με το ετσι θελω

αύριο πέμπτη θα είμαι για άλλη μια φορά έξαλλη. τα μέσα μαζικής μεταφοράς ΠΑΛΙ απεργούν και θα πρέπει όλοι μας, να πάρουμε το ωραίο μας αμαξάκι ή το ωραίο αμαξάκι του συναδέλφου μας και να χυθούμε στην κίνηση της κάθε κηφισίας, αλεξάνδρας, βασ. σοφίας και εθνικής.
αντιδρούν λέει οι εργαζόμενοι τους για τις μειώσεις μισθών, για το ασφαλιστικό και τις επιδοτήσεις.
ναι οκ! όλοι αντιδρούμε, σε κανέναν προφανώς δεν αρέσει αυτό, αλλά κανείς δεν επιβαρύνει άλλους χίλιους πεντακόσιους ανθρώπους με την αντίδρασή του.
όλοι, ή έστω οι περισσότεροι κάνουμε υπομονή και ψάχνουμε να βρούμε δημιουργικούς τρόπους για να να περάσει το μαρτύριο που λέγεται κρίση και ΔΝΤ όσο πιο ανώδυνα γίνεται. κοιτάμε να κάνουμε την δουλεία μας, όχι σαν εργατικά μυρμήγκια και άλλες τέτοιες αηδίες, αλλά σαν άνθρωποι που τόσα χρόνια γλεντάγαμε χωρίς τον ξενοδόχο, με καταναλωτικά/στεγαστικά/διακοπο και άλλα δάνεια παριστάνοντας τους πλούσιους με τα τρύπια σώβρακα.
έλεος πια σ' αυτή την χώρα που όπου ο κάθε ένας ΜΠΟΡΕΙ να κάνει ότι του κατέβει, να κλείνει δρόμους, να σταματάει τα μέσα, να παγώνει την κυκλοφορία, για να διαμαρτυρηθεί για κάτι που δεν βρίσκει (προφανώς και κανέναν άλλον) σύμφωνο.
πόσο μάλλον όταν απ' όλους αυτούς που θα απεργήσουν αύριο περίπου το 10% θα πράξει συνδικαλιστικά ενώ το υπόλοιπο 90 θα είναι στην ερμού και στα mall να καταναλώνει ακατάσχετα.
και εμένα με επηρεάζουν ή θα με επηρεάσουν στο μέλλον αυτά τα μέτρα αλλά δεν πάω να κάτσω μες την μέση του δρόμου να ενοχλώ όποιον θέλει να περάσει.
το πιο τραγικό απ' όλα είναι ότι έχω παρατηρήσει τρομερή αύξηση στην χρήση των μέσων μαζικής μεταφοράς, έχω δει στα δελτία ειδήσεων πολλούς ανθρώπους να λένε ότι πλέον χρησιμοποιούν το μετρό για να πηγαίνουν στην δουλεία τους και το βλέπω και από τα κορίτσια στο γραφείο. μπορεί το περπάτημα από και προς την στάση να είναι μαρτύριο με τα τακούνια ή κάτω από τον καυτό πρωινό ήλιο, μπορεί η απογευματινή νύστα να κάνει τα σάλια σου να τρέχουν σαν βελγικός ποιμενικός στη σαχάρα, αλλά πολλοί είναι εκείνοι που θυσιάζουν την άνεση του αυτοκινήτου τους με την βολή που προσφέρουν τα μέσα. αυτό όμως θα σταματήσει να συμβαίνει εάν προοδευτικά τα μέσα λειτουργούν 2 φορές την εβδομάδα. ελπίζω να μην ποντάρουν στην αναγκαιότητα που έχουν δημιουργήσει στον μέσο αθηναίο που απλά θέλει να πάει στην ριμάδα την δουλεία του, γιατί η ιστορία έχει δείξει ότι εφαρμόζοντας την αγανάκτηση σου στον "άμαχο" πληθυσμό δεν καταφέρνεις απολύτως τίποτα εκτός από το να χάσεις τελικά όποιο ποσοστό δικαίου σου αναλογεί μη έχοντας στο πλευρό σου την μάζα ή ακόμα χειρότερα, έχοντας την απέναντι σου.
στην προκειμένη περίπτωση, το ποσοστό (δικαίου) δεν είναι και πολύ μεγάλο γιατί ότι επιφυλάσσουν οι αλλαγές για αυτούς επιφυλάσσουν για όλους. δεν έχουν επίσης και πολύ δίκιο γιατί η αποχή και η παραίτηση-λέγε-με-και-απεργία δεν εξυπηρετεί κανέναν σκοπό και δεν αγιάζει κανένα μέσο. απεναντίας δείχνει μια γενικότερη στάση αντιμετώπισης και συμπεριφοράς που δεν είναι προς τιμήν κανενός να την εφαρμόζει. εάν είσαι δυσαρεστημένος με την εκάστοτε κατάσταση, δεν κάθεσαι με σταυρωμένα χέρια να περιμένεις την "καλή" αλλά σηκώνεις τα μανίκια και βουτάς στην δουλεία, πόσο μάλλον να οργανώνεις μια φορά την εβδομάδα (θεσμός έγινε πλέον) στάση και απεργία με το έτσι θέλω, βάζοντας όλους τους υπόλοιπους σε μια εφιαλτική διαδικασία με μεγαλύτερη συνέπεια το τεράστιο κόστος της βενζίνης.
το χειρότερο απ' όλα είναι ότι χτες το βράδυ γυρνώντας φυσικά με το μετρό, πέτυχα οδηγό εν αναμονή της βάρδιας του, με φραπέ, σακουλίτσα με κολατσιό και ένα ολόκληρο πακέτο ψωμί του τοστ στο χέρι. κάτι τέτοιες εικόνες σε κάνουν να αναρωτιέσαι τους πραγματικούς λόγους που απεργούν όλοι αυτοί οι άνθρωποι όταν η μόνη τους δουλεία είναι να πηγαίνουν πάνω-κάτω ένα βαγόνι του μετρό ή του ηλεκτρικού που στο φινάλε θα μπορούσε να πηγαίνει και ΜΟΝΟ ΤΟΥ.