wave it, shake it, move it

μια μέρα πριν από αυτές τις δύσκολες μέρες του χρόνου όπου όλα τα παιδάκια βγαίνουν έξω χαρωπά, ντυμένα αμαλίες και τσολιάδες, όπου αυξάνονται οι πωλήσεις στραγαλιών ανα την χώρα (αν ισχύει ακόμα αυτό το "έθιμο") και ο κοκκώνης έχει μεγαλύτερο ποσοστό διείσδυσης στα σπίτια και από τον λαζόπουλο, βράδυ τρίτης.
παρέλαση.
πόσο αθώα είναι όμως όλα αυτά τα γαλανόλευκα σημαιάκια που ανεμίζουν σε κάθε γειτονία?
χωρίς να είμαι κομουνίστρια, I repeat χωρίς να είμαι κομουνίστρια πιστεύω ότι η παρέλαση είναι από τα πολύ λάθος πράγματα που έχουμε καταχωρήσει ως έθιμo σ' αυτή τη χώρα.
τι το εθιμοτυπικό δηλαδή μπορεί να έχουν ορδές βαριεστημένων και νυσταγμένων έφηβων που πάνε πάνω κάτω υπό την συνοδεία στρατιωτικών εμβατηρίων χωρίς να ξέρουν καν γιατί, ενώ σαφέστατα θα προτιμούσα να περάσουν την αργία κάτω από τα ζεστά σκεπάσματά τους συντροφιά με την χούφτα τους?
ή μήπως όλα τα wannabe next top models που πάνε στην παρέλαση με φούστα πιο κοντή και από την φούστα που φοράει στο λαϊκό πρόγραμμά η σάσα μπάστα?
για να μην σχολιάσω τον περήφανο σημαιοφόρο που όπως βλέπουμε κάθε χρόνο στα δελτία που παρουσιάζει ο αυτιάς δεν έχει σημασία να είναι ο πιο καλός ο μαθητής αλλά ο πιο καλός ο έλλην?
είναι λάθος. για να μην σχολιάσω που βρίσκουν το θάρρος όλοι αυτοί που καλύπτουν τα πρόσωπα τους με γαλανόλευκα full-face και δέρνουν όποιον έγχρωμο συναντήσουν στον δρόμο τους.
τι? που συμβαίνουν αυτά? κουτσοί, στραβοί στον άγιο παντελεήμονα, δεν ξέρω αν σου λέει κάτι το όνομα του αγίου.