μεγαλοι δρομοι - Λενα Κιτσοπουλου

σου έλειψα? εμένα μου έλειψες λίγο αυτό είναι αλήθεια.
ούτε που θυμάμαι πόσες μέρες έχω να γράψω, το μόνο που ξέρω είναι πως ήμουν στον απόλυτο "συγγραφικό" βούρκο.
κανένα θέμα=κανένα νόημα.

κι εκτός απ' αυτό, δεν έχω πια [τόσο πολύ] χρόνο. η οικογένεια μας μεγάλωσε κάτα ένα μέλος, 30 κιλά βαρύτερο και με πλούσιο τρίχωμα. υιοθετήσαμε σκύλο και αυτό είναι κάτι που θα σου γράψω σε κάποιο άλλο ποστ.
όχι τόσο για τον σκύλο, όσο για την υιοθεσία.

αυτό που θέλω σήμερα να γράψω αφορά ένα βιβλίο.
αφήσαμε τις ταινίας και πιάσαμε τα βιβλία. όχι σοβαρά τώρα, αυτό αξίζει.
"μεγάλοι δρόμοι" της Λένας Κιτσοπούλου.
ταπεινή μου άποψη είναι πως θα έπρεπε να λέγεται μεγάλες αλήθειες, γιατί εγώ έτσι το διάβασα. τα πιο βαθιά, βρώμικα και σκοτεινά μυστικά όλως μας, γιατί κάποια μυστικά είναι κοινά για όλους τους ανθρώπους, εκτεθειμένα σε σπασμένες ιστορίες με κεντρικούς χαρακτήρες-ρόλους που όλοι μας έχουμε παίξει σε πολλές φάσεις της ζωής μας. καταθλιπτικοί, σεξομανείς, καραγκιόζηδες μιλάνε, σκέφτονται και κάνουν όλα αυτά που ντρεπόμαστε να παραδεχτούμε ακόμα και στον καθρέφτη μας.
όπως ας πούμε ότι γουστάρεις τον απέναντι σου, παντρεμένο με παιδί, σουβλατζή, καράβλαχο τύπο που ξέρεις ότι είναι απαίσιος αλλά αυτό ακριβώς είναι που σε τρελαίνει, που στην κατάθλιψη έχεις περάσει πολλές άλουστες και βρωμερές μέρες στο ίδιο σημείο όπου σε πρωτοβρήκε το κακό, που εύχεσαι για ευτυχισμένους άγνωστους στον δρόμο να στερηθούν την ευτυχία τους όπως ακριβώς την στερήθηκες και εσύ, που κάνεις ακριβώς ότι μισούσες από την συμπεριφορά της μάνας σου στο παιδί σου.
απλές και μικρές αλήθειες.
εξαιρετικά αληθινό, γκροτέσκο, λογοτεχνικά χυδαίο (ναι! άμα διαβάσεις το βιβλίο θα καταλάβεις ότι μπορεί να γίνει δόκιμος ένας τέτοιος όρος), ένα αριστούργημα που δεν το αφήνεις από τα χέρια σου μέχρι να ξεγυμνωθείς μέσα από τις σελίδες του.
είναι το μόνο βιβλίο από τα χιλιάδες που έχω διαβάσει που δεν ήμουν ο αναγνώστης, ο ματάκιας, που παρατηρεί απ' έξω την ιστορία, κρίνει και αξιολογεί και τελικά συμπάσχει με τους χαρακτήρες, αλλά είμαι εγώ η πρωταγωνίστρια και φάσεις του εγώ μου, στάδια του εγώ μου στις περισσότερες ιστορίες.
άλλες πιο κοντινές, άλλες πιο μακρινές απ' την πραγματικότητα.
ήταν μια ωραιότατη και δωρεάν πρωινή ψυχανάλυση στο μετρό.