Κυριακή 28 Νοεμβρίου 2010

the 1st day of the rest of your life

ενώ όλη η ευρώπη παραληρεί από το κρύο και οι θερμοκρασίες συνοδεύονται από ένα μείον μπροστά, εδώ είμαστε έτοιμοι να γιορτάσουμε τα χριστούγεννα όπως αυστραλία. ακριβώς σαν πέρυσι δηλαδή.
διάβασα κάπου στο twitter πως φέτος το πιο σωστό είναι να στολίσουμε κοκοφοίνικα παρά έλατο.
όλοι κανονίζουν ταξίδια αναψυχής και έχουν ξεκινήσει τα σχέδια για την πρωτοχρονιά ενώ εγώ είμαι από το πρωί και σιδερώνω τη στοίβα από τα 4 πλυντήρια που στέκεται και με κοιτάει εδώ και 2 εβδομάδες. η κατάσταση έφτασε στο απροχώρητο και αφού φόρεσα για δύο μέρες διαφορετικά ζευγάρια κάλτσες γιατί ήταν τα μόνα που είχαν ξεμείνει μες την ντουλάπα, αποφάσισα πως ήρθε επιτέλους η ώρα για σίδερο. έχει πάει εφτά και εκτός από τα σχέδια μιας κατεστραμμένης κυριακής με περιμένουν δυο διπλές παπλωματοθήκες, ένα μπουρνούζι και μια ολόκληρη απλώστρα για σίδερο. για να μην σχολιάσω την ηλεκτρική και το σφουγγάρισμα που είναι αμφίβολο αν θα προλάβω να κάνω, και τους γονείς μου που είχα πει να πήγαινα να τους έβλεπα σήμερα, κάτι που είναι εξίσου αμφίβολο ότι θα κάνω.
το να συζείς είναι τέλειο και προφανώς για να μπαίνεις στην διαδικασία να το κάνεις έχεις αποφασίσει ότι όσα θα θυσιάσεις δεν έχουν πια σημασία για σένα. έτσι είναι. απλά είναι και κάποιες άλλες φορές που σκέφτεσαι "I didn't sign up for that" και σκέφτεσαι πως αλλιώς θα μπορούσες να σπαταλήσεις τα λεφτά του ενοικίου, κάνεις σχέδια που θα μπορούσαν να γίνουν πραγματικότητα με το δώρο των χριστουγέννων και αναπολείς πως ήταν να περνάς το Σ/Κ στο σπίτι του γκόμενου σου με την μαμά του σε αναμονή να μαζέψει το χάος που θα αφήσετε πίσω σας.
η άλλη πραγματικότητα βέβαια είναι αυτή που μου περιέγραψε η μαρία, τα ατελείωτα ξενύχτια σε μπαρ με απαίσιο κόσμο σε μια απελπισμένη προσπάθεια για διασκέδαση και αν τα βάλω σε μια ζυγαριά αυτά τα δυο, μπορεί το σίδερο να μην μοιάζει καθόλου δελεαστικό, αλλά το γεγονός ότι μπορώ να το παρατήσω και να πάω μέσα να μου τρίψει ο κων. την σκεβρωμένη μου πλάτη, είναι priceless.
αυτό το γρήγορο ήθελα να μοιραστώ μαζί σου αγαπημένο μου κοινό και ελπίζω να τελειώσω σύντομα για να ολοκληρώσω και το ποστ από το TED της παρασκευής.

4 σχόλια:

  1. Αυτό είναι ένα μικρό δείγμα για να δείτε ότι οι γονείς κάτι προσφέρουν σ'εσάς, και τι περιμένουν?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. δεν υπάρχει αμφιβολία για την προσφορά (μαμά?)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Πραγματικά μάλλον είναι η μαμά σου! ααχαχχαααα.
    Εγώ φίλε συμπάσχω στο νοικοκυριό της συγκατοίκησης και βάλε μέσα και γάτο που κατουράει την τσάντα με τα αθλητικά σου ρούχα. Ευχαριστώ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. @θετοπουλο πραγματικά όμως δεν ξέρω τι είναι χειρότερο: ότι η μαμά μου διαβάζει το blog ή ότι αφήνει και motherly comments από κάτω με αιώνια αναπάντητα ερωτήματα..?
    άμα το δεις από φροϋδική άποψη βέβαια όλα παίζουν τον ρόλο τους.
    το διάβασα ότι ο φλάτζας κατουράει την τσάντα με τα αθλητικά και γέλαγα μόνο, είναι φριχτόόόόό αλλά είναι γνωστό πως τα'χει τα θεματάκια του με την τουαλέτα αυτό το γατί.

    ΑπάντησηΔιαγραφή