Τετάρτη 7 Ιουλίου 2010

αρχαιο πνευμα αθανατο

με αφορμή το νέο ακαδημαϊκό έτος που θα ξεκινήσει σε λίγους μήνες, αλλά και με την ανακοίνωση των βαθμών των πανελληνίων (ευτυχώς που σταμάτησαν να απεργούν οι διορθωτές γιατί εγώ είχα δει το ακαδημαϊκό έτος να ξεκινάει μετά τα χριστούγεννα), ξεκίνησαν οι εκατομμύρια διαφημίσεις που πουλάνε ψεύτικα όνειρα σε εκατομμύρια νέα παιδιά μες την ζαλούρα του "τι θα κάνω με την ζωή μου". όπως όλοι έχουμε υπάρξει κάποτε. no?
διάβαζα στον ταχυδρόμο του σαββάτου (03/07) το αφιέρωμα που είχε για την εκπαίδευση. ένα διαφορετικό αφιέρωμα κατά την άποψη μου, όπου διαφορετικό δεν σημαίνει απαραίτητα ότι ήταν και καλό. είχε και κάποια ενδιαφέροντα θέματα (αλίμονο) που αφορούσαν τις δωρεάν εκπαιδευτικές δραστηριότητες (χορωδία, παραδοσιακούς χορούς- που μεταξύ μας ποιος θα ασχοληθεί και πόσο κρίμα για αυτό) που προσφέρουν τα πανεπιστήμια της ελλάδας, αλλά είχε παράλληλα και κάτι άλλο που με ξενέρωσε αφάνταστα: αφιέρωμα "ο παλιός είναι αλλιώς" όπου φοιτητές μεγαλύτερων ετών έδιναν οδηγίες-συμβουλές επιβίωσης στους νέους. αυτό θα ήταν μια χαρά ρεπορτάζ και πρωτοβουλία εάν οι οδηγίες αφορούσαν (πχ) την διαδικασία εγγραφής στα μαθήματα, πως και που βγάζεις φοιτητικό πάσο, τις δωρεάν παροχές (αν υπάρχουν) στα δημόσια πανεπιστήμια για σίτιση και διαμονή ή αν αφορούσαν έστω ένα guidline για τα μαθήματα που πρέπει να πάρει κάποιος στην αρχή και άλλα που πρέπει να αγνοήσει μέχρι το τέλος.
οδηγίες εν ολίγοις για να βοηθήσεις πραγματικά κάποιον που ξεκινάει τώρα να πετύχει τον σκοπό εισαγωγής του στο εκάστοτε εκπαιδευτικό ίδρυμα, δηλαδή το διάβασμα και κατά συνέπεια την αποφοίτηση, και όχι οδηγίες για το καλύτερο σκονάκι, οδηγίες πως να διατηρήσεις καλές σχέσεις με τις παρατάξεις για να σου δίνουν τα θέματα, όχι οδηγίες να έχεις από κοντά τους μεταπτυχιακούς φοιτητές που θα είναι οι επιτηρητές σου στα διαγωνίσματα, όχι οδηγίες να πηγαίνεις στις εξετάσεις αδιάβαστος για να πάρεις τα θέματα που οι καθηγητές ανακυκλώνουν ανα εξεταστικές.
όλο αυτό το σύστημα είναι μια αηδία και μισή. πραγματικά με σκέφτομαι σε ένα δημόσιο πανεπιστήμιο και μου γυρνάνε τα άντερα από τα νεύρα που θα μου δημιουργούσαν όλοι αυτοί οι άνθρωποι.
και το χειρότερο απ' όλα είναι ότι αυτή η σάπια κατάσταση στην εκπαίδευση δεν θα σταματήσει ποτέ να υφίσταται από την στιγμή που υπάρχουν τόσοι άνθρωποι να την συντηρούν. αναμφίβολα κάθε καινούργιο παιδί που θα ξεκινήσει από τον οκτώβριο την καριέρα του σαν φοιτητής θα μπει στην λογική της εύκολης εκπαίδευσης και της ξεπέτας, στην λογική της αντιγραφής και του "αυτός ο καθηγητής είναι μαλάκας και δεν βάζει βαθμούς" ή "έλα στο πάρτι αυτής της παράταξης και θα σου δώσουμε τα θέματα του σεπτεμβρίου" και θα ξεχάσει τα όνειρα που έκανε κάθε βράδυ διαβάζοντας για τις πανελλήνιες.
