Τρίτη 20 Ιουλίου 2010

bloggers anonymous

όλο αυτό το θέμα που βγήκε ξανά στην επιφάνεια με την ανωνυμία των blogs πραγματικά με ενοχλεί.
δηλαδή γιατί πρέπει να καταργηθεί η ανωνυμία, το νούμερο ένα και πιο βασικό συστατικό στην εξέλιξη, ιστορία, κοσμοθεωρία και ύπαρξη των blogs?
αυτή είναι όλη τους η ουσία. να γράφεις ανώνυμα αλλά τεκμηριωμένα, να μην προσβάλλεις κάποιον επειδή απλά δεν τον συμπαθείς, αλλά να τον καταγγείλεις όταν αδικεί τα πιστεύω σου, με οποιοδήποτε τρόπο κρίνεις εσύ ότι τα αδικεί, με λογική και κοινωνική συνείδηση να προσπαθείς να περάσεις την δική σου οπτική σε όποιον θελήσει να ασχοληθεί μαζί σου, ανοιχτός σε σχόλια, προτάσεις αλλά και παρατηρήσεις, κυρίως παρατηρήσεις, απαραίτητα ορθογραφημένα και με απλό αλλά σωστό συντακτικό κείμενα, αυτοί είναι μερικοί από τους άγραφους κανόνες του blogging και τους λέω χωρίς να έχω την παραμικρή εμπειρία σ' αυτό εκτός από τους 5 ταπεινούς πλην τίμιους μήνες που bloggάρω. με την άρση της ανωνυμίας χάνονται όλα τα υποτυπώδη δικαιώματα που έχεις ως blogger.
όσοι γράφουν σε blogs χωρίς να είναι δημοσιογράφοι με πτυχίο ή έστω πρακτική εμπειρία στην δημοσιογραφία (όχι το να στέλνεις απαίσια κείμενα στα info@.... .gr του κάθε περιοδικού χωρίς να παίρνεις καν απάντηση, δεν είναι απόδειξη ότι γράφεις κείμενα) και πιστεύουν ότι είναι έγκριτοι δημοσιογράφοι πάσχουν από κρίση ταυτότητας, οπότε η λίστα μου δεν τους συμπεριλαμβάνει.
γιατί δηλαδή ο κάθε blogger να πρέπει να συστήνεται με όνομα, επώνυμο και φωτογραφία για να θεωρείται αποδεκτός στους δημοσιογραφικούς ή στους bloggερικούς κύκλους ή για να έχουν ουσία και εκτόπισμα αυτά που γράφει? το όνομα και το επώνυμο προτιμάς ή το στυλ της γραφής και αυτά που γράφονται? η ταπεινή μου άποψη πάντως είναι ότι τα επώνυμα blogs χάνουν κάτι από την μαγεία του να ανακαλύπτεις ένα blog που σου αρέσει χωρίς να ξέρεις ποίος είναι αυτός που το γράφει, από που έρχεται και που πάει, τι κάνει στην ζωή του και ποιος είναι. και στην τελική, ποιόν νοιάζει ποιος είναι?
αντίθετα, στα επώνυμα blogs πιστεύω ότι όλοι αυτοί που σε διαβάζουν δεν διαβάζουν τι πραγματικά γράφεις αλλά την ζωή σου όπως την έχουν μάθει από την τηλεόραση και τα περιοδικά, δεν σε αφήνουν να ανακαλύψεις αυτό το κάτι παραπάνω ούτε σου ανοίγουν τους ορίζοντες σε μια καθαρή κριτική, ξέροντας ποιος γράφει ότι γράφει, αξιολογείς το γραπτό όπως αξιολογείς και τον συντάκτη του. τον συμπαθείς? συμπαθείς και το blog του. τον αντιπαθείς? τον διαβάζεις για να βρεις περισσότερους λόγους να τον αντιπαθήσεις.
τα επώνυμα blogs χάνουν το πιο ουσιαστικό συστατικό ενός blog και ενός γραπτού κειμένου γενικότερα: την ευκαιρία να κερδίσεις τον αναγνώστη σου με την γραφή σου, με τις ιδέες σου, με τις απόψεις σου και με το στυλ σου.
στα επώνυμα blogs πουλάς το όνομα σου και την φήμη σου, άντε ίσως και την άποψη σου, αλλά μέχρι εκεί.
πιστεύω ότι όσοι ασχολούνται με το σπορ της γραφής σε blogs ασχολούνται εντελώς ερασιτεχνικά, και δημοσιογράφος να είσαι και στο πιο γαμάτο περιοδικό να γράφεις, το blog σου θα το δημιουργήσεις για την πλάκα σου, για να βγάζεις το άχτι σου, για να πεις ότι έχεις να πεις με ένα πιο ανάλαφρο ή χιουμοριστικό ύφος, ίσως για να καταφέρεις να κάνεις την αλλαγή που θα ήθελες σε κάποιο επίπεδο. σε καμία περίπτωση όμως για να εκθέσεις δημόσια ανθρώπους, ονόματα και οικογένειες. μπορείς να το κάνεις δηλαδή και αυτό, τίποτα δεν μπορεί να σου απαγορεύσει ότι σου επιτρέπει το μυαλό σου, απλά δεν θα βρεις κανέναν να σε διαβάσει. μπορεί να βρεις κάποιους στην αρχή αλλά στην πορεία θα μείνεις μόνος, όπως ακριβώς και στην ζωή.
άλλωστε κανένας blogger δεν κυνηγάει αναγνώστες με το τουφέκι. υπάρχουν πολλοί που έχουν ανάγει το blog τους σε επιχείρηση, και αν θες την άποψη μου μαγκιά τους που τα κατάφεραν, μακάρι να μπορούσα και εγώ, και πάλι όμως, μην ξεχνάμε το πιο βασικό, οι αναγνώστες σου σε έχουν επιλέξει για αυτά που γράφεις και όχι για αυτό που είσαι, που δεν το ξέρουν κιόλας.
δεν μπορώ να καταλάβω τι κερδίζουν όλοι αυτοί που γράφουν επώνυμα, με τη βούλα και την υπογραφή τους πέραν του ότι προσελκύουν το ενδιαφέρον του όποιου κοινού τους (μεγάλο είναι η αλήθεια) λόγο της επωνυμίας τους.
όταν ξεκίνησα να γράφω αυτό το blog κάποιους μήνες (μόλις) πριν, ο μόνος λόγος που ήθελα να διατηρήσω την ανωνυμία μου (και όσο μπορώ την διατηρώ ακόμα αν και κάποιοι με έχουν ανακαλύψει) ήταν γιατί δεν ήθελα με τίποτα αυτά που γράφω να ταυτιστούν με εμένα και να διαβαστούν με την φωνή μου και να επεξεργαστούν με την λογική μου. δεν ήθελα να δώσω έτοιμη, μασημένη τροφή σε όσους ξέρουν ότι είμαι εγώ αυτή που διαβάζουν, αλλά να αφήσουν έξω από το μυαλό τους όλα τα στερεότυπα που τους συνδέουν με εμένα και να αξιολογήσουν απλά και αληθινά τι διαβάζουν και κατά πόσο τους ταιριάζει.
τα blogs πρέπει να είναι ανώνυμα γιατί αλλιώς αυτά που γράφεις παίρνουν τον χαρακτήρα σου και χάνουν παντελώς τον δικό τους, οπότε γιατί να ασχοληθείς να τα πεις και σε ένα blog? πιάσε δέκα κολλητούς σου και πες τα. δεν είναι όμως αυτό το νόημα. το νόημα είναι να καταφέρεις να επηρεάσεις και να αφυπνίσεις όσο το δυνατόν περισσότερους, και να καταφέρεις να βρεις άλλους τόσους να ταυτιστείς.

