η αλήθεια η μαύρη είναι πως δεν είχα ακούσει ποτέ πριν τι είναι και από που μας έρχεται ο TED, λίγους μήνες πριν το ανακάλυψα, ενθουσιάστηκα και θέλησα να είμαι μέρος του.
αφού το διάβασα περίπου σαράντα φορές κατάλαβα τι σημαίνουν τα αρχικά του (T for technology, E for entertainment, D for design και το Χ αναφέρεται στον x φορέα κάθε χώρας που διοργανώνει το TED "x= independently organised events").
μετά από ένα σχετικό research (είμαι ρηχή δεν είδα ομιλίες στο youtube το παραδέχομαι) αποφάσισα πως είναι κάτι που θα με ενδιέφερε να παρακολουθήσω και έτσι έστειλα την αίτηση μου.
αρκετές μέρες μετά μου ήρθε το σχετικό mail πως η αίτηση μου έγινε δεκτή και αφού πλήρωσα 45 ευρώ για να εξασφαλίσω την είσοδό μου, δεν είχα παρά να περιμένω να έρθει η 26η Νοεμβρίου.
η αναμονή πολύ μεγάλη και οι προσδοκίες ακόμα μεγαλύτερες από όλους παρότι ήταν το δεύτερο TED που γινόταν στην Αθήνα και οι περισσότεροι γνώριζαν περίπου πως θα είναι. μάλλον φταίει το θέμα "starting from scratch" που είναι τρομερά ιντριγκαδόρικο στις μέρες μας.
μαζευτήκαμε με συνέπεια όλοι στις 13:30 στο θέατρο του ελληνικού κόσμου, ένα θέατρο πολύ δύσκολο να το βρω μιας και ακολούθησα τις οδηγίες του TED και πήγα με τρένο (ακόμα δεν έχω καταλάβει γιατί το έκανα αυτό αφού από το γκάζι ήταν μια ευθεία... όπως ανακάλυψα πολύ αργότερα) και αφού χάθηκα σαράντα φορές στα στενά της καλλιθέας, που στο πάνω στενό ήταν καλλιθέα ενώ στο κάτω άλλαζε και γινόταν ταύρος ή μοσχάτο ανάλογα που κοιτάς. πολύτιμες πληροφορίες που μάζεψα από όλους τους σεκιουριτάδες της περιοχής.
τα μόνα ζωντανά πλάσματα που κυκλοφορούσαν εκεί μαζί με μένα.
κατά βάθος, ήθελα να τα παρατήσω όλα και να γυρίσω στην ασφάλεια των βορείων προαστίων μου αλλά αφού έχω επιβιώσει στην tottenham court road ξημερώματα St. Patrick's Day να περιμένω τον Κοσμά βρίσκοντας καταφύγιο από τους μεθυσμένους Άγγλους και Ιρλανδούς σε ένα σιχαμένο mac donalds το οποίο θα έκλεινε κιόλας από λεπτό σε λεπτό με κίνδυνο να βρεθώ στον ακόμα πιο σιχαμένο δρόμο, τότε μπορούσα να βρω το θέατρο.
και το βρήκα. γουάου.
όλα έγιναν εξαιρετικά οργανωμένα και μόλις φόρεσα το ταμπελάκι του TEDxster με το όνομα μου επάνω παρακαλώ! άνοιξα την goody bag να δω τι εκπλήξεις μου επιφύλασε ο αγαπούλης TED. φάνηκε να με ξέρει πολύ καλά γιατί μέσα είχε μια ολόκληρη σοκολάτα κανονικού μεγέθους Παυλίδη αυτή την καινούργια που ήθελα ούτως ή άλλως να δοκιμάσω, 5 μελομακάρονα μπουκίτσες, ένα αντισηπτικό τζελ για τα χέρια, στυλό και μολύβι, ένα βιβλίο που δεν κατάλαβα στην αρχή γιατί βρίσκετε εκεί μέσα άλλα όταν διάβασα το βιογραφικό του συγγραφέα το βούλωσα και κάθισα στην ακρούλα μου (θα σου πω λεπτομέρειες παρακάτω να κλάψουμε παρέα), ένα γούρι για το 2011, μια κονκάρδα για την ελληνική wikipedia (επίσης θα σου πω παρακάτω τι μπορείς να κάνεις για να βοηθήσεις) και κάτι άλλα διαφημιστικά στα όποια δεν έδωσα καμία σημασία αφού δεν μπορούσα ούτε να τα φάω, αλλά ούτε να τα φορέσω.
πίσω από το καρτελάκι με το όνομα μας έχει τυπωμένο το πρόγραμμα της μέρας γεγονός που βρήκα φανταστικό και ότι πιο βολικό έχω συναντήσει στην ζωή μου σε αντίστοιχη διοργάνωση με ομιλίες.
γενικά να πω ότι η χθεσινή μέρα, παρά την κούραση, ήταν σαν να είχα πάει ημερήσιο ταξίδι σε μια ξένη χώρα όπου όλα τα πράγματα είναι οργανωμένα και λειτουργούν άψογα, όπου όλοι είναι ευγενικοί, πρόθυμοι να σε βοηθήσουν και τρομερά εύκολοι να κάνουν κουβέντα για το παραμικρό αλλά απολύτως ενδιαφέρον πράγμα και άλλα τέτοια ευρωπαικά.
οι ομιλίες ξεκίνησαν με μια μικρή καθυστέρηση αλλά το αποτέλεσμα δικαίωσε τους πάντες.
σε έναν χώρο με τέλεια οπτικοακουστική, όπου όλα λειτουργούσαν άψογα, που κανείς δεν ξέχασε τα λόγια του, που κανενός το μικρόφωνο δεν μικροφώνησε, όπου όλων οι φωνές έβγαιναν χωρίς ίχνος άγχους στις αναπνοές τους, όπου όλα τα βίντεο των παρουσιάσεων παίζανε από πίσω με απόλυτη συνέπεια, χωρίς να συμβεί καμία ντροπιαστική στιγμή και χωρίς να χαθεί ούτε ένα δευτερόλεπτο προβολής.
- 1η ομιλία: Γιάννης Κωνσταντινίδης, creative director της NOMINT μιας εταιρείας που όλοι γύρω μου φάνηκε να γνωρίζουν (εγώ όχι) που ασχολείται με το animation. οκ δεν έκοψα τις φλέβες μου, νέος, ωραίος, άλλα όχι άνετος, φάνηκε να μην είχε προετοιμαστεί καθόλου καλά για αυτή την ομιλία ή ακόμα και αν είχε προετοιμαστεί φάνηκε πως το άγχος του τον πρόδωσε και τελικά δεν μας είπε τίποτα απ' ότι ενδεχομένως θα ήθελε να μας πει. αυτό που μου έμεινε ήταν πως η ιδέα της δημιουργίας αυτής της εταιρείας του ήρθε όταν σπούδαζε στο Λονδίνο όπου μαζί με τον συγκάτοικο του σε μια κρίση αισιοδοξίας αποφάσισαν να την δημιουργήσουν χωρίς να έχουν την παραμικρή ιδέα για τίποτα απ' όσα κάνουν σήμερα. συμπέρασμα 1: άμα βάλεις κάτι στο μυαλό σου μπορείς να το καταφέρεις, πολύ περισσότερο σήμερα που το internet σου προσφέρει όλα τα εφόδια να το κάνεις, συμπέρασμα 2: εγώ αυτές τις πολύ δημιουργικές μέρες στην Αγγλία προτίμησα να μπουκώνομαι με μεταμεσονύκτιες ψωμούρες με τον συγκάτοικο (στην τρέλα) Κοσμά από το να διοχετεύσω την δημιουργική ενέργεια μου σε κάτι που να με ανέβαζε και εμένα σε αυτή την σκηνή. anyhow μου έμεινε ο Κοσμάς τον οποίο είδα τυχαία εκεί χτες και ίσως για αυτό η όλη εμπειρία είχε κάτι το εξωτ(ερ)ικό.
