ρε αι FAQ you

από το εξώφυλλο μου είχε βρομίσει ο τίτλος, αλλά αποφάσισα να το διαβάσω γιατί ίσως να μου έδινε μια ιδέα για το σημερινό ποστ. τελικά έβγαλα λαβράκι και φυσικά.. έγινα έξαλλη.
το θέμα μας για σήμερα είναι το σημερινό εξώφυλλο της εφημερίδας ΦΑΚ (που πλέον απαξιώ μέχρι και το όνομα της να γράψω σωστά).
την "αγάπη" που έχω για τα free press την έχω αναλύσει σε προηγούμενο ποστ και δεν σκοπεύω να το ξανακάνω. την "αγάπη" που έχω για την ελλάδα, αναλύω με κάθε ευκαιρία που μου δίνεται, αυτός είναι και ο σκοπός του μπλογκ, και αυτό σκοπεύω να κάνω όσο πιο συχνά μπορώ μπας και δούμε καμία άσπρη μέρα.
όταν τώρα αυτές οι δύο αγάπες συνδυάζονται, πετάω από την χαρά μου (ΝΟΤ).
κεντρικός τίτλος της εφημερίδας: "greeks don't cry" με θέμα-αφιέρωμα στους λόγους που μας κάνουν περήφανους (τι μας κάνουν λέει??) ως έλληνες. σε μορφή μπουλετ διάσπαρτοι ανάμεσα στα κείμενα βρίσκονται οι λόγοι για τους οποίους είμαστε περήφανοι ως έλληνες σύμφωνα με τους συντάκτες της εφημερίδας και κατόπιν ωρίμου σκέψεως και έρευνας, θεωρώ εγώ.
σας παραθέτω μερικούς από αυτούς: "νιώθουμε περήφανοι ως έλληνες...γιατί όταν συζητάμε για δίαιτα, είμαστε πάντα στο τραπέζι και τρώμε". λέγε-με-και 2η θέση στην παγκόσμια κατάταξη παχυσαρκίας, ευχαριστώ πολύ!.
"γιατί έχουμε δεν έχουμε λεφτά, ένα μπουζουκάκι θα το πάμε". ακολουθεί και 2ο σχόλιο για τα "μπουζουκάκια" που λέει "γιατί ο λουλουδοπόλεμος δεν υπάρχει σε καμία άλλη χώρα". έχω ήδη αρχίσει να νιώθω την περηφάνια να μου γαργαλά τους πόρους. ειδικά για την παγκόσμια καινοτομία μας, αυτή του λουλουδοπόλεμου, του εθνικού μας αθλήματος σύμφωνα με το κεντρικό ενημερωτικό μαγκαζίνο του ΣΤΑΡ, ο κόσμος θα μας ευγνωμονεί για πάντα.
"γιατί η μάνα μου κάθε αύγουστο απλώνει τραχανά. οι άλλοι τι απλώνουν?". κάπως έτσι μάλλον πρωτοχρησιμοποιήθηκε στο υβρεολόγιο μας το "της μάνας σου".
"γιατί όλοι βρίζουν το δημόσιο και ταυτόχρονα σκοτωνόμαστε για μια θέση εκεί". θέλω πολύ να κοινοποιήσω στην συντακτική ομάδα της εφημερίδας ότι εγώ ουδέποτε έχω σκοτωθεί για κάποια θέση ΠΟΥΘΕΝΑ, πόσο μάλλον στο ψωραλέο δημόσιο. επίσης δεν ξέρω και κανέναν που να το έχει κάνει/επιδιώξει ή ακόμα χειρότερα θελήσει. εάν δεν με απατάει η μνήμη μου, το κοινό που απευθύνεται η εφημερίδα, αλλά και οι συντάκτες της έχουν καταδικάσει και κατακεραυνώσει πολλές φορές στο παρελθόν το δημόσιο και παραπλήσιες νοοτροπίες. αλλά μάλλον όλοι τους " γιατί έχουμε νοοτροπία "και αύριο μέρα είναι"". από πότε η αργοσχολία γίνεται λόγος περηφάνιας για έναν λαό? μάλλον από τότε που... "είμαστε πρώτοι στο φανάρι και κορνάρουμε στον εαυτό μας από συνήθεια".
μέσα σ' αυτά τα διαμάντια πραγματικά δυσκολεύομαι να επιλέξω το καλύτερο, αλλά το επόμενο φλερτάρει άνετα με την πρωτιά, "γιατί μπορούμε να απολαύσουμε τον καφέ μας με τσιγάρο. όχι να τον πιούμε σφηνάκι και να πάμε να καπνίσουμε κρυφά στο σπίτι μας".
"γιατί όταν φωνάζουμε "αδελφέ" στον δρόμο όλοι γυρνάνε" ε! το ίδιο και στο "μαλάκας" αλλά δεν βλέπω να το λέτε. επίσης θα ήθελα πολύ να δω αυτόν που το έγραψε/διόρθωσε/ενέκρινε/δημοσίευσε ή έστω γέλασε μ' αυτό να πάει στο κέντρο της αθήνας, στην αθηνάς ή στην ευριπίδου για παράδειγμα, ή ακόμα και στην ομόνοια και να μετρήσει πόσα κεφάλια θα γυρίσουν στο "αδελφέ". χμμ my thoughts exactly.