μπορεί αυτή η περιγραφή να ακούγεται σαν να έκανα copy-paste τα απομνημονεύματα του βασιλάκη καΐλα, αλλά πραγματικά είναι αλήθεια. και αυτό φυσικά έχει μια συνέχεια που αφορά όλους αφού όταν με το καλό αποφοιτήσουν όλοι αυτοί (μέσος όρος 8 χρόνια) θα γίνουν συνάδελφοί μας, βοηθοί μας, ή ακόμα και συνεχιστές μας. εγώ προσωπικά δεν θα ήθελα να συνεργάζομαι με έναν άνθρωπο που έχει περάσει όλη του την ακαδημαϊκή ζωή ξενυχτώντας κάθε βράδυ στα μπουζούκια της επαρχιακής πόλης που σπούδαζε, και περνούσε τα μαθήματα επειδή ήταν γραμματέας στην ΔΑΠ. και δυστυχώς υπάρχουν πολλοί τέτοιοι γύρω μας, δίπλα μας, εκεί έξω.
όλες αυτές τις διαπιστώσεις της έκανα με αφορμή ένα άρθρο που διάβασα στους NYT, αυτό για να είμαι και σωστή, για τα μέτρα που παίρνει η αμερικάνικη κυβέρνηση για να αντιμετωπίσει την αντιγραφή, τα σκονάκια και την λογοκλοπία που σε μέρη που οι άνθρωποι έχουν λογική και προσπαθούν για κάποια πράγματα στην ζωή τους, αποτελεί ποινικό αδίκημα και μπορεί να σου στοιχίσει από το πτυχίο μέχρι και την ελευθερία σου.
το ρεπορτάζ ήταν επώνυμο και με φωτογραφίες των παλιών, που θα πρέπει να αισθάνονται και τρομερά περήφανοι που περνάνε τις γνώσεις τους στη νέα γενιά. έγραφε ένας ηλίθιος "παλιός" στον ταχυδρόμο "να κρατάς τις εργασίες από μαθητές προηγούμενων χρόνων και να τις παρουσιάζεις στα επόμενα εξάμηνα σαν δικές σου. να φροντίζεις βέβαια να αλλάζεις και καμία λεπτομέρεια", "να αφήσεις τις σημειώσεις σου στο καζανάκι και να ζητήσεις άδεια για τουαλέτα με το που πάρεις τα θέματα" η άλλη.
για τη ιστορία, αυτό το σκονάκι το έχω κάνει και εγώ αλλά πραγματικά πιστεύω ότι για την νέα γενιά όλα αυτά είναι τόσο αρχαία όσο και τα MS-DOS. τι να το κάνεις το καζανάκι άμα υπάρχει το iphone ξέρω΄γω. αλλά και πάλι, παρατηρούμε ότι όταν έρχεται στην απατεωνιά τι να την κάνει την τεχνολογία ο ελληνάρας.
η ΑΚΤΟ δε έχει τρελαθεί να διαφημίζει τα προγράμματα σπουδών της από τα οποία τόσα χρόνια τώρα αποφοιτούν "καταξιωμένοι επαγγελματίες" και φέτος έχει αρχίσει να διαφημίζει και τις εγκαταστάσεις διδασκαλίας.
φαίνεται θα έφυγαν δίπλα από τον ΟΚΑΝΑ που κατοικοέδρευαν τόσα χρόνια. ευτυχώς.
μου λείπουν κάποιες φορές τα χρόνια της σχολής και του μεταπτυχιακού. του μεταπτυχιακού κυρίως τώρα που το σκέφτομαι γιατί στην σχολή ήμουν ακόμα ανώριμη και ίσως και να μην την εκμεταλλεύτηκα όπως και όσο θα έπρεπε. κυρίως θυμάμαι όλες τις φορές που έγγραφα με τρελό οίστρο την εργασία μου στο pc λίγες ώρες πριν την παραδώσω, την έκσταση του διαβάσματος και την ανακάλυψη κάτι καινούργιου, το συγκλονιστικό συναίσθημα του να καταλαβαίνεις πραγματικά τι είναι αυτό που διαβάζεις, που απευθύνεται και από που πηγάζει, να αφήνεις το μυαλό σου να ταξιδέψει στο αρχείο όλων των γνώσεων που έχεις αποκομίσει ποτέ και να νιώθεις τα εγκεφαλικά σου κύτταρα να ανθίζουν από την γνώση. φυσικά όλα αυτά είναι στην επιλογή του καθενός αν θα θελήσει να τα ζήσει ποτέ ή αν θα ακολουθήσει τις συμβουλές του ταχυδρόμου. μπορείς βέβαια πάντα να τα συνδυάσεις, γιατί αλίμονο και ποιος δεν έχει αντιγράψει. είπαμε.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου