The Social Network

τι μπορεί να με έχει κρατήσει ξύπνια μέχρι τις 3 παρά το πρωί και ενώ η φίλη τατιάνα κοιμάται ήδη κουλουριασμένη στον καναπέ δίπλα μου?
μια ιδέα αξίας 25 δισεκατομμυρίων δολαρίων.
πέρα από τη φριχτή υπόνοια του σεναριογράφου ότι ο μαρκ δημιούργησε το facebook στα πλαίσια μια ερωτικής απογοήτευσης που κρατάει μέχρι και σήμερα (7 χρόνια μετά την δημιουργία του), ακόμα πιο πέρα από το marketiνίστικο ψέμα ότι η ιδέα είναι κλεμμένη, κανείς δεν μπορεί να αγνοήσει το γεγονός ότι αν όχι η πρώτη, σίγουρα η δεύτερη σελίδα που θα ανοίξεις στο μοτζίλα σου πριν καλά καλά ανοίξεις το μάτι σου είναι το facebook.
και όταν λέμε "ανοίξεις" εννοούμε 500 εκατομμύρια "ανοίξεις" σε 270 χώρες στον κόσμο.
οκ προφανώς μόλις είδα το "the social network".
η ταινία είχε όλα τα συστατικά για να μου αρέσει: αμερικάνικα κολέγια, αδελφότητες, cross college αγώνες, inside looks στα dormitories όχι όποιου να' ναι πανεπιστημίου αλλά του Harvard, και φυσικά την ηλιόλουστη California. what's not to like?
εκτός από την επιφάνεια, εξελισσόταν μπροστά σου η ιστορία ενός κοινωνικά απροσάρμοστου τυπάκου που το IQ του είναι πενταπλάσιο του EQ του (εάν υποθέσουμε ότι έχει καθόλου), που έκανε πράξη μια ιδέα η οποία έγινε ρήμα, έγινε ουσιαστικό, έγινε συνήθεια, έγινε καθεστώς, μπήκε στα σπίτια μας, τα άνοιξε και τα έκλεισε μεταφορικά και κυριολεκτικά, μας έβαλε όλους πίσω από μια γιγαντιαία κλειδαρότρυπα και μας "υποχρέωσε" να ξέρουμε ακριβώς τι κάνει/που πήγε/πότε γέννησε/αν κουρεύτηκε/αν παντρεύτηκε/αν χώρισε/αν πέθανε ο κολλητός μας, η μαμά μας, ο συμμαθητής μας από το νηπιαγωγείο και ο σάκης ρουβάς 24 ώρες το 24ώρο.
δεν θα σταθώ στην κλειδαρότρυπα ούτε στα ξεπερασμένα σχόλια για τους συμμαθητές από το δημοτικό και το πόσο μας ενδιαφέρει να είναι ηλεκτρονικοί φίλοι μας ή όχι από την στιγμή που έχουμε την επιλογή για αυτό αλλά και για κάθε τι που αφορά το facebook, ακόμα και το να είμαστε μέρος του, ανεβάζοντας τα στατιστικά χρήσης στην χώρα μας.
αυτό που μου άρεσε είναι ότι με έκανε να πιστέψω ότι μπορεί και εσύ και εγώ και όλοι μας να κάνουμε την διαφορά μόνο με μια ιδέα.
φυσικά αυτό είναι και το δίκοπο μαχαίρι της υπόθεσης γιατί στην περίπτωση του μαρκ εκείνος είχε όλη την απαραίτητη (και παραπάνω) τεχνογνωσία να κάνει την ιδέα του πράξη, σε αντίθεση με τα δίδυμα αδέλφια που τον σέρνουν ακόμα στα δικαστήρια υποστηρίζοντας πως η ιδέα είναι στην πραγματικότητα δική τους και πως τον προσέλαβαν για να την κάνει πράξη.
το θέμα είναι ότι δεν σε κάνει να πιστέψεις ότι όλα είναι πιθανά με τον γνωστό χολιγουντιανό τρόπο που τα πασπαλίζει όλα με χρυσόσκονη και τα κάνει να μοιάζουν εκτός από τέλεια και πιθανά, αλλά με πραγματικούς χαρακτήρες που ζουν πραγματικές ζωές.
οκ μπορεί η ζωή που ζουν στην χώρα που την ζουν να φαντάζει σαν επιστημονική φαντασία σε σύγκριση με την δική μας, αλλά και πάλι, η απόδειξη ότι το πρώτο πράγμα που εμφανίζεται όταν πατάς το γράμμα "f" σε κάθε μηχανή αναζήτησης είναι το facebook το κάνει τόσο πολύ αληθινό.
φυσικά στην γη της επαγγελίας όλα αυτά πραγματικά συμβαίνουν, οι νέοι δεν χρειάζεται να γεράσουν για να δημιουργήσουν κάτι δικό τους και εκεί υπάρχουν άνθρωποι που είναι η δουλειά τους να ξεχωρίζουν το διαμάντι από τον άνθρακα και να το χρηματοδοτήσουν κατάλληλα.
για άλλη μια φορά ενώ το μυαλό είναι σε τροχιά γύρω από το γαλαξιακό σύστημα και κατεβάζει ιδέες για να αλλάξει τον κόσμο, το σώμα είναι εφιαλτικά παγιδευμένο σε μια πραγματικότητα χωρίς τέλος πάνω σε μια καρέκλα και μπροστά από μια οθόνη.
χρυσόσκονη κανείς?