6 σχόλια:

  1. Συμφωνώ ότι το θέμα στα blog δεν είναι αν υπογράφεις (βάζεις κι ένα ψεύτικο όνομα στην τελική και το παίζεις μάγκας) αλλά τι γράφεις.
    Το μέτρο, το όριο, την υπερβολή και την ηθική την έχεις ή δεν την έχεις και δεν χρειάζεται να είσαι ή να μην είσαι δημοσιογράφος για να είσαι ψεύτης, εκβιαστής, γελοίος... κτλ κτλ
    Μεγαλύτερη σημασία ίσως έχει η ηθική και η αισθητική αυτού που διαβάζει.
    Η ανωνυμία δεν είναι πρόβλημα εφόσον δεν χρησιμοποείται ως μάσκα (αν με πιάνεις ...)
    Υ.Γ 1 Το "ένας από εμάς" πάντως μου άρεσε.
    Υ.Γ Mad men 4ever !!!!!
    marimar

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ωραίο κείμενο. Η κουβέντα πάντως είναι μεγάλη, και σίγουρα τα πράγματα [ως συνήθως] δεν είναι μαύρο-άσπρο. Δηλαδή συμφωνώ με το ότι ένα blog έχει κάθε δικαίωμα να είναι ανώνυμο όταν εκφράζει απλώς απόψεις, αλλά όταν εκθέτει πρόσωπα και κάνει καταγγελίες η κίνηση είναι άνανδρη [και κακόγουστη]. Το οποίο ουσιαστικά γράφεις κι εσύ ["σε καμία περίπτωση όμως για να εκθέσεις δημόσια ανθρώπους, ονόματα και οικογένειες"], αλλά η συζήτηση ξεκίνησε με αφορμή το δημοσιογραφικό [lol] σιχαμένο αρουραίο...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. σιχαμένος ο αρουραίος indeed και πραγματικά το τι είναι δημοσιογραφία, ποιόν και τι εξυπηρετεί, αλλά και ποιοί και πως την εξυπηρετούν, αυτό είναι ακόμα μια πιο μεγάλη κουβέντα. το θλιβερό για άλλη μια φορά σ' αυτή την χώρα είναι ότι όλα αυτά τα σημαντικά θέματα θίγονται κατόπιν εορτής.
    το "ένας απο μας" εμένα δεν μου άρεσε. καταρχάς δεν είμαι ένας απο σας και αυτό από μόνο του με έκανε να νιώσω σαν voyeur με τον τρόπο που το έθιξε και μιας και είπες για αισθητική, marimar, το ένιωσα φθηνό. φυσικά ο καθένας έχει την άποψη του και καλά κανει και την εκφράζει, ανώνυμα, επώνυμα σχεδόν αδιάφορο.
    ακριβώς όμως blah, ένα blog που είναι προσωπικό ή που εκφράζει απλά τις απόψεις του συντάκτη και τίποτα παραπάνω, έχει κάθε λόγο να είναι ανώνυμο.
    οτιδήποτε πέρα απ' αυτά είναι λαϊκισμοί που απλά σιχαίνομαι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. "οτιδήποτε πέρα απ' αυτά είναι λαϊκισμοί που απλά σιχαίνομαι" αναφέρομαι στο "ένας από μας".
    αφήστε που δεν μπορώ να ξεπεράσω το πόσο θα τρίβουν τα χέρια τους στο protagon με τα εκατομμύρια hits αυτές τις μέρες. σκάνδαλο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. ευχαριστώ που μου έδωσες την ευκαιρία να ξαναδιαβάσω αυτό το πολύ ωραίο κείμενο μου και φυσικά να ευλογήσω για άλλη μια φορά τα γένια μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή