Πέμπτη 9 Φεβρουαρίου 2012

μια εντελως εξωφρενικη νυχτα

επιστρέφοντας στην Αθήνα χτες τα ξημερώματα από ένα παγωμένο Λονδίνο και μη βλέποντας την ώρα να βρεθώ κάτω από τα σκεπάσματα μου και να περάσω εκεί μια αιωνιότητα, μου συνέβησαν τα εξής τουλάχιστον εξοργιστικά σκηνικά τα οποία με έκαναν να θέλω να τρέξω κατευθείαν πίσω στο αεροπλάνο και να γυρίσω στην ευγένεια των Άγγλων. αυτών μου κατουράνε μέσα στην είσοδο του μετρό και το κίτρινο ρυάκι τρέχει μέχρι τα εκδοτήρια εισιτηρίων και που ΟΛΟΙ είναι απολύτως οκ με αυτό.
βγαίνοντας από το αεροδρόμιο έπεσα πάνω σε ένα ζευγάρι Ελλήνων, αγόρι-κορίτσι, πιθανότατα φίλοι, οι οποίοι κάπνιζαν μέσα στο χώρο του αεροδρομίου που εξαιτίας της πολύ περασμένης ώρας ήταν άδειο από οποιονδήποτε θα έπρεπε να τους μανουριάζει ακόμα για το θράσος τους να καπνίζουν μέσα στον χώρο του αεροδρομίου. και σαν να μην έφτανε αυτό, η κοπέλα σε μια εντελώς "είμαι Ελληνίδα και δεν γουστάρω να μου λένε πως να ζήσω" διάθεση, έσβηνε τα τσιγάρα της [πληθυντικός] στο πάτωμα.
μπήκα έξω φρενών στο πρώτο ταξί στην σειρά όπου φυσικά η μοίρα τα έφερε με τέτοιον τρόπο που αλίμονο αν δεν έπεφτα στον πιο γραφικό ταρίφα ολόκληρου του σύμπαντος.
ο συμπαθής αλλά borderline παρανοϊκός πολυλογάς μου έταξε ότι δεν θα μπορούσα ποτέ να μαντέψω ποιος καθόταν στην θέση που καθόμουν εγώ χτες, και αφού το πήρε το ποτάμι μου αποκάλυψε με ηρωικό ύφος "αυτός που σκότωσε τον Καντάφι". η ιστορία έχεις ως εξής: μάζεψε 3 μελαψούς άνδρες με κελεμπίες την προηγούμενη εβδομάδα από το Λιντρα Μαριοτ οι οποίοι του ζήτησαν με πολύ σπασμένα και βαριά αγγλικά να τους πάει στην πρεσβεία της Λιβύης. αυτός δεν μιλάει καλά αγγλικά, εκείνοι το ίδιο, πως κατάφεραν να πιάσουν κουβέντα για την κατάσταση στην μέση Ανατολή ένας Αλλάχ μόνο ξέρει και αυτό είναι αμφίβολο. με τα πολλά, αυτός που καθόταν στην θέση μου λέει, έβγαλε το κινητό του και του έδειξε ένα βιντεάκι που δείχνει την στιγμή της δολοφονίας και κάτι άλλα εξωφρενικά που αδυνατώ να ανακαλέσω στην μνήμη μου σε μια προσπάθεια να διατηρήσω την λογική μου, η οποία σιγά σιγά με άφηνε. τους ζήτησε λέει κιόλας να του στείλουν το βιντεάκι με bluetooth αλλά η τεχνολογία τους εγκατέλειψε την πιο κρίσιμη στιγμή.
κατά τα άλλα, στην καλύτερη [για τα τρομαγμένα μου μάτια] opening line βιαστή όπως ακριβώς στις ταινίες, μου έβγαλε το τελευταίο τεύχος του Playboy το οποίο είχε καβατζωμένο κάτω από το κάθισμα του και μου είπε ότι οι μισές Playmate στο εξώφυλλο είναι γκόμενές του, και στις άλλες μισές κάνει τον ταρίφα για τις βίζιτες τους. μετά από ένα "εσύ τι δουλεία κάνεις κοπελιά?" και το απαραίτητο name dropping ευτυχώς δεν είχαμε κανέναν κοινό γνωστό, παρόλο που επέμενε ότι θα έπρεπε να ξέρω "μια Χριστίνα" σώνει και καλά επειδή έτυχε να δουλεύω σε περιοδικό, και η κουβέντα γύρισε στις "φίλες" του την Πέπη Τσεσμελή, την Τζούλια Αλεξανδράτου και στον Σπύρο Ρέβη.
και εγώ χαίρομαι που γύρισα Αθήνα. ΝΟΤ.

3 σχόλια:

  1. πρεπει να δεισ το νεο βιντεο των anonymous!!!! εκει να δεισ το τελοσ τησ λογικησ!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. δεν το είδα νομίζεις? ευτυχώς που ο ταρίφας μου δεν μου "αποκάλυψε" ότι κάνει το voice over. ικανό τον είχα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. μέσα στην ατυχία σου είσαι τυχερή που δεν επεξέτεινε το name dropping και στους πολιτικούς, που - σίγουρα - τον συμβουλεύονται πριν πάνε στα γιουρογκρούπ.
    παμεναφυγουμαποδωκαιμηρωτασπουπαμε

    ΑπάντησηΔιαγραφή