πέταξα την εφημερίδα στα σκουπίδια, όπου και ανήκει, και ορκίστηκα να μην την ξαναδιαβάσω ποτέ. ορκίστηκα επίσης να προσπαθήσω να κάνω και άλλους ανθρώπους να μην την διαβάσω ποτέ ξανά αρχής γενομένης αυτό το ποστ.
συγνώμη είμαι εγώ τρελή που όλοι οι παραπάνω λόγοι για τους οποίους σύμφωνα με την εφημερίδα θα έπρεπε να αισθάνομαι περήφανη σαν ελληνίδα, είναι ακριβώς οι ίδιοι λόγοι που μισώ αυτή την χώρα και τους ανθρώπους της?
ακόμα απορώ για ποιόν λόγο θέλησε η συντακτική ομάδα της εφημερίδας να κάνει αυτό το "αφιέρωμα", που κατά την άποψη μου είναι διασυρμός, χρησιμοποιώντας κιόλας ΑΥΤΑ τα παραδείγματα.
φυσικά και έχουμε λόγους, πολλούς κιόλας, για να αισθανόμαστε χαρούμενοι (δεν τα πάω πολύ καλά με την λέξη περηφάνια) με το παρελθόν μας και την κληρονομία μας, αλλά σίγουρα όχι για αυτά που λένε αυτοί. μπορώ να δεχτώ ότι έχουν περάσει απο την χώρα μας άνθρωποι για τους όποιους ή για τα έργα τους μπορούμε να νιώθουμε υπερήφανοι. κάποιοι απο αυτούς μάλιστα έχουν φιλοξενηθεί και στις σελίδες της εφημερίδας, γεγονός που με προβληματίζει ακόμα περισσότερο. δεν μπορώ με τίποτα όμως να δεχτώ ότι πρέπει να νιώθουμε περήφανοι για την κατοχύρωση του "λουλουδοπόλεμου" σαν εθνικό σπορ και σαν μέσο επίδειξης νεοπλουτισμού. δεν μπορώ να δω πως συμβάλλει στην εθνική μου συνείδηση το ανελέητο κορνάρισμα στα φανάρια και η απαράδεκτη οδηγική συμπεριφορά. δεν μπορώ να καταλάβω πως μπορεί να με κάνει να νιώσω έστω ωραία το όνειρο συνομήλικων μου για μια θέση σε έναν σάπιο οργανισμό, για την εξασφάλιση της μονιμότητας και τον θάνατο της παραγωγής και της δημιουργικότητας. δεν μπορώ να νιώσω ούτε καλά με την αναβλητικότητα του "και αύριο μέρα είναι" για έναν λαό που βουλιάζει καθημερινά στην αποχαύνωση και στην λήθη. δεν μπορώ ούτε για μια στιγμή να καταλάβω πώς νομίζουν αυτοί που σκέφτηκαν και έγραψαν όλες αυτές τις αηδίες, ότι θα τονώσουν την πεσμένη ελληνική ψυχολογία και θα ανορθώσουν το πεσμένο εθνικό αίσθημα παραθέτοντας λόγους για τους οποίους κανονικά όλοι θα έπρεπε να ντρεπόμαστε.
ποτέ δεν ήμουν υπέρμαχος της σοβαρότητας και της σοβαροφάνειας και γενικά πιστεύω ότι όλα χρειάζονται και όλα συμβάλλουν στο να κάνουμε την καθημερινότητα μας όσο πιο ωραία και διασκεδαστική γίνεται, συμπεριλαμβανομένης και της βλακεία και της χαζομάρας και της ελαφρότητας. ποτέ δεν είπα ότι δεν μου αρέσουν τα μπουζούκια, ότι τα καταδικάζω ή ότι δεν διασκεδάζω σε αυτά. ποτέ δεν είπα ότι δεν έχω κορνάρει και εγώ μανιακά στον μπροστινό/διπλανό/πισινό μου ή ακόμα και σε κανέναν, αλλά επειδή έχω νεύρα. υπήρξαν φορές, όταν κάπνιζα, που κάπνιζα σε χώρους που ίσως να μην επιτρεπόταν ή κάπου που μπορεί να ενοχλούσε άλλους. έχω κάνει και εγώ τα περισσότερα από τα παραπάνω παραδείγματα (εκτός από τον τραχανά που ακόμα σπάω το κεφάλι μου να καταλάβω το νόημα πίσω απ' αυτό το σχόλιο) αλλά ΠΟΤΕ μα ΠΟΤΕ δεν ένιωσα ούτε καλά, ούτε ότι κάνω κάτι καλό, αλλά πολύ περισσότερο ΥΠΕΡΗΦΑΝΗ για το ότι έχω επιβαρύνει έστω και έναν άνθρωπο με την κανιβαλιστική συμπεριφορά μου.
πραγματικά εάν υπάρχουν έστω και δέκα άνθρωποι που θα συμφωνήσουν με τις απόψεις της εφημερίδας, τότε είναι πραγματικά ώρα να μετακομίσω για τα καλά απο εδώ.
ή αλλίως to get the FAQ out of here.