Κυριακή 4 Ιουλίου 2010

η πολη με τα δυο προσωπα

σήμερα κυριακή. ή αλλιώς η μέρα για μπάνια του λαού. εγώ δεν έχω πατήσει ούτε το μικρό δαχτυλάκι του ποδιού μου σε αμμουδιά, πόσο μάλλον να το πνίξω σε αλμυρό νερό (θάλασσα δηλαδή) και δεν μπορώ να πω ότι νιώθω και τρομερά χάλια για αυτό.
φέτος με έχει πιάσει τρελό αμόκ με τον ήλιο και το πόσο βλαβερός είναι και πασαλείβομαι με όλων των ειδών και δεικτών τα αντηλιακά από τον μάιο. το αποτέλεσμα αυτής της παλαβομάρας μου είναι τώρα που το καλοκαίρι είναι στα πάνω του εγώ να φωσφορίζω στα πλήθη, αλλά αποφάσισα ότι καθόλου δεν με νοιάζει γιατί όταν τα πλήθη θα έχουν ρυτίδες και γερασμένο δέρμα εγώ θα απολαμβάνω την νιότη μου.
θα ξεκινήσω από τα καλά.
μέχρι τώρα ήταν ένα φανταστικό weekend στο οποίο νιώθω σαν να είμαι τουρίστας στην αθήνα, ντάλα αυγούστου. η αθήνα είναι σχιζοφρενικά άδεια, μιλάμε για ακρότητες τύπου κολωνάκι σάββατο μεσημέρι να βρίσκεις στην σκουφά σαράντα θέσεις πάρκινγκ. τα φανάρια είναι σχεδόν άχρηστα αφού δεν περνάει αμάξι από πουθενά και η μεγαλύτερη διαδρομή διαρκεί περίπου 15 λεπτά και αυτό αν σε πιάσουν μαζεμένα κόκκινα. είναι όσο τέλεια της αξίζει να είναι, και τόσο άδεια όσο να σου πει ότι ακόμα και αν δεν είσαι από τους τυχερούς που θα κάνουν διακοπές φέτος, εδώ θα περάσεις πολύ καλύτερα. και για πρώτη φορά με την κρίση και το ΔΝΤ νομίζω το εννοεί.
λοιπόν, να το παίξω και λίγο οδηγός πόλης, την παρασκευή το βράδυ πήγαμε στο tiki στο κουκάκι όπως λέει το αθηνόραμα, εγώ θα σε οδηγούσα λέγοντας σου ότι είναι στην ακρόπολη, που όντως είναι, στον πλάι του μουσείου, απλά είναι θέμα ονόματος γειτονιάς. το tiki λοιπόν είναι τέλειο για πολλούς λόγους, πρώτον γιατί έχει συγκλονιστικά cocktails με πολύ φαντασία και με καθαρά ποτά. must για δοκιμή είναι το chocolate martini το οποίο για να φανταστείς μέχρι και ο κωνσταντίνος που μισεί την σοκολάτα και τα γλυκά, πίνει standard δύο. εγώ προχτές δοκίμασα το apricot bubbly με βερίκοκο σναπ και σαμπάνια και ήταν μαγεία. επίσης έχει και φαΐ όπως διαπιστώσαμε μόλις προχτές και καθώς όλο το concept του μαγαζιού παραπέμπει σε αμερικανικοχαβανέζικο dinner του '50 έχει και burgers (τα οποία δεν δοκιμάσαμε, αλλά από το πιάτο και μόνο) φάνηκαν συγκλονιστικά. όλο το μαγαζί μέσα είναι σαν να είσαι κάπου μεταξύ χαβάις και fear and loathing in las vegas, με animal print καναπέδες, πράσινο φωτισμό, κόκκινους τοίχους, σανίδα του σερφ στον τοίχο πίσω από το μπαρ και χρυσή κουρτίνα στο παράθυρο. ο τελευταίος και καλύτερος λόγος που θα σε έστελνα εκεί είναι για την πολύ πολύ fun μουσική που έτσι με μια λέξη θα την χαρακτήριζες καλοκαιρινή. μπορεί να ακούσεις και τον king elvis αλλά όχι στα κλασσικά του. παίζει και calypso, δηλαδή ολόκληρη την δισκογραφία του harry belafonte. αυτό θα σου θυμίσει ποιος είναι. αυτά με το tiki. όχι τίποτα άλλο αλλά δεν παίρνω και ποσοστά και είναι κρίμα.
σάββατο πρωί πήγαμε αντίθετα απο το ρεύμα και στο κέντρο της αθήνας. με το τρένο. που ήταν και αυτό άδειο και επιτέλους μπορούσες να νιώσεις ότι υπάρχει κλιματιστικό και λειτουργεί κιόλας. το κέντρο ήταν μαγικό γιατί ήταν σχετικά άδειο και χωρίς πολύ ζέστη. ανεβήκαμε ερμού (αυτές τις μέρες παρατήρησα πάρα πολλά μαγαζιά να έχουν κλείσει, παντού όχι μόνο κέντρο και σοκαρίστηκα), και μετά κολωνάκι στο καινούργιο μας κόλλημα λέγε-με-και nice 'n' easy. δυστυχώς το link είναι πάλι από το αθηνόραμα μιας και τα άλλα δύο που βγάζει στην αναζήτηση το παρουσιάζουν αρκετά μακρυά απ' όπως το έχω στο μυαλό μου. αγνόησε αυτά που λέει στην αρχή (γιατί είναι μπούρδες) και επικεντρώσου στην περιγραφή του μενού. το μεγαλύτερο ατού του κατά την γνώμη μου, και επειδή είμαι μανιακή μ' αυτά, είναι το ευγενέστατο προσωπικό. μιλάμε τα παιδιά, στην βραδινή κυρίως βάρδια σε σκλαβώνουν και αυτό σπάνια το λέω εγώ. τέλειο φαΐ, πολύ καλές τιμές και τέλειο σποτ. τι άλλο να ζητήσεις?
το βράδυ πήγαμε θέατρο. στο επί κολωνώ και συγκεκριμένα σ' αυτό το φεστιβάλ. η παράσταση ήταν γραμμένη από έναν συμφοιτητή του κωνσταντίνου, που πρωταγωνιστούσε κιόλας, μαζί με άλλα δύο άτομα, και ήταν υπέροχη. 40λεπτη, σφηνάκι, όσο έπρεπε. επίσης το θέατρο έχει πολύ ωραίο κήπο- αίθουσα αναμονής και τρομερά ευγενικό μπάρμαν.
αυτάααα.
θα έλεγε κανείς ότι μετά από αυτές τις δύο φανταστικές μέρες που γυρνούσα στη πόλη, όχι μόνο έξαλλη δεν θα μπορούσα να είμαι μαζί της, αλλά ότι την αγαπώ κιόλας. αυτό θα μπορούσε να ισχύει, εύκολα, αν δεν ζούσαν μαζί μου αλλά 9.999.990 (αφήνω δέκα θέσεις για μένα και αυτούς που συμπαθώ) μαλάκες. μεταξύ άλλων είδα έναν ταρίφα που καθώς άφηνε τέσσερις τουρίστες έξω από την μεγάλη βρετανία κρεμάστηκε από το παράθυρο και άρχισε να τους φωνάζει "είσαι μαλάκας?" κάνοντας τους παράλληλα και την γνωστή (στους έλληνες μόνο υποψιάζομαι γιατί αυτοί έδειξαν να μην χαμπαριάζουν) κίνηση του μαλάκα. σε τέσσερις ξένους θυμίζω. είδα υπάλληλο της δημοτικής αστυνομίας του δήμου αθηναίων να κλωτσάει έναν μαύρο πλανόδιο πωλητή με την συγκάλυψη της ελληνικής αστυνομίας που καθόταν δίπλα του και περίμενε να τελειώσει αυτό που έκανε, σχεδόν επιτηρούσε κιόλας, να του παίρνουν ολόκληρη την πραμάτεια και να την φορτώνουν στον αμάξι τους, ενώ δίπλα τους υπήρχε ένα ζευγάρι μεγαλούτσικων τουριστών όπου ο κύριος τους χειροκροτούσε ειρωνικά μες την μούρη τους, τύπου "μπράβο ρε μαλάκα έπιασες τον βαρόνο της κόκας". συγχαρητήρια.
βλέποντας εγώ ανυποψίαστη αυτό το περιστατικό άρχισα να ουρλιάζω στους μπάτσους τι κάνετε εκεί και τέτοια, και αυτοί είχανε μείνει με τα στόματα ορθάνοιχτα και με κοιτάζανε. αφού τους λέω ότι μας έχουν κάνει ρεζίλι σε όλο τον κόσμο (στο μεταξύ είχε έρθει και άλλο ένα ζευγάρι νέοι και τους λέγανε το ίδιο πράγμα) με τους τραμπουκισμούς τους και αφού τους σέρνω τον ατελείωτο, ξυπνάει από τον λήθαργο ο ένας και μου λέει: "και τι προτιμάτε κυρία μου, να έχετε 3.000.000 παράνομους μετανάστες?" του απάντησα ότι ο αριθμός των μεταναστών αλλά και το γεγονός ότι είναι μετανάστες πραγματικά δεν είναι δικό μου πρόβλημα για να έχω και προτιμήσεις, αλλά ναι! αν μπορούσα να προτιμήσω κάτι αυτό θα ήταν να μην τους δέρνουν μέσα στην μέση της πλατείας συντάγματος, μέρα μεσημέρι και για απολύτως κανέναν λόγο, γεγονός που αρνήθηκαν ΟΛΟΙ ακόμα και αυτός που τον κλώτσαγε, λέγοντας σε 10 ζευγάρια μάτια ότι είδανε λάθος.
βέβαια αν ήταν ικανοί για οτιδήποτε άλλο εκτός από το να επιδεικνύουν την ανύπαρκτη δύναμη και το σθένος τους, ας πήγαιναν να μαζέψουν όσους είναι στην πλατεία θεάτρου, στην αθηνάς στην βαρβάκειο και σε ολόκληρο το οικοδομικό εκεί τετράγωνο που έχει γίνει πλέον από τα χειρότερα γκέτο. εκεί όπου πραγματικά η κατάσταση έχει ξεφύγει από κάθε έλεγχο και κάθε λογική και έχει γίνει το καρκίνωμα της αθήνας. όλοι αυτοί οι παράνομοι μετανάστες τουλάχιστον, πουλάνε ψεύτικες τσάντες που βλάπτουν μόνο την μόδα και την αισθητική, όχι πρέζα και πουτάνες. δεν καταλαβαίνω γιατί να είναι στην πρώτη γραμμή δίωξης έναντι αυτών που είναι πραγματικά επικίνδυνοι για όλους μας.
η αλήθεια είναι ότι δεν είναι πρώτη φορά που βλέπω αστυνομικούς να ασκούν βια σε μετανάστες και δεν θέλω ούτε να αρχίσω να φαντάζομαι τι μπορεί να συμβαίνει σε όλους αυτούς τους άμοιρους μετά. δεν θα ξεκινήσω όμως να γράφω για τους μετανάστες γιατί πραγματικά είναι ένα θέμα μείζονος σημασίας και δεν ξέρω ούτε καν πως να το προσεγγίσω.
θα πω όμως ότι οι δημοτικές αστυνομίες ανα την αθήνα είναι όλες για τον π**τσο καθώς επίσης και όλοι αυτοί που είχαν σαν όνειρο να γίνουν μπάτσοι και λόγο μισού βαθμού μυωπίας παραπάνω δεν τα κατάφεραν.
κλασικά παραδείγματα καταπιεσμένων παιδιών στο σχολείο που περίμεναν πως και πως να μπουν στην σχολή των αστυνομικών που θα τους εξασφαλίσει τίποτα άλλο πάρα μια στολή για να κρύψουν την αμορφωσιά τους και ένα γκλομπ για να επιδείξουν την ισχύ τους, που όμως δεν τα κατάφεραν ποτέ και να πως δημιουργείτε η δημοτική "αστυνομία" ή οι εταιρείες σεκιούριτι με τα ψεύτικα σιρίτια και τις αποκριάτικες στολές. ρεζίλια.
θα μπορούσα τέλος να είχα περάσει ακόμα πιο ωραία αν δεν άκουγα από γυναίκα αστυνομικό στην ερμού να λέει ότι φοβάται πλέον να κυκλοφορήσει μην της κλέψουν την τσάντα. σίγουρα έχουν αυξηθεί οι κλοπές τσαντών, σε νούμερα αρκεί να σου πω ότι δυο κοπέλες από το γραφείο πέσανε θύματα στο γκάζι, αλλά άμα το ακούς από το στόμα κάποιου που πληρώνετε για να σε προστατεύει τότε πραγματικά το έχουμε χάσει το παιχνίδι.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου