Κυριακή 6 Ιουνίου 2010

μια του κλεφτη, δυο του ψευτη

η φίλη μου η Μ τα έχει, είχε, έχει, είχε... όπως καταλαβαίνουμε όλοι το στάτους αυτής της σχέσης είναι κάπως απροσδιόριστο, με τον Γ.
ταλαιπωρούν τους εαυτούς τους αφήνοντας τα όνειρα για κοινές καλοκαιρινές διακοπές σε προορισμούς που και οι δύο θα πήγαιναν για πρώτη φορά να παραμένουν όνειρα.
το ατελείωτο και καυτό καλοκαίρι που μόλις ξεκίνησε τους βρίσκει μόνους και δυστυχισμένους με όλους τους φίλους τους νταντάδες αμέσου δράσεως για τις αυτοκτονικές τάσεις της Μ και τις φοβίες του Γ μετά τις απειλές που δέχτηκε (από την Μ) για την σωματική του ακεραιότητα.
η ιστορία ξεκίνησε πέρυσι το καλοκαίρι όχι με τους καλύτερους οιωνούς γεγονός που προβλημάτισε όλους μας για την εξέλιξη της. φυσικά κατόπιν εορτής και μετά από έναν ολόκληρο χρόνο με ατελείωτα τηλεφωνήματα, πηγαινέλα, κλάματα, χαρές και αγαπούλες, η κατάληξη αυτής της σχέσης ήταν αρκετά προβλέψιμη χωρίς να χρειάζεται να απαντάς στο όνομα κασσάνδρα ή/και να διαθέτεις το κληρονομικό χάρισμα.
το ειδύλλιο τους άρχισε όταν ακόμα ο Γ τα είχε (ξεκάθαρα παροντικός για την εποχή χρόνος) με την Σ, όπου σύμφωνα με τους ισχυρισμούς του Γ ο έρωτας από την μεριά του είχε κάνει φτερά εδώ και πολλούς μήνες άλλα έμενε μαζί της γιατί εκτός των άλλων οι άνδρες είναι και πολύ φιλεύσπλαχνοι και πονετικοί (τι? δεν το 'ξερες?) και δεν πετάνε τις γυναίκες σαν στημένες λεμονόκουπες μετά την απομάκρυνση από το ταμείο. ένα εκατομμύριο ταινίες στο χόλιγουντ μας έχουν πείσει πλέον ότι ο παντρεμένος δεν πρόκειται να αφήσει την φωλίτσα του και την κανάρα του και ας τραγουδάνε όλοι οι κατατρεγμένοι σαν ύμνο το "θα ζήσω ελεύθερο πουλί". στην πραγματικότητα κανείς δεν θέλει να ζήσει σαν ελεύθερο πουλί όταν έχει την κανάρα στο σπίτι να του σιδερώνει τα σώβρακα και να του μαγειρεύει κανναβούρι κοκκινιστό ή λεμονάτο όπως η μαμάκα του.
μετά από κάτι μήνες κρυφής και παράνομης σχέσης που δικαίως απέδωσαν στην Μ το ινδιάνικο προσωνύμιο "το τρίτο πρόσωπο", η Σ ένωσε τα κομμάτια του παζλ που έστηνε στο σαλόνι τους ο Γ και με ότι εγωισμό της είχε απομείνει, μάζεψε τα μπογαλάκια της και άφησε στα πιτσουνάκια όλο τον χρόνο και τον χώρο για να ζήσουν και επίσημα πια τον ερωτά τους.
σημείωση: ότι γράφεται εδώ σε δύο γραμμές, στην πραγματικότητα διήρκεσε περίπου δυο μήνες.
όλα θα ήταν καλά και ειδυλλιακά για όλους εάν ο Γ α) δεν δεχόταν μια επαγγελματική πρόταση για τον χειμώνα σε ένα νησί και β) εάν δεν μας ξεδίπλωνε σε όλο της το μεγαλείο την σχιζοειδή προσωπικότητα του.
όπως αποδείχθηκε μετά από κάποιους μήνες σχέσης με την Μ, ο Γ αισθανόταν πολύ άσχημα για τον τρόπο που είχε εξελιχθεί και κατά συνέπεια τελειώσει η κατάσταση με την Σ, η οποία μάλιστα του είχε σταθεί σε κάτι πολύ δύσκολες περιόδους της ζωής του, που μεταξύ άλλων περιελάμβαναν τον τραγικό θάνατο του σαλιγκαριού που είχε ο Γ από μικρός και το διαζύγιο των γονιών του από την 12 ιντσών τηλεόραση για μια flat screen 25άρα.
μετά από ατελείωτες ώρες συζητήσεων για το πόσο ακατάλληλος είναι για την Μ μας, ήρθε δια στόματος Γ το επίσημο τέλος στην σχέση αυτή, για άγνωστους μέχρι στιγμής λόγους που αποδίδονται μόνο στην χορηγία συνταγογραφημένων φαρμάκων για την ευαίσθητη ψυχική υγεία του Γ.
ήταν ένα μαύρο καλοκαίρι που το ακολούθησε ένας έτσι και έτσι χειμώνας. μέχρι τον ιανουάριο. εκεί ο Γ μας θυμήθηκε ή μάλλον ισχυρίστηκε ότι ποτέ δεν κατάφερε να μας ξεχάσει και έτσι πολιόρκησε την Μ μας ξανά. και ξανά. και ξανά. μέχρι που έπεισε και τους πιο προκατειλημμένους από εμάς να του δώσουμε μια δεύτερη ευκαιρία.
όλοι οι άνθρωποι δεν αξίζουν μια δεύτερη ευκαιρία άλλωστε? του τη δώσαμε και εμείς.
όλα ήταν υπέροχα. ο Γ ανταποκρινόταν στις προσδοκίες όλων μας, κυρίως της Μ, και είχε ξηγηθεί σπαθί σε όλα. τι σε επίσημα ραντεβού μαζί, τι πίτσι πίτσι in public, τι δωράκια, όλα. να σημειωθεί εδώ ότι ο Γ δέχτηκε τελικά εκείνη την δουλεία που λέγαμε στο μακρινό νησί και ερχόταν αθήνα σχεδόν κάθε Σ/Κ.
μόλις μια βδομάδα πριν, ο Γ προφασίστηκε "πολύ δουλειά, πολύ δουλεία" και έτσι "δεν θα έρθω μωράκι μου το Σ/Κ όπως είχαμε πει" η Μ με κατεβασμένα τα πανιά είπε "οκ".
οι ψύλλοι όμως είχαν εισχωρήσει για τα καλά στα ταλαιπωρημένα από την σχέση εξ' αποστάσεως αυτιά της Μ και αποφάσισε ότι κάτι δεν πήγαινε "καθόλου καλά όμως". μια και δυο βάζει την Κ να πάρει τηλέφωνο στο ξενοδοχείου του Γ για να μάθει περίπου μισό λεπτό αργότερα ότι "ο κύριος Γ έχει φύγει από εχτές (σάββατο) με την πτήση των 9:15".
συντετριμμένη καθώς ήταν, συγκαλεί εταιρικό meeting και πάμε όλες να λύσουμε το μεγάλο μυστήριο.
πήρε έξαλλη τον Γ τηλέφωνο ο οποίος παραδέχτηκε ότι είναι στην αθήνα αλλά ότι "ήθελα να σου κάνω έκπληξη μωράκι μου", κάπου εδώ ήταν που ειπώθηκαν οι απειλές για την σωματική του ακεραιότητα που αναφέρθηκαν στην εισαγωγή. δυστυχώς καμία απειλή δεν έγινε πράξη, αλλά οι δύο τους γίνανε μπίλιες τηλε-φονικό-ς.
"έχει γκόμενα" λέει η μια, "he is not that into you" λέει η miranda, "μπορεί να λέει την αλήθεια" λέει η τρίτη, "είσαι ηλίθια" της λένε όλες μαζί.
το πόρισμα βγήκε! οποία και να είναι η αφορμή ο Γ μας είπε ψέμματα και η τιμωρία είναι αιφνίδιος θάνατος. σβήσιμο αριθμού από το κινητό και λοβοτομή για το σβήσιμο από τον εγκέφαλο. βάψιμο των κουρτινών στο χρώμα που μισούσε, σκίσιμο φωτογραφιών, πέταγμα ενθύμιων και δώρων.
δεν ξανακούσαμε από τον Γ.
η Μ έμεινε κάποιους μήνες μόνη της, και αφού τον θρήνησε με δόξα και τιμή, πέταξε τα μαύρα και έβαλε πλώρη για νέους έρωτες με πιο ευτυχή κατάληξη.
---οποιαδήποτε ομοιότητα με πρόσωπα και καταστάσεις δεν είναι φανταστική.
είναι απαίσια.---

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου