προλαβαίνω να σβήσω τα κεράκια μου??
2 χρόνια χωρίς τσιγάρο!!!
μια μέρα που δεν φανταζόμουν ποτέ ότι θα ερχόταν και όμως μοιάζει σαν να είναι ότι πιο φυσιολογικό. δύο χρόνια πριν κανείς δεν είχε πιστέψει την απόφαση μου, που περισσότερο ανάγκη θα την χαρακτήριζα παρά απλή απόφαση.
σήμερα είμαι εδώ για να διαψεύσω τους πάντες που λένε ότι δεν μπορούν να κόψουν το κάπνισμα, και ότι "γίνεται καφές χωρίς τσιγάρο?".
αμέ! πως δεν γίνεται.
δεν θα αρχίσω να σας απαριθμώ τα αμέτρητα καλά του να απαλλαγείς από μια τουλάχιστον βλαβερή συνήθεια που έχουμε υποβάλλει τους εαυτούς μας (όχι το να σταματήσεις να χρησιμοποιείς το κινητό σου λέγεται αντικοινωνικότητά και όχι "ενδιαφέρομαι για την υγεία μου") γιατί και εγώ δεν τις έχω συνειδητοποιήσει απόλυτα. ποτέ δεν είχα τσιγαρόβηχα, είχα όμως άσχημη αναπνοή, ποτέ δεν θα μπορούσα να δηλώσω ότι τα μαλλιά μου και τα ρούχα μου σταμάτησαν να μυρίζουν σαν τασάκι, γιατί ακόμα όλοι γύρω μου καπνίζουν, δεν μπορώ επίσης να σας πω ότι έκανα οικονομία ή ότι κατάφερα να έχω περισσότερα λεφτά από τα 3 ευρώ και κάτι που κάνουν τα πακέτα μιας και βρήκα άλλους τρόπους να τα ξοδεύω.
μπορώ να σας πω όμως ότι η αντοχή μου βελτιώθηκε αισθητά και έχω βάλει στόχο για τον χειμώνα να εξασκηθώ στο τρέξιμο, μπορώ να σας πω ότι δεν έχω/είχα κανένα στερητικό σύνδρομο, δεν άρχισα να τρώω πολύ λόγω του ότι έκοψα το κάπνισμα (πάντα πολύ έτρωγα), δεν μπορώ ούτε να σας πω ότι πήρα κιλά, γιατί δεν πήρα.
έμαθα τι να κάνω τα χέρια μου σε στιγμές αμηχανίας, έμαθα να αξιοποιώ καλύτερα τον χρόνο μου σε στιγμές αναμονής, σταμάτησα να κάνω τα mind tricks "να ανάψω ένα τσιγάρο μπας και έρθει το λεωφορείο μιας και έρχεται πάντα όταν ανάβω τσιγάρο" (σημείωση δεν λειτουργεί έτσι και επίσης, δεν έρχεται ποτέ), έμαθα να κάνω την στεναχώρια μου παραγωγική και τον θυμό μου δημιουργία (παρότι έξαλλη).
ε αυτά. τι άλλο θέλετε για να κάνετε πράξη αυτό που τόσο καιρό σκέφτεστε?? κόψτε το επιτέλους.
σας εύχομαι αυτό τον χρόνο να απαλλαγείτε από οτιδήποτε σαν κρατάει δέσμιο.
Όταν είχα μπει σε αυτή τη διαδικασία πριν 1 χρόνο νόμιζα ότι θα τα καταφέρω..στην ουσία αν δεν τα κατάφερα τότε αποκλειστικός υπεύθυνος ήμουν εγώ και όχι η συνήθεια που σε κάνει να το θες πάλι.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕύκολα κόβεται..άλλο τόσο δύσκολο είναι η απόφαση.
Ξέρεις τι πιστεύω;
Το θέμα τσιγάρου είναι απόλυτα συνυφασμένο με τη πόλη στην οποία ζεις και με τους ανθρώπους που συνυπάρχεις.. δυστυχώς η αθήνα έχει ένα μεγάλο κακό..έχει πολλές ώρες μοναξιά!όσο και να φαίνεται περίεργο το έχω παρατηρήσει και σε μένα σε κάποια διαστήματα της ζωής μου αλλά το παρατηρώ και σε άλλους ανθρώπους.
