στην ανακυκλωση

αχ αχ και τώρα νεαρά μου παιδιά μου τα χαλάτε..
οι μέρες της απουσίας μου, πάντα σηματοδοτούν την έλλειψη θέματος. ενίοτε και όρεξης, αλλά κυρίως θέματος. να σχολιάσω τι? την διακοπή του καπνίσματος? τα' παμε και τα ξανά' παμε. τον τσόκλη? φτου φτου κακά στο στόμα μου.
να γράψω κάτι από τις διακοπές? κάποιον σερβιτόρο ίσως που θα με έκανε έξαλλη? αυτό θα ήταν πολύ ωραίο θέμα εάν φυσικά συναντούσα κάποιον που να με εξυπηρέτησε στις διακοπές και ήταν αγενής.
θα μπορούσα τώρα που το σκέφτομαι να σχολιάσω το μισητό κολωνάκι στο οποίο πάλι βρέθηκα χτες, για early drinks (τρομάρα μου) με το σκεπτικό του σιγά να μην έχει κόσμο εννέα η ώρα.
όχι μόνο είχε κόσμο, ούτε κράσπεδο δεν βρήκαμε να κάτσουμε.
εκεί στην σίνα έχει ανοίξει ένα πολύ ωραίο ποτάδικο (δόκιμος όρος), το tokyo, στο οποίο έχω πάει μόνο μια φορά, αλλά ήταν αρκετή για να με κερδίσει το υπέροχο daiquiri ροδάκινο.
κατά τα άλλα, μπορείς να πας εκεί εάν θέλεις να βγάλεις γκόμενα (για σένα είναι αυτή η συμβουλή, φίλΕ αναγνώστη) ξανθούλα, χαριτωμενούλα που αποφοίτησε 9 με 10 περίπου χρόνια από το κολλέγιο (αθηνών βεβαίως βεβαίως) και τώρα είναι κατά πάρα πιθανότητα ηθοποιός ή αρχιτέκτονας με όνομα 5 γραμμάτων, όπως αυτό το τσόλι, εεε συγνώμη, η παλιά συμμαθήτρια του κωνσταντίνου εννοούσα, που έπλεκε τούφες τα μαλάκια της (που φαντασιωνόμουν ότι ξεμαλλιάζω) όση ώρα του έλεγε για την καινούργια θεατρική της παράσταση (που να break a leg, να break a leg).
όμως επειδή προβλέπεται να γίνει πολύ σύντομα, αν δεν είναι ήδη, άντρο των απανταχού hipsters (φτου κακά στο στόμα μου δις) τρέξε γρήγορα, αλλιώς σε βλέπω μπακουρόπουλο εφέτος το χειμώνα.
κατά τα άλλα να κάνω επίσημη καταγγελία για το εν δελφοίς όπου είχε μόνο δυο σερβιτόρες για εντός, εκτός και επί τα αυτά, σε ένα μαγαζί που γινόταν Ο χαμός και ήταν και οι δυο αγενέστατες. από αυτές τις πολύ ενοχλητικές φάτσες που ξεκίνησαν την καριέρα τους σαν πωλήτριες στο authentic ώσπου έκλεισε και έτσι αναζήτησαν την τύχη τους στον δίσκο. λένε με μοναδικό ταλέντο "και πως να προλάβω εγώ καλέ κοπελιά να εξυπηρετήσω (!!!) ολόκληρο μαγαζί" και όταν τις ψάχνεις να παραγγείλεις κάνουν προκλητικά ότι δεν σε βλέπουν, ενώ το κουλάδι σου κρέμεται ακόμα στον αέρα. το κατεβάζεις και από την αμηχανία προσποιείσαι πως διορθώνεις μια τούφα από τα μαλλιά σου. όταν τελικά σε κοιτάει το ραντεβού σου με απελπισία του στυλ "στέγνωσα ρε μωρό" αποφασίζεις να πας να παραγγείλεις από το μπαρ γιατί δεν θα κάνεις προκοπή με την σερβιτόρα ούφο.
νομίζω από τα πιο ενοχλητικά πράγματα που μπορούν να σου συμβούν σε αυτή την μικρή και χαρωπή κατά τα άλλα ζωή, είναι να πέφτεις πάνω σε ανθρώπους που θέλουν να έχουν τον τελευταίο λόγο σε κάθε σου κουβέντα. στο δικό μου ταπεινό μυαλό, δεν νοείται να κάνεις παρατήρηση σε έναν άνθρωπο που είναι εκεί για να σε εξυπηρετεί, να πληρώνεται για αυτό και όχι μόνο να μην το κάνει, αλλά όταν του λες ότι δεν το κάνει σου ανταπαντά πως δεν προλαβαίνει.
από την άλλη βέβαια όταν ο ιδιοκτήτης του μαγαζιού σκέφτεται να χρεώσει το daiquiri ροδάκινο 10 ευρώ, για 1/4 πολτοποιημένο μείγμα που δεν έχει υπάρξει ποτέ στην καριέρα του ροδάκινο και 1/5 της μεζούρας ρούμι, και δεν σκέφτεται να πληρώσει μια τρίτη ή και τέταρτη κοπέλα για να εξυπηρετήσουν καλύτερα (ή god forbid γρηγορότερα) τους πελάτες, τότε τι να σου κάνει και η κακομοίρα η κοπέλα.
για άλλη μια φορά, μια βόλτα στο κέντρο της αθήνας συνεπάγεται με μια βόλτα εκεί κάπου στο τέλος της λογικής, διασταύρωση με την οδό παραλόγου.
άλλο όμως ήθελα να σχολιάσω, εξ ου και η πρώτη πρόταση με την αναφορά στα νέα παιδιά. αυτά που φτιάχνουν τα βιογραφικά τους χωρίς να έχουν κάνει πρώτα μια έρευνα για το πως πρέπει να φτιάχνεις ένα βιογραφικό, τι πρέπει ή δεν πρέπει να έχει, τι γράφεις και πως το γράφεις, τι είναι σοβαρό και τι είναι για ντοματοπελτέ κύκνος.
χτυπάει το τηλέφωνο σήμερα στο γραφείο, είναι μια κοπέλα που θέλει δουλεία "είτε ως συντάκτρια, είτε ως φωτογράφος".
strike νούμερο ούνο κοπελιάάά, όταν ψάχνεις δουλεία τουλάχιστον φροντίζεις να έχεις ιδέα τι αναζητάς. δεν παίρνεις τηλέφωνο και λες εγώ κομμώτρια είμαι αλλά άμα έχετε και ρούχα σας πατάω και ένα στρίφωμα. helloooo.
η ίδια κοπέλα στέλνει τελικά το βιογραφικό της στο οποίο ένιωσε την ανάγκη να κοινοποιήσει στον wannabe εργοδότη της ότι στα "ατομικά χαρακτηριστικά" της είναι η "γραπτή επικοινωνία"- να θυμίσω εδώ ότι η κοπέλα ψάχνει δουλεία ως συντάκτρια- ευχαριστώ πολύ.
όπως επίσης η "υπομονή" και η "επιμονή" όπου ομολογουμένως είναι πολύ χρήσιμες αρετές για την εργασιακή καθημερινότητα, αλλά δεν τις "πουλάς" για προσωπικό σου στοιχείο, τις κρατάς για τον εαυτό σου και εύχεσαι να μην χρειαστεί να τις φτάσεις ποτέ στα όρια τους.
τα περισσότερα βιογραφικά που έχουν περάσει από τα χέρια μου είναι για τα σκουπίδια (no offence people), αλλά δυστυχώς ούτε αυτό μου κάνει πολύ εντύπωση πλέον σε μια κοινωνία που είναι ένας γιγαντιαίος κάδος.
καλή σεζόν σε όλους.