θυσιες και ασπρα αλογα

δεν ξέρω αν φταίνε μόνο οι Ελληνίδες για αυτό, αλλά πιάνω πολλές φορές τον εαυτό μου να ντρέπομαι για το γυναικείο φύλο. για όλες αυτές που φοράνε ρούχα που είναι τόσο διάφανα σαν να μην φοράνε καθόλου, για όλες αυτές που ερωτευμένες και ερωτοχτυπημένες θεωρούν απολύτως οκ να τους πιάνει ο φίλος τους τον κώλο μες την μέση του δρόμου, για όλες αυτές τις τάχα μου φεμινίστριες που όμως γουστάρουν και το μπινελίκι τους, για όλες αυτές που πολλές φορές μένουν και επιμένουν σε σχέσεις και άνδρες που δεν αξίζουν μόνο και μόνο επειδή δεν θέλουν/μπορούν να μείνουν μόνες τους, για όλες αυτές που παρότι 15 προσπαθούν πάρα πολύ να μοιάζουν με 45άρες πόρνες στην Φυλής...
είναι πολλά τα υπόλοιπα χαρακτηριστικά που μας διαχωρίζουν από το αντίθετο φύλο, αλλά αν για κάποιον σκοτεινό λόγο δεχτούμε ότι οι άνδρες υπερέχουν ημών, αυτός (κατά την γνώμη μου) είναι ο αυτοσεβασμός που εμείς, συνειδητά πολλές φορές, στερούμαστε.
σε μια κοινωνία χωρίς ηθικούς φραγμούς, το να πουλήσεις σεξ είναι το πιο εύκολο πράγμα στον κόσμο. οι περισσότερες γυναίκες προσπαθούν να ανταγωνιστούν τα πρότυπα που έχουν οι άνδρες στο μυαλό τους για εκείνες, βασισμένα στο "πρόθυμη-και-έτοιμη-για-όλα", με αποτέλεσμα να ανεβάζουν (και τελικά να ρίχνουν) τον πήχη, ανεβάζοντας τις απαιτήσεις και τις προσδοκίες των ανδρών σε επίπεδα που για να τα φτάσουν πρέπει να χάσουν πολλές μονάδες από τον πραγματικό τους εαυτό.
τα πιο απογοητευτικά παραδείγματα έρχονται πια από πολύ μικρές ηλικίες που ακόμα και σ΄αυτές, η εικόνα του άλλου φύλου που έρχεται συνοδεία άσπρου αλόγου και μένει για πάντα ακούγεται σαν τον πιο ηλίθιο αστικό μύθο που όμως όλες θα ήθελαν πολύ να ζήσουν και θα έκαναν τα πάντα για να το καταφέρουν. κατα πάσα πιθανότητα, το πρώτο αγόρι τους παραμένει αγόρι "τους" τις δύο πρώτες εβδομάδες (όσο δηλαδή θα του πάρει να μάθει την επόμενη φιγούρα στο skate και έτσι θα ανέβει ranking και στις γκόμενες) ή όσο χρειάζεται να τους αποσπάσει την όχι-και-τόσο-πολύτιμη-πια παρθενία και να την κορνιζάρει στην συλλογή του με τις υπόλοιπες (εάν είναι καλός. skater φυσικά.). μετα στην καλύτερη περίπτωση εξαφανίζεται για πάντα. στην χειρότερη εμφανίζεται χεράκι-χεράκι με την καλύτερη τους φίλη.
όταν τα πρότυπα που έχουν σ' αυτή την ηλικία είναι η Lindsay Lohan που έχει προλάβει στα 23 της να κάνει το τρίπτυχο sex, drugs and rock 'n roll επί 3, το μέλλον προβλέπεται αβέβαιο ακόμα και στην μακρινή μας Ελλάδα. βέβαια να μου πεις και εμείς γαλουχηθήκαμε από την Courtney Love αλλά ούτε crackheads γίναμε ούτε 40άρες τίγκα στις πλαστικές έχουμε γίνει (ακόμα).
μεγαλώνοντας όλες αυτές, γίνονται τελικά γυναίκες που θυσίασαν τον γύρο του κόσμου στα 18 τους για έναν έρωτα που κράτησε τελικά μέχρι τα 19.5 τους, που θυσίασαν μια υπέρλαμπρη καριέρα στους γιατρούς χωρίς σύνορα για να ζήσουν τα δικά τους "σύνορα της αγάπης", που θυσίασαν την προσωπικότητα και τον δυναμισμό τους για να παντρευτούν τον Μητσάρα της λαχαναγοράς, που γίνανε δυστυχισμένες μανάδες στα 17 τους γιατί ντρεπόντουσαν να απαιτήσουν ή δεν ήξεραν καν τι σημαίνει αντισύλληψη.
λυπάμαι πολύ όταν βλέπω γυναίκες να προσπαθούν ΤΟΣΟ πολύ να είναι αρεστές σε άνδρες που πραγματικά δεν αξίζουν ούτε την απαξίωση τους. λυπάμαι όταν βλέπω γυναίκες να παριστάνουν τις αφελής και τις χαζούλες μόνο και μόνο επειδή έτσι νομίζουν ότι γίνονται πιο ποθητές. όλα αυτά πραγματικά δεν έχουν καμία σχέση με την αγάπη που όλες αποζητούν και όλες έχουν δικαίωμα, αλλά με κάτι πολύ πιο σοβαρό που τις χαρακτηρίζει και λέγεται (έλλειψη) αυτοσεβασμού.
νομίζω τελικά ότι μαθαίνουμε από μικρές να ζούμε, να ντυνόμαστε, να μιλάμε, να φερόμαστε ή να μην φερόμαστε, να γελάμε ή να μην γελάμε, να μιλάμε ή να μην μιλάμε με γνώμονα να φτάσουμε όσο το δυνατόν πιο κοντά στην αντρική φαντασίωση που θέλει την γυναίκα Βέφα Αλεξιάδου στο σπίτι και Jenna Jameson στο κρεβάτι. ίσως βέβαια αυτό να ξεκινάει παλιότερα ακόμα από το πρώτο μας αγόρι, έχοντας την βάση του στην συνεχή αποδοχή που αποζητούσαμε (αποζητούμε??) όλες από τον πρώτο άνδρα της ζωής μας, τον μπαμπά μας.
αλλά για ΟΛΑ πια πρέπει να φταίει αυτή η ριμάδα η οικογένεια?

ίσως to be continued....