Θέλει το σώμα και ο οργανισμός με κάτι να απασχολείται..και ας είναι η χειρότερη ασχολία!
Να το κόψεις είναι πραγματικά εύκολο αλλά ο νους σε κάτι άσχημο πάει στο τσιγάρο.
Το μεγαλύτερο κακό είναι ότι νομίζουμε(γιατί και εγώ την πιστεύω τη μαλακία που θα σου πω παρακάτω),ότι το τσιγάρο αποτελεί παρέα κάποιες στιγμές.
Οπως και να χει για να μη σε κουράζω ενα μεγάλο μπράβο που το έκοψς και μία μεγάλη μούτζα σε μένα που δεν το έχω κόψει ακόμα...(πλάκα κάνω..κάντη διπλή τη μούντζα).
Γεια χαρά..
ααα...δεν συστήθηκα
Αντώνης(..ανάβω και τσιγάρο τώρα γιατί έγραφα τόση ώρα..τρομάρα μας το ρημάδι..στο τέλος θα λέμε κιόλας ότι μας βοηθάει στο να κάνουμε και δουλειές..)
Αερικά...
Καλησπέρα Αντώνη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαταρχάς σε ευχαριστώ για το comment και απολογούμαι για την αργοπορημένη δημοσίευση και απάντηση.
Οφείλεται σε μια εξουθενωτικά εξαντλητική μέρα (ναι! ο πλεονασμός είναι σκόπιμος). Είχα πέσει για ύπνο (πιο Σαββατόβραδο??), το είδα απο το κινητό, αλλά δεν μπορούσα να κάνω το υπόλοιπο interaction.
Στο θέμα μας, συμφωνώ απόλυτα ότι το τσιγάρο είναι παρέα, και περισσότερο παρηγορία. Άλλωστε το είπες και εσύ ότι όταν μας συμβαίνει κάτι κακό ή ενοχλητικό πνίγουμε τη λύπη ή τα νέυρα μας αντίστοιχα στους καπνούς του.
Πέρασα ακριβώς τα μισά χρόνια της ζωής μου καπνίζοντας επειδή ήταν μια συνήθεια που με ευχαριστούσε και όχι επειδή ήταν της μόδας ή επειδή είχα προβλήματα. Και όμως, η απόφαση μου να το κόψω είχε αρχίσει να τριγυρίζει μέσα μου τα τελευταία 2-3 χρόνια. Και έτσι ξαφνικά μια μέρα, την 10η Σεπτεμβρίου 2008 συγκεκριμένα, το έκοψα. Έτσι απλά, δεν ξανακάπνισα ποτέ. Πολλοί φίλοι μου με ρωτάνε ακόμα πως είναι δυνατόν να εγίνε αυτό και δεν έχω καμία λογική εξήγηση να δώσω.
Αυτό που ξέρω είναι ότι άμα δεν το έχεις πάρει απόφαση και δεν το έχεις πιστέψει πραγματικά ότι θέλεις να το κάνει δεν πρόκειται να τα καταφέρεις, και ότι άμα αρχίσεις να καταπιέζεις την ανάγκη σου να καπνίσεις προσπαθώντας να το κόψεις, φέρνεις μόνο τα αντίθετα αποτελέσματα.
Μου είναι δύσκολο να δίνω συμβουλές γιατί πραγματικά νιώθω πια σαν να μην κάπνιζα ποτέ.
Αλλά όλα αυτά δεν έχουν καμία σημασία σε μια πολή που "οι λιγότερο ψαρωμένοι καπνίζουν ακόμα μέσα στα μαγαζία και μπράβο τους" όπως διάβασα πριν λίγο σε ένα σχόλιο και έγινα έξαλλη στο τετράγωνο.
Καλή επιτυχία στο κόψιμο και είμαι σίγουρη ότι όταν έρθει η ώρα και ωριμάσει μέσα σου η απόφαση θα δεις ότι το να μην κανίζεις είναι το πιο φυσιολογικό πράγμα στον κόσμο.
Φιλικά.