τα αστρα και τα ζωδια

τέσσερις μήνες πριν, το πρώτο κείμενο που έγραψα ξεκινούσε με ένα μίνι αναδρομικό για το πως έφτασα ως εδώ (αυτός ήταν και ο τίτλος του), πως αποφάσισα να γράψω αυτό το blog, ποια ήταν τα κίνητρα μου και τι ήθελα να πετύχω μ' αυτό. η απάντηση βρίσκεται πίσω από το αγαπημένο μου μότο (αν και σιχαίνομαι αυτή τη λέξη) "be the change you want to see in the world", αυτό και να "μην κάνεις ότι δεν θες να σου κάνουν" είναι ιδέες με τις οποίες πορεύομαι μια ζωή (ελπίζω να μην σταματήσω ποτέ, αν και το να παραιτηθείς τελικά είναι το μόνο εύκολο με όλα αυτά που συμβαίνουν) και προσπαθώ να τις περάσω σε όσο περισσότερο κόσμο μπορώ. οπότε μάλλον αυτός είναι ο αρχικός σκοπός της "έξαλλης", αν καταφέρεις να πείσεις έστω και έναν, τότε σημαίνει ότι κάτι κάνεις καλά ή ότι όλοι χρειάζονται μια αλλαγή. αν καταφέρεις να κάνεις έστω και έναν να σκεφτεί και να αξιολογήσει τι σημαίνουν αυτά που γράφεις, τότε είμαστε όλοι κερδισμένοι.
σύμφωνα με τα στατιστικά αυτό το blog έχουν επισκεφτεί (μέχρι την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές- corny) 1, 017 άτομα. δεν είμαι σε θέση να γνωρίζω κατά πόσο αυτός ο αριθμός έχει σχέση με την πραγματικότητα, αλλά δεν πιστεύω ότι έχει και πολύ μεγάλη. έχω ελάχιστο feedback από άγνωστους ανθρώπους, κανένα comment στα κείμενα μου, καμία αντίδραση γενικότερα σ' αυτά που γράφω, εκτός από τα σχόλια των γνωστών μου, που ξέρω ότι με διαβάζουν.
το ερώτημα είναι το εξής: που είναι όλοι αυτοί οι 1, 017 άνθρωποι που έχουν περάσει έστω και μία φορά από εδώ μέσα και γιατί δεν έχουν αφήσει ούτε μια γραμμή για το αν τους αρέσει ή όχι, αν συμφωνούν ή όχι?
τέλος πάντων, είναι δευτέρα σήμερα και οι δυο εβδομάδες που απομένουν για τις διακοπές μου φαίνονται σαν γολγοθάς. δεν ξέρω αν έχω επηρεαστεί από την τυχαία συνάντηση που είχα με τον αστρολόγο, αλλά η αλήθεια είναι ότι θέλω απεγνωσμένα μια αλλαγή. θα περιοριστώ στο να περιμένω την αλλαγή των διακοπών και όχι κάτι πιο μόνιμο.
το φλέγον ζήτημα της μέρας, εκτός από τον καιρό, αλήθεια θα βρέξει (έβρεξε καρέκλες), είναι το θέμα της βενζίνης και η απεργία των οδηγών βυτιοφόρων. η μαμά μου σήμερα πήγε για βενζίνη το πρωί και αντιμετώπισε μια ουρά χιλιομέτρων, όπως είμαι σίγουρη ότι συνέβη και σε άλλους τόσους. είμαι σίγουρη ότι ο παρτάκιας ο ελληνάρας θα πήγε στο βενζινάδικο να φουλάρει το αμάξι αδιαφορώντας για το εάν θα φτάσει η βενζίνη τελικά για όλους. φυσικά δεν βρέθηκε κανείς βενζινοπώλης να πει ότι όλοι μπορούν να βάζουν μέχρι και 20ευρώ βενζίνης για να φτάσει για όσο το δυνατόν περισσότερους .
αλίμονο και να το σκεφτόταν κανείς. ποιος νοιάζεται???