αϋπνιας μονολογοι

εγώ δεν είχα ποτέ πρόβλημα με τον ύπνο. μάλιστα θυμάμαι να ταυτίζομαι απόλυτα με πολλούς διάσημους που στην ερώτηση ποίο είναι το πιο περίεργο μέρος που σε έχει πάρει ο ύπνος, απαντούν σε κλαμπ. με τίγκα μουσική. μπορεί να μην έχω πραγματικά κοιμηθεί ποτέ σε κλαμπ αλλά αυτό οφείλεται κυρίως στο ότι δεν ήθελα να κάνω ρεζίλι την παρέα μου έχοντας ένα πτώμα στο τραπέζι, αλλά ειλικρινά έχουν υπάρξει πολλές φορές που θα έδινα τα πάντα για να μπορέσω να γύρω έτσι λίγο στην κονσόλα του dj ή στον ώμο της διπλανής μου για έναν γρήγορο υπνάκο.
αχ είπα πτώμα και θυμήθηκα την ταινία 200 τσιγάρα όπου μια μανιακή κοπέλα αποφασίζει να κάνει πρωτοχρονιάτικο πάρτι, από την απελπισία της που κάνεις καλεσμένος δεν είχε έρθει στην ώρα του, ήπιε την μισή κάβα μόνη της, έπεσε ξερή και τελικά έχασε το καλύτερο πάρτι της δεκαετίας, στο σπίτι της. επική ταινία.
η τηλεόραση των από πάνω είναι τόσο δυνατά που αν συγκεντρωθώ λίγο ελάχιστα μπορώ όχι μόνο να καταλάβω ακριβώς τι λένε, αλλά και ποιοι τα λένε. επίσης το πότισμα στον κήπο διαρκεί περίπου μισή ώρα, για να αρχίσει πάλι μια ώρα αργότερα.
αυτά και άλλα πολλά παρατηρεί κανείς όταν δέρνεται από αϋπνία. πολύ κακό πράγμα.
εγώ όπως ξεκίνησα να λέω, δεν είχα ποτέ πρόβλημα με τον ύπνο. όπου και να με βάλεις και όποτε και να με βάλεις κοιμάμαι και κοιμάμαι και καλά. ξυπνάω πρησμένη και χορτασμένη και συνήθως βλέπω ωραία όνειρα.
αυτήν την εβδομάδα έχω ξεναγηθεί στον υπέροχο κόσμο του της αϋπνίας και πραγματικά ένα έχω να πω: get me the hell out of here.
το χειρότερο δεν είναι όμως τι κάνεις αφού το έχεις πάρει απόφαση ότι δεν θα ξανακοιμηθείς. το χειρότερο είναι όταν ξυπνάς και νομίζεις απλά ότι έχεις ξυπνήσει για να αλλάξεις πλευρό και να γυρίσεις πιπιλόντας το δάχτυλο από την άλλη για ακόμα πιο γλυκά όνειρα, εκεί εκεί σε ένα πολύύύ μικρό σημείο, σε ένα κλάσμα του δευτερολέπτου είναι που ίσως συνειδητοποιείς ότι χμ μπορεί και να μην ξανακοιμηθώ για σήμερα, και εκεί είναι που συμβαίνει το μοιραίο: κατακλύζεσαι από εκατομμύρια σκέψεις που κάνουν τον μορφέα να φεύγει τρέχοντας, αφήνοντας σε μόνο με αυτές, ενώ αυτός πάει να αγκαλιάσει στοργικά τους από πάνω. αν μπορούσε τουλάχιστον να χαμήλωνε και την ένταση της τηλεόρασης? και ας με ξεχάσει για σήμερα, δεν θα του κρατήσω κακία.
τελικά όλα καταλήγουν στο ότι δεν είμαι και πολύ στα καλά μου αυτή την περίοδο. δεν έχω κάποιον συγκεκριμένο λόγο να το αποδώσω απλά δεν είμαι καλά.
φυσικά περνάω πολλές ώρες τη μέρα στο γραφείο σαν ένας τυπικό dr jekyll, αλλά τις υπόλοιπες ώρες που ονομάζονται επίσημα και "ζωή" είμαι ο mr hyde. αυτή η διπολική προσωπικότητα μπορεί να είχε και ενδιαφέρον εάν δεν ξέσπαγα σε ανθρώπους που δεν φταίνε σε τίποτα απλά είναι εκεί για να σε ακούσουν όπως και να' χει, που έχουν συνηθίσει έως και αγαπήσει την τρέλα που κουβαλάς και που θα τα ακούσουν ούτως ή άλλως όποτε σε αντιμετωπίζουν λίγο "πες τα να τελειώνουμε". εκεί είναι που αρχίζει ένας απελπιστικός μονόλογος πνιγμένος στα αναφιλητά και τις μύξες, που στην ουσία δεν λες και τίποτα ή έστω τίποτα καινούργιο απλά λες τον πόνο σου όπως τον αντιλαμβάνεσαι εσύ εκείνη την στιγμή ή στήνεις εκεί επί τόπου ένα πρόβλημα μες το κεφάλι σου το οποίο σου φαίνεται κιόλας γολγοθάς, ο άλλος αναρωτιέται τι αμαρτίες πληρώνει στην ζωή του και παράλληλα δεν καταλαβαίνει χριστό, και μετά ξεκινάει το άλλο τροπάρι που περιλαμβάνει μεταξύ άλλων "σιγά μην καταλάβαινες", "πότε με έχεις καταλάβει εμένα", και μετά από πολύ μανούρα καταλήγει στο "μου έχεις φάει την ζωή". κλείνεις το τηλέφωνο στα μούτρα του πρώην πλέον συνομιλητή σου, τον οποίο καλείς ξανά δέκα λεπτά αργότερα, απολύτως κουλ και δεν τρέχει τίποτα, μασώντας εκεί ένα συγνώμη "αλλά είμαι λίγο φρικαρισμένη (για άγνωστους λόγους) αυτή την περίοδο" τα ρίχνεις όλα στην κρίση και την μιζέρια, και πας για καφέ άλλος άνθρωπος.
και μιας και είπα κρίση, τις τελευταίες μέρες νιώθω μια διάχυτη μιζέρια, μια κακοπέραση παντού και αυτό με έχει επηρεάσει πολύ.
καταρχήν τι είναι αυτό που λένε ότι θα επιστρέψουμε στην δραχμή? είμαστε σοβαροί? οικονομικά δεν είμαι σε θέση να το ερμηνεύσω, κατά πόσο αυτό θα μας κάνει καλό ή θα μας κάνει λιγότερο κακό. αλλά κοινωνικά είναι τόσο old school σαν να σου απαγορεύσουν ξαφνικά την χρήση των κινητών ή να εξαφανίσουν το ίντερνετ.
μου πήρε πολλά χρόνια να συνηθίσω το ευρώ το οποίο από τις πρώτες μέρες κυκλοφορίας του αποφάσισα να το αντιμετωπίσω σαν ένα τελείως ξεχωριστό νόμισμα χωρίς να μπω στην διαδικασία ποτέ να κάνω την αλλαγή στο μυαλό μου υπολογίζοντας ποσό κοστίζει τι σε δραχμές. το έβρισκα τρομερά χρονοβόρο και από το να είμαι με το κομπιουτεράκι στο χέρι, φρόντισα να αντιληφθώ πόσο είναι το 5ευρώ, το 20ευρώ και τα κέρματα και τι είναι λογικό να αγοράζω με αυτά. και έτσι πορεύτηκα τόσα χρόνια.
ακόμα απορώ που υπάρχουν άνθρωποι που κάνουν την μετατροπή στο μυαλό τους μέχρι και σήμερα.
αυτοί σίγουρα δεν θα αντιμετωπίσουν κανένα πρόβλημα.
τώρα το να γυρίσουμε πάλι στις δραχμές το βρίσκω ότι πιο τριτοκοσμικό υπάρχει. δεν έχει συμβεί σε καμία άλλη χώρα τη ευρωζώνης γεγονός που μας κάνει πρώτους διεθνώς σε άλλο ένα ρεζιλίκι. πραγματικά απορώ τα παιδία μας και τα εγγόνια μας τι θα πιστεύουν για μας διαβάζοντας για όλα αυτά στα βιβλία της ιστορίας. αλλά και πάλι, τι απ' όλα που έχουμε κάνει τόσα χρόνια θα κάνει τα παιδία μας και τα εγγόνια μας να μας πουν συγχαρητήρια?
νύσταξα.