Τρίτη 18 Σεπτεμβρίου 2012

good old fashioned ρεαλισμος

μέρες τώρα θέλω να ουρλιάξω ένα τεράστιο ΣΚΑΣΕ στην Βικύ Καγιά που μας έχει πρήξει τα παπάρια για την τάχα μου αποφοίτηση στην τάχα μου σχολή της. νομίζω ήρθε η ώρα να της πει κάποιος ότι οι όροι "αποφοίτηση" και "σχολή" είναι λιιιγο περισσότερο σοβαροί από το νέο της παιχνιδάκι που από το όνομα και μόνο [σσ. workshop] προδιαθέτει όχι τόσο σοβαρές δηλώσεις αλλά μια πιο ανάλαφρη ιδέα που παραπέμπει σε κάποια σεμινάρια που ναι μεν μπορεί να έχουν ενδιαφέρον, αλλά που αυτοί που μίλησαν βρέθηκαν εκεί επειδή το όνομα Βίκυ Καγιά είναι ίσως πολύ "μεγάλο" για να πουν όχι.
είναι κρίμα και άδικο να φουσκώνεις τα μυαλά όλων των κακόμοιρων που πάνε και πληρώνουν τα μαλλιά της κεφαλής των γονιών τους για μια υποψία καριέρας η οποία θα αρχίσει και θα τελειώσει στο επίπεδο της πρακτικής. δύσκολα κάποιος απ' αυτούς θα μπορέσει να πάει παραπέρα και μεταξύ μας που ακριβώς είναι αυτό το "παραπέρα" σε μια χώρα σαν την Ελλάδα που ούτε βιομηχανία μόδας έχει, ούτε τα πολλά περιοδικά μόδας έχουν απομείνει στα οποία κιόλας όλοι ξέρουμε πως όσοι γράφουν αφενός είναι δεινόσαυροι που γράφουν στο συγκεκριμένο περιοδικό από την συγκεκριμένη θέση τουλάχιστον χίλια χρόνια, αφετέρου καμία σχέση με το αντικείμενο δεν είχαν προτού βρεθούν εκεί. επίσης, από την στιγμή που ο κάθε ένας και η κάθε μια ανοίγει το μπλογκάκι του και γράφει ότι μαλακιούλα θέλει και το βαφτίζει μόδα πως μπορούμε να ισχυριστούμε ότι ακόμα και ο όρος "δημοσιογραφία μόδας" είναι δόκιμος? από την στιγμή που η εν λόγω "σχολή" δεν είναι ούτε καν μια δημιουργική σχολή για σχεδιαστές μόδας για παράδειγμα, πόσοι πια "δημοσιογράφοι μόδας" να βγουν και που να απορροφηθούν για να σταματήσει όλοι αυτό να φαντάζει ξεκαρδιστικά αστείο? είναι κρίμα να παίζεις λέω εγώ με τις φιλοδοξίες και τα όνειρα κακόμοιρων παιδιών και να τους καλλιεργείς την ψευδαίσθηση ότι θα διαπρέψουν εκεί έξω, σε ένα "εκεί έξω" που είναι στην μονάδα εντατικής θεραπείας σε κώμα τα τελευταία χρόνια.
η πρακτική είναι κάτι συγκλονιστικό και είμαι τρομερά υπέρ της, σε έναν άλλον πλανήτη όμως που μια πρακτική σε ένα μεγάλο περιοδικό πχ μπορεί αργότερα να σε κάνει junior editor, και μετά κάτι καλύτερο απ' αυτό και κάτι καλύτερο, και κάτι ακόμα καλύτερο. εδώ τι? που?
ας σταματήσουμε πια να κοροϊδευόμαστε ότι όλοι όσοι παρευρέθηκαν στην λαμπρή αυτή εκδήλωση, οι τόσο "διάσημοι" με τα τόσο μεγάλα ονόματα και τις ακόμα μεγαλύτερες καριέρες ξέρουν, διάβασαν ή θυμούνται έστω και ένα όνομα ή project απ' αυτά που παρακολούθησαν εκείνο το βράδυ. ή πως αν τους πλησιάσει κάποιος απόφοιτος δεν θα του κλείσουν την πόρτα στα μούτρα για είναι πολύ μικρός, γιατί δεν έχει εμπειρία, γιατί δεν ξέρει πολύ κόσμο, και στην τελική πολύ σωστά θα πράξουν εάν το κάνουν, αν πραγματικά η μόνη τους "εμπειρία" είναι πέντε σεμινάρια που παρακολούθησαν στην "σχολή" της Βίκυς Καγιά. επίσης, αν όντως κάποιος ξεστραβωθεί και ψάχνει για μαλάκες και όντως τους δώσει  μια ευκαιρία, άραγε η κ. Καγιά έχει προετοιμάσει τους αποφοίτους της για το τι συμβαίνει εκεί έξω? τους έχει προϊδεάσει ότι θέλει πολύ γερό στομάχι για να μπορέσεις να γυρίζεις σπίτι σου το βράδυ και να μην κλαις με λυγμούς επειδή όλη μέρα κάποιος προσπαθεί να σε πείσει πόσο άχρηστος είσαι? τους είχε πει ότι όσοι δουλεύουν στην μόδα στην Αθήνα είναι από τους πιο αγενείς, ψεύτικους και δήθεν ανθρώπους που θα γνωρίσουν ποτέ στην ζωή τους? πως για να τα καταφέρεις δεν πρέπει καθόλου να γίνεις σαν και αυτούς και πως πολλές φορές τα είδωλα σου είναι οι μεγαλύτεροι μαλάκες που περπατάνε επί γης?
όχι πως όλα αυτά είναι λόγος για να σταματήσει η συγκεκριμένη να κάνει αυτό που κάνει, ίσα ίσα, μπορεί στην τελική απ΄ όλο αυτό, κάποια στιγμή βαθιά στο μέλλον να βγει κάτι καλό. απλά είναι απαράδεκτο να πασπαλίζονται όλα με χρυσόσκονη και να καπηλεύονται όνειρα την στιγμή που αυτό που έχουμε μεγαλύτερη ανάγκη είναι ο good old fashioned στυγνός ρεαλισμός.

1 σχόλιο:

  1. Πω πω εαν ήθελα να δουλέψω στη μόδα μετά από αυτό το κείμενο νομίζω ότι θα έπεφτα στα αντικαταθλιπτικά!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή