοράει. η πλήρης έλλειψη υποστήριξης (λέγε-με-και-σουτιέν) είναι στάνταρντ σε όλες τις αιθέριες υπάρξεις που υπήρξαν κάποτε σεμνές και τώρα ορκίζονται στον πάνο κοκκίνη σαν τον προσωπικό τους θεό. ανεγκέφαλες καμένες από το ντεκαπάζ ξανθές κόμες, περιφέρουν τα σε μέγεθος βρεφικού κεφαλιού βυζιά τους πέρα δώθε σε ένα μετροσέξουαλ σπίτι, με τζάμι και κάμερα στην ντουζιέρα που υποχρεώνει όλους τους κατοίκους του να κάνουν μπάνιο με το μαγιό τους και τους μύκητες να βρίσκουν το καινούργιο στέκι για να χτίσουν τις αποικίες τους. το κλασσικό μοντέλο μικρογραφία της ελληνικής κοινωνίας είναι ακόμα πιο αηδιαστικό από την πραγματική ζωή γιατί εκεί οι βλάκες που δεν τους μιλάει ποτέ κανείς και αρέσκονται να χαίρονται μόνοι τους τα απαίσια αστεία τους, παραμένουν βλάκες που δεν τους μιλάει ποτέ κανείς και αρέσκονται να χαίρονται μόνοι τους τα απαίσια αστεία τους και ότι το να είσαι από την δεν-ξέχνω κύπρο δεν σώζει καθόλου το γεγονός ότι το να βγάζεις τα φρύδια σου και να είσαι άνδρας είναι από τα λίγα πράγματα για τα οποία θα έπρεπε να ισχύει ακόμα η θανατική ποινή. ο βλάχος της παρέας σε γλωσσικό αμόκ το οποίο ούτε ο μίμης ανδρουλάκης δεν θα μπορούσε να μεταφράσει και η λεβεντογέννα εκπροσωπείται επάξια με 4 παίκτες που σε κάθε πρόταση τους πετάνε και από ένα "χαρώτο" ή "επαε" για να θυμηθεί ο κάθε κατεργάρης τις ρίζες του. και μιας και είπα χαρώτο, θυμήθηκα αυτή που το ξεστόμισε, μια στέλλα της οποίας η ληξιαρχική πράξη γέννησης ακόμα αποτελεί το urban joke του χωριού της μιας και δηλώθηκε με δέκα χρόνια καθυστέρηση με αποτέλεσμα σήμερα να νομίζει ότι είναι 25 ενώ στην πραγματικότητα είναι 35 και εγώ είμαι η κόρη της αλλά δεν της το έχει πει πότε κανείς. μια κυρία μια φορά στις κρέμες ματιών του χόντου παραξενεύτηκε και της το έφερε πλαγίως, αλλά οι λεβεντογένιδες το μυρίστηκαν και για εκδίκηση τη βάλανε να φάει με το κουταλάκι της ζάχαρης όλες τις κρέμες ματιών μέχρι που έσκασε και δεν έκανε ποτέ ξανά κανένα σχόλιο για ηλικίες στις πελάτισσες της. μέσα στο σπίτι είναι και ένας ναυαγοσώστης έμαθα, αλλά δεν τον είδα ποτέ. μόνο ένα φουσκωτό στρώμα βλέπω να περιφέρεται και φαντάζομαι θα είναι το αξεσουάρ του και αυτός θα είναι σε κάποια λιμουζίνα απ' αυτές που τους έφερνε η παραγωγή, ξεχασμένος γιατί δεν είδε ποτέ τα σινιάλα του μπούμαν για το πότε να κατέβει από την λίμο και έτσι η κορομηλά έμπασε στο σπίτι μόνο το στρώμα του. ο μιτς μπιουκάναν κλαίει κάπου στο LA και δεν μπορεί ακόμα να καταλάβει το γιατί.
η γραμμή που χωρίζει τα παρατράγουδα της αννίτας από το σπίτι του μεγάλου αδελφού είναι ροζ και λεπτή, σαν το σφραγισμένο τσιγαρόχαρτο από το δρομοκαΐτιο.
μέσα σε όλους βρίσκεται και μια ξεχασμένη θεία, καθηγήτρια πιάνου που πιθανότατα δεν έχει γνωρίσει τον έρωτα ποτέ και η μόνη της παρηγοριά είναι οι γάτες και το bunny vibrator. μιλάει ασταμάτητα και λέει μόνο μαλακίες, κατάγεται από το γνωστό και δοκιμασμένο είδος ρούλιους βροχοπούλιους IV μόνο που αυτό το μοντέλο κυκλοφορεί με κοντό, αυστηρό καρέ και ζαχαρωτά πέρλες κολιέ όπως γερμανική s&m τσόντα. η συχωρεμένη μάνα του επίσης συχωρεμένου freddie mercury είναι πολύ ανήσυχη μέσα στον τάφο της τις τελευταίες μέρες και όλο γυρίζει και γυρίζει χωρίς να ξέρει τον λόγο. μάλλον επειδή η πρώτη της ξαδέλφη, αυτή που γαλούχησε τον freddie και τον έμαθε να παίζει πιάνο δήλωσε συμμετοχή σε ελληνικό τηλεπαιχνίδι.
και αφού ανέλυσα διεξοδικά το πολύ πολύ σοβαρό αυτό θέμα, ας περάσουμε τώρα στην ελαφριά ψυχαγωγία. φαντάζομαι όλοι γνωρίζετε ότι αυτά τα παιχνίδια χτίζονται σαν μικρογραφία της εκάστοτε κοινωνίας στην οποία προβάλλονται. μια απολύτως άρρωστη σκέψη τρώει το μυαλό μου από χτες και έχει να κάνει με τον δικό μας μεγάλο αδελφό, αυτόν που κανείς δεν βλέπει και δεν ακούει την φωνή του κάτω από δέντρα, αλλά αυτού που βλέπει τα πάντα και που ανάλογα με τις ορέξεις του λύνει, δένει και αποφασίζει τις μοίρες των δικών μας ζωών, τοποθετώντας μας όλους σαν κομμάτια τέτρις στην πιο διεστραμμένη παρτίδα. ακραίο? ζε νε σε πα.
μπότομ λάιν είναι ότι για άλλη μια φορά το μέλλον αυτής της χώρας είναι αβέβαιο σε μια πραγματικότητα που κυριαρχεί η βλακεία και το πλαστικό μπούστο, η χαζοχαρουμενιά και η αφέλεια, η τζάμπα μαγκιά και το κομπολόι. όσο και να κράζω τον μεγάλο αδελφό δεν παύει να είναι μια μικρογραφία της δικής μας κοινωνίας, δεν παύει να εμπνέει κόσμο και ντουνιά, δεν παύει να είναι η πραγματικότητα.
το μόνο καλό είναι ότι όλοι αυτοί είναι έστω και για λίγο κλεισμένοι κάπου, τι γίνεται όμως με όλους τους κλώνους τους που κυκλοφορούν ελεύθεροι εκεί έξω?