γιογκα αγαπη μου

μυοσκελετικά αν το δεις, είναι πιασμένο κάθε νεύρο και κάθε ίντσα μύ σε κάθε εκατοστό του σώματος μου. από την πλάτη (καταραμένη γέφυρα) και τα χέρια (καταραμένε "σκύλε"), στους μηρούς (καταραμένε γουοριορ) και στις γάμπες ( "ρουτ του ραιζ")... πονάει και λίγο ο αυχένας μου, αλλά αυτό οφείλεται κυρίως σε μια άγαρμπη-απότομη κίνηση του Κωνσταντίνου παρά στον δεν-ξέρω-το-ονομά του δάσκαλό της γιόγκα
και ναι! όλα τα παραπάνω δεν είναι βασανιστήρια ή κάποιο είδος καμα σουτρα που διάβασα στο ψοσμο σελ. 112, αλλά η χτεσινή μου εμπειρία στην γιόγκα
είμαι πολύ περήφανη για τον εαυτό μου μιας και το αποφάσισα επιτέλους (νομίζω το ημερολόγιο και η αντίστροφη μέτρηση για το μαγιό με έκανε να το πάρω πιο γρήγορα απόφαση) και το έβαλα στο πρόγραμμα μου και κυρίως το ΚΑΤΑΦΕΡΑ το "3 φορές την εβδομάδα γυμναστήριο". βοήθησε βέβαια και το πολύ βολικό πιλατες και γιόγκα στις 8 κάθε Δευτέρα-Τρίτη-Τετάρτη. ας ελπίσουμε να μην χαλάσω (πάλι) το σερί.
ο χτεσινός μας γιόγκι λοιπόν (έτσι για να τα πω Πετρουλάκη σταϊλ) ήταν απ΄αυτούς τους πολύ περίεργους και αυστηρούς τύπους που ενώ εσύ ιδροκοπάς πάνω στο ματ προσπαθώντας να συγχρονίσεις αναπνοή με σκουπ και θαϊς ιν και φλεξ το δεξί πόδι και στρετς το αριστερό χέρι και ανάταση στην πάνω αριστερή βλεφαρίδα, αυτός είναι πάνω από το κεφάλι σου, ή μάλλον κάτω από το κεφάλι σου, με το χέρι του στην μέση σου, να σε σπρώχνει ένα τσικ πιο πάνω με σοβαρό κίνδυνο να εκραγείς και να μετατρέψεις την μέχρι τώρα φιλήσυχη αίθουσα γιόγκα, σε σκηνικό ταινίας τρόμου, τύπου σπλάτερ, από τα όργανα σου που νιώθεις ότι από στιγμή σε στιγμή θα πεταχτούν έξω.
είναι από τους τύπους που πιστεύουν (και όχι άδικα) ότι το σώμα είναι ο ναός της ψυχής μας και το σπίτι του πνεύματος μας κτλ. θεωρίες που μου αρέσουν πολύ στα αυτιά, αλλά μου σπέρνουν και ένα σαρκαστικό γελάκι όταν τα ακούω.
δυο καλύτερες ατάκες ακούστηκαν κατά την διάρκεια αυτού του πολύ σπιριτσουαλ μαθήματος: ο διπλανός μου ξεκάθαρα βαριόταν να κάνει οποιαδήποτε άσκηση και σε φάσεις που έπρεπε όλοι να κλείνουμε τα μάτια για να διερευνήσουμε εκ των έσω τα "θεμέλια του σπιτιού μας" ο τύπος κοίταγε τους καθρέφτες για να δει εαν είναι ωραίος (συμπεραίνω εγώ) στην εκάστοτε πόζα. τον βλέπει ο γιόγκι τύπου έξαλλος "τι κάνεις παιδί μου, τι κοιτάς?" του λέει, "τον εαυτό μου" απαντάει, "αυτό που κοιτάς δεν είναι ο εαυτός σου. μέσα σου πρέπει να κοιτάξεις" απάντησε ο γιόγκι που προφανώς όταν ξυρίζεται για να βγει έξω να διασκεδάσει, ή όταν βάρεσε τα δέκα τατού που έχει στα χέρια και στα πόδια δεν κοιτάζεται ποτέ.
δεύτερη καλύτερη ατάκα: φορ δε ρεκορντ όλες οι αναπνοές και οι θέσεις στην γιόγκα λέγονται ή είναι "παράγωγες" του ασάνα (που στα γιόγκικα σημαίνει ανάσα). ο παραδίπλα μου, που ΣΙΓΟΥΡΑ έκανε για πρώτη του (ίσως και τελευταία του φορά μιας και ήταν πολύ ή θα ήθελε να είναι ακόμα περισσότερο, φουσκωμένος- καλά! δεν το κατάλαβα μόνο απ' αυτό αλλά και επειδή με ρώτησε πριν ξεκινήσει το μάθημα "γιατί εδώ είναι όλοι ξυπόλητοι?") αστειεύτηκε πετυχημένα ομολογουμένως με μια πόζα ονόματι %##&%&άσανα λέγοντας: "όλες είναι σαν βάσανα δηλαδή". του γιόγκι μας δεν του άρεσε καθόλου. εμένα μου άρεσε διπλά.
ίσως αν ο ινστρακτορ μας ήταν λιγότερο σοβαρός και στημένος να το διασκέδαζα πιο πολύ.
φυσικά εξαργύρωσα τις τριπλάσιες θερμίδες απ' αυτές που έχασα στην γιόγκα (και τις τρεις μέρες) με σουβλάκια και τηγανητές πατάτες.