- 2η ομιλία: Δημήτρης Αχλιόπτας, genius μαθηματικός με ένα κάρο άλλους επιστημονικούς τίτλους σχετικούς με τηλεπικοινωνίες και τεχνολογίες που εγώ δεν καταλαβαίνω. μας μίλησε στα αγγλικά και ακόμα προσπαθώ να καταλάβω γιατί, και μας παρουσίασε την ιδέα του για μια εφαρμογή σε κάθε ιστοσελίδα με την οποία θα μπορούμε να μαρκάρουμε το προϊόν που βρίσκετε στην σελίδα εάν το γνωρίζουμε ή το έχουμε χρησιμοποιήσει και όλο αυτό μας το πλάσαρε σαν "τι θα γινόταν αν η αναζήτηση στο google είχε νοημοσύνη". δεν σταμάτησα ούτε στιγμή να αναρωτιέμαι τι να το κάνεις αυτό από την στιγμή που υπάρχουν από κάτω τα σχόλια αλλά και όλα τα blog ανά τον πλανήτη που θάβουν ή εξ υμνούν το κάθε τι. κάτι θα ήξερα παραπάνω ο genuis που ίσως εγώ να μην κατάλαβα καλά (not likely).
- 3 ομιλία: Αλέξης Σταμάτης, συγγραφές και ποιητής μας μίλησε για την διαδικασία εύρεσης και εξέλιξης μιας ιδέας για ένα μυθιστόρημα. μια ομιλία που θα μπορούσε και να μην είχε γίνει ποτέ.
- 4η ομιλία: Κωνσταντίνος Λαζαράκης, master of wine πολύ εξωτικός τίτλος, πόσο μάλλον όταν είσαι ο 289ος που τον έχεις και ο μόνος στην Ελλάδα. εξαιρετικός ομιλητής, πολύ χαλαρός και άνετος τύπος, μας είπε πως δεν σημαίνει και τίποτα να μην ξέρεις τι θέλεις να "γίνεις όταν μεγαλώσεις" ενώ είσαι ήδη μεγάλος και πως α) ποτέ δεν είναι αργά να αφήσεις ότι κάνεις μέχρι τώρα στην ζωή σου και να ξεκινήσεις κάτι άλλο και β) πως αυτό το άλλο που θα ξεκινήσεις μπορεί να είναι το χόμπι σου και το πάθος σου, μπορεί να είναι κάτι που δεν έχεις σκεφτεί ποτέ ότι θα το κάνεις, αλλά άπαξ και το πάρεις απόφαση φρόντισε να γίνεις ο καλύτερος. πολύ inspiring ομιλία.
- 5η ομιλία: Γιάννης Γιανναράκης ο άνθρωπος που έχει στόχο να μεγαλώσει την ελληνική wikipedia και να την κάνει αντάξια των ευρωπαϊκών. αυτό σε νούμερα μεταφράζετε σε περισσότερα από 100,000 λήμματα με την βοήθεια και την συνεισφορά όλων μας. περισσότερα μπορείτε να δείτε στο mywikipedia.ellak.gr και για την ιστορία να σας πω πως ο ομιλητής ήταν ένας εξαιρετικός και συμπαθέστατος κύριος, με όνειρα και φιλοδοξία να γίνει μια μέρα η ελληνική wikipedia μεγάλη και σύγχρονη, να αντικαταστησεί την κλασσική "δομή" σε κάθε ελληνικό σπίτι με κάτι που πραγματικά διαβάζετε και είναι χρήσιμο αλλά κυρίως εύχρηστο, σε αντίθεση με τις παραδοσιακές εγκυκλοπαίδειες που είναι όσο χρήσιμες και εύχρηστες όσο τα μπιμπελό στο σαλόνι.
- μουσικό break από τον monsieur minimal που εγώ δεν ήξερα αλλά που χάρηκα πολύ που γνώρισα. δεν θα μιλήσω για φρέσκο και διαφορετικό ήχο γιατί πραγματικά από που χάθηκε ο φρέσκος ήχος για να τον βρει ο μινιμάλ, αλλά ωραίοι και εύκολοι ήχοι, για όλες τις ώρες και τις ψυχολογικές καταστάσεις, πολύ καλός!
----to be continued-----
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου