Πέμπτη 9 Σεπτεμβρίου 2010

καλημερα καινουργια αγαπη, καλημερα καινουργια ζωη, απο σημερα μονο μαυροι κυκλοι στα ματια, φτανει να'μαστε παντα μαζι!

έξαλλη στην πόλη, έξαλλη στα προάστια τι σημασία έχει αλήθεια?
αυτό που έχει σημασία όμως είναι ότι σήμερα, μπορεί και να ήταν μια ωραία μέρα after all αλλά δεν θα το μάθουμε ποτέ και για αυτό φρόντισε ο δήμος Β. που με τα τρυπάνια του.
αφενός άλλαξε την ροή του ονείρου μου από την dreamland στο vietnam (το τρυπάνι ακούγεται σαν πολυβόλο. όχι τίποτα άλλο, αλλά πριν λίγες μέρες είδα το full metal jacket και είχα και το σκηνικό έτοιμο κομμένο ραμμένο, τι αρχιτέκτονες και μαλακίες) και αφετέρου με άφησε να πορευτώ για το υπόλοιπο της ημέρας με ένα σετ υπέροχων μαύρων κύκλων κάτω από τα μάτια μου. απ' αυτούς τους κύκλους που έχεις όταν διαταράσσεται ο ύπνος σου στις ΕΦΤΑ το πρωί ευχαριστώ πολύ.
από την παραπάνω πρόταση μόνο δυο πράγματα μπορούμε να συμπεράνουμε: 1) το inception χωρίς να είναι μια ταινία που να άλλαξε την κοσμοθεωρία μου, άλλαξε ριζικά τον τρόπο που θα σκέφτομαι τα όνειρα μου το επόμενο πρωί, τουλάχιστον μέχρι να μην την έχω τόσο φρέσκια στο μυαλό και 2) the bitch is back που λέει και το αυτοκόλλητο στο γραφείο μου.
τόσο καιρό αναρωτιόμουν τι απέγινε η έμπνευσή μου και μήπως είχα μαλακώσει με την λαλα της μετακόμιση. μαλακίες! καταρχάς (ΑΥΤΟ είναι το σωστό τελικά given to us με την ευγενική χορηγία της νας) η μετακόμιση και μόνο σαν ιδέα με κάνει πιο αγχωμένη από ποτέ (απόδειξη για αυτό ο μικρός βεζούβιος με τον κρατήρα του εν ενεργεία στα χείλια μου, και διάσπαρτοι μικροί βεζούβιοι στην γύρω περιοχή) άρα πολύ άνετα θα μπορούσα με άλλοθι το στρες να έχω κράξει το σύμπαν.
έπειτα, στην χτεσινή μου βόλτα στο κέντρο της αθήνας, με τα πόδια (underlined), συνειδητοποίησα που είχε πάει τελικά η έμπνευση μου η ριμάδα εδώ και έναν μήνα: εκεί ακριβώς! στο κέντρο της αθήνας ενώ εγώ ήμουν διακοπές everywhere but...
μια βόλτα στο νταουν-ταουν μπορεί να σου προκαλέσει ποικίλα συναισθήματα, κυρίως όμως επιπλοκές στο αναπνευστικό, έντονο πόνο στα μάτια και στιγμές που νιώθεις ότι το διαχωριστικό μεταξύ τρέλας και όχι τρέλας είναι τόσο δα μικρό, σαν το χτύπημα του μέσου με το μεγάλο δάχτυλο.
goodmorning vietnam
*παρακαλώ δείτε το παρακάτω videακι, αξίζει. εντάξει όχι όλο γιατί είναι και 6:55 και ο χρόνος είναι χρήμα, λίγο*

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου