που λες σκέφτομαι εδώ και πολύ καιρό αυτό το ποστ, αλλά δεν το έγραφα γιατί τις περισσότερες φορές δεν ήξερα πως να το χειριστώ. καλοσύνη δεν μου έβγαινε, συμπάθεια επίσης. να μου πεις αυτές δεν ήταν πότε οι αρετές σου! καλά τα λες. ΑΛΛΑ αυτό δεν ήξερα πως να το χειριστώ. τελικά βρήκα τον τρόπο. αστεία και μόνον αστεία.
σήμερα το πρωί στο χιλιοστό φανάρι της διαδρομής μου μέχρι το πλησιέστερο μετρό χρειάστηκε να κάνω τα κάτωθεν τουλάχιστον χίλιες φορές: να βάλω σε λειτουργία τους υαλοκαθαριστήρες παρόλο που δεν έβρεχε, να αρνηθώ πεισματικά να μου καθαρίσουν τα τζάμια κάνοντας κάθε είδους παντομίμα μέσα από το αυτοκίνητο, να πω "καλημέρα", "καλά!", "εσύ?" και "χρόνια πολλά" σε τουλάχιστον εφτά τελείως άγνωστους ανθρώπους, να αγνοήσω πεισματικά άλλους τόσους και να αρνηθώ να αγοράσω από χαρτομάντιλα μέχρι πιγκαλ για το μπάνιο μου ή ότι άλλο ευφάνταστο [πραγματικά δεν υπάρχει όριο] έχουν.
αυτοί οι άνθρωποι που είναι εκεί, παντού ΕΚΕΙ έξω και σε [ψυχ]αναγκάζουν να αισθάνεσαι εκατομμύρια συναισθήματα όσο περίπου διαρκεί ένα φανάρι μέχρι να γίνει πράσινο μου έχουν γίνει βραχνάς πάρα πολύ καιρό τώρα. όλο τους σκέφτομαι, καλά και να 'θέλα ας πούμε να μην τους σκεφτώ δεν θα μπορούσα, τους βλέπω πιο συχνά απ' ότι το είδωλο μου στον καθρέφτη. όλο τους σκέφτομαι που λες και άκρη δεν βγάζω.
σοβαρά τώρα, εγώ αν ήμουν διευθυντής πωλήσεων στα Έβερεστ ας πούμε, θα ζήλευα φριχτά το απίστευτο μάρκετινγκ που βρίσκεται πίσω απ' αυτό το παρανοϊκό κατά τα άλλα εμπόριο ανθρώπων. είναι παντού. τέτοιο penetration ούτε τα αηδιαστικά σποτάκια των Τζάμπο δεν έχουν καταφέρει να κάνουν. είναι εκεί ακόμα και αν δεν υπάρχουν φανάρια [σημάδι ότι θα σηματοδοτηθεί σύντομα ο δρόμος], είναι εκεί ακόμα και όταν βρέχει για να σου καθαρίσουν τα τζάμια ή τα μπροστινά φανάρια, είναι εκεί με μείον χίλιους και συν πεντακόσιους κάθε μέρα και κάθε εποχή.
αν αυτό δεν είναι το νούμερο ένα πετυχημένο distribution αλήθεια δεν ξέρω τι άλλο μπορεί να είναι.
οι δαιμόνιοι που τους διαχειρίζονται θα πρέπει να προσκληθούν για ταχύρρυθμα από πανεπιστήμια και αγορές μπας και τους κάνουν κάνα μάθημα πώλησης ή/και εφευρετικότητας.
όχι ντάξει για να μιλήσουμε και λίγο σοβαρά, αν δεν θέλουν το μπιζνες πλαν τα Έβερεστ μπορούν να το πουλήσουν στα Γκούντις ας πούμε, ή έστω να το πάρει ο Χόντος. αλλά αυτός από penetration δεν το λες ότι έχει πρόβλημα. σε κάθε περίπτωση αυτό το φαινόμενο πρέπει να μελετηθεί επειγόντως.
κατά τα άλλα έξαλλη είμαι έξαλλη με όλους αυτούς τους ταλαίπωρους που να μου πεις οκ τι σου φταίνε? οι περισσότεροι δεν θέλουν καν να είναι εδώ και οι άλλοι μισοί μισούν κάθε δευτερόλεπτο της μίζερης κατά τα άλλα ζωής τους, άρα είναι μόνο για λύπηση, στοργή και προδερμ. δεν αντιλέγω. αλλά είναι και κάτι άλλοι τόσο επίμονοι που πραγματικά μου έρχεται να παίξω μπουνιές με την τσίμπλα στο μάτι. άσε που άμα είσαι και λίγο απότομη σου ρίχνουν κατάρες στην ακατάληπτη γλώσσα τους και δεν είναι τώρα να μπλέκεις μ' αυτά τα πράγματα. εδώ σου λέει πίνουν ακόμα αίματα για να εξαγνίσουν τις ψυχές τους και πηδάνε παρθένες για να θεραπευτούν από το AIDS. καλά αυτό συμβαίνει στην Αφρική και ουδεμία σχέση έχει με Πακιστάν μεριά αλλά είπα να προβάλω λίγο τις εγκυκλοπαιδικές μου γνώσεις.
για να μην τα πολυλογώ, δεν ξέρω πως να τους χειριστώ. να τους λυπηθώ και να τους δώσω λεφτά γιατί αν δεν μαζέψουν τόσα όσα μπορεί να περνάνε άλλα δράματα μετά? να τους αγνοήσω και να προσποιούμαι ότι τίποτα δεν συμβαίνει έξω από το τζάμι μου? να μην κάνω τίποτα από τα παραπάνω, αλλά τι